In hart en nieren nog steeds een pretpark fan, maar een bezoek aan de Efteling was er toch al sinds 2020 niet meer van gekomen. Toegegeven, in de afgelopen jaren nog wel eens voor videoproducties in de Efteling geweest, maar sinds 2020 dus niet meer als gast. En boy-oh-boy, zijn er in de tussentijd flink wat veranderingen geweest.
Voordat ik aan m'n relaas begin, wil ik absoluut voorop stellen dat we een fantastische dag hebben gehad in de Efteling. Een allereerste bezoek aan de Efteling met onze kleine man gaat me voor altijd bij blijven. Hij heeft genoten en wij hebben genoten. Laat ik dat even duidelijk hebben 😉.
Maargoed, zoals ik al zei was ik al een hele tijd niet meer als bezoeker de Efteling binnengekomen (aka, vaak via dienstingang en niet via Hvdvz). De eerste verbazing was dan ook vooral bij de, voor mij, nieuwe parkeerplaats. Waar je voorheen parkeerde met het Huis van de Vijf Zintuigen in je blikveld, werd je naar mijn gevoel al direct in de sfeer getrokken. En oh wat voelde dat toch even anders met dit nieuwe parkeer terrein. Om mij heen hoorde ik meer mensen klagen over het feit dat ze ook nog een flink eind moesten lopen naar de ingang. Met een wat langere wandeling heb ik ansich geen moeite. Maar het was me wel even een partij sfeerloos / een halve bouwput.
Het meest jammere van de nieuwe parkeerplaats vind ik misschien nog wel dat je nu de grandeur van het Huis van de Vijf Zintuigen nu volledig mist. Waar je voorheen na het parkeren direct recht op de ingang afliep. Loop je nu met een knik er naar toe en komt de ingang totaal niet meer zo imposant over dan hij voorheen deed.
Niet heel veel later liep ik al tegen het tweede gemiste "zichtlijn probleem" aan. Daar waar je vroeger vanuit de entree het spoor overstak en direct de hele pardoes promenade in kon kijken, moet je ook hier weer een suffe knik maken die de beleving nou niet echt te goede komt. Zo jammer, vooral wetende dat ze dit soort zichtlijnen niet meer makkelijk kunnen corrigeren of rechttrekken.
Na een fantastische ochtend in het sprookjesbos, volk van laaf en een rondje oude tuffertjes, via de pardoes promenade toch maar even een blik werpen op Danse Macabre. Ow ... toch niet. Ik had het half half al meegekregen dat de doorgang er niet of nauwelijks zou zijn. Maar bij het echt zien dat er geen doorgang meer is vanuit de pardoes promenade naar Danse Macabre (althans, zoals vroeger), voelde het toch wat vreemd.
Sterker nog, toen we vanuit Max & Morritz, de Pirana aan kwamen bij het nieuwe gedeelte Dans Macabre, kon ik eigenlijk maar 1 conclusie trekken; wat een gemiste kans dat heel het thema gebied nu zo afgekadert is. Met maar 1 in en uitgang. Als er meer in of uitgangen zijn; excuse moi, maar dit is wat ik zo 1,2,3 ervaarde met een kinderwagen. Het voelt nu als een klein eilandje wat niet echt een link heeft met de rest van het park. Dan heb ik het nog niet over het feit dat de ingang van Fabula nu wel écht heel sneu aanvoelt.
Complete sidenote; het was een vrij druk dagje afgelopen zaterdag. Overal minstens 20 a 30 minuten wachten. Maar bij Max & Morritz was het slechts 5. Kan ik hieruit lichtjes concluderen dat de attractie niet heel erg geliefd is?
Al met al dus echt een fantastische dag gehad. En wat ervaar je de Efteling opeens anders zodra je er met een kleine koter rondloopt, tegenover hoe ik er vroeger als "fan" doorheen liep. Het voelde evengoed als warm thuiskomen en de sfeer die de Efteling bied blijft echt ongeëvenaard wat mij betreft.
Maar ik verbaas me echt dat de zichtlijnen en doorgangen welke ik hierboven beschreef, er doorheen zijn gekomen bij een park als de Efteling. De ingang die nu totaal niet meer indrukwekkend overkomt. De rare inloop van de pardoes promenade, het eilandje waar Dans Macabre zich op bevind. Ben ik de enige die dit heel bijzonder vind?
