Met mijn verloofde het hele weekend weg met de auto, speurde ik vorig weekend Google Maps af om te kijken welke pretparken eigenlijk goed te doen zijn met de trein. Tot mijn verbazing bleek dat ik met maar één overstap in best snel in Soltau kan komen - met de IC Berlijn reis je naar Hannover, om vervolgens met een regionale trein naar Soltau te reizen. Minder dan 5 uur in de trein, 6u deur tot deur vanwege een royale overstap in Hannover.
Heide Park heeft wel het probleem dat er totaal geen goed OV naar toe gaat. Er zijn twee stations nabij, maar die zijn allebei nog meer dan 3 km lopen naar de ingang van het park. Lijn 150, het lokale busje, rijdt een keer of tien per dag maar rijdt maar rijdt doordeweeks maar twee keer, en in het weekend nul keer langs Heide Park. Er rijdt een flixbus soms maar dan had ik via Hamburg moeten rijden en of die altijd het park aandoet is aan de site niet te zien - de halte ligt officieel ten zuiden van het dorp Soltau.
Maar goed, als echte Hollander pak je natuurlijk de fiets! Ik heb geen vouwfiets helaas, en het lukte mij ook niet om een fietsverhuurder te vinden in Soltau zelf. Even was ik bang dat ik toch maar moest lopen of een taxi moest regelen. Maar na wat speurwerk kwam ik er achter dat Hotel Park Soltau, direct gelegen naast treinstation Soltau Nord, ook fietsen verhuurt voor een tientje per dag. Slechts een kwartiertje fietsen naar het park. Top!
Zodoende de nam ik de vrijdag van Hemelvaart niet dus bus naar Polen maar de trein naar Berlijn.
Ik vond het een erg net hotel. Je kan de fiets niet reserveren, er zijn er een stuk of 20-30. Het hotel is overduidelijk bedoeld voor bijeenkomsten en congressen. Dus als zo’n groep opeens besluit de Heidekreis te willen toeren dan zou je mis kunnen grijpen. Dit weekend was er echter een bijeenkomst van de Stenografenvereniging van Duitsland. Wetende hoe snel die zich kunnen inschrijven voor een fietstocht stond ik zaterdagochtend op tijd aan de receptiebalie. Maar alle fietsen waren nog beschikbaar gelukkig.
De fietsroute naar het park is prima, de doorgaande weg heeft langs de gehele route een vrijliggende fietspad. Bij het park aangekomen was ik erg benieuwd wat ik zou aantreffen. De meeste fietsers fietsen voorbij de ingang en steken over bij het stoplicht. Ik zag dat er ook een fiets/wandelpad was bij de zuidoostelijke ingang, dus besloot daar over te steken. Waar het op neer komt is dat je een lullig strookje krijgt met aan je linkerhand 3 banen autoverkeer en aan je rechterhand de kiss & ride. Even opletten dus, anders word je hier sneller geschept dan bij de ijscokar op een tropische stranddag.
Het voordeel is dat je wel gelijk bij de plek bent waar je je fiets kan stallen. Online wordt er geen woord over gerept, maar je hebt meer dan genoeg fietsnietjes direct bij de ingang van het park. Voor de zekerheid had ik een eigen fietsslot meegenomen. Gezien alle andere fietsen dat ook hadden was dat waarschijnlijk geen slecht idee.
Goed, genoeg over het vervoer! Tien jaar na mijn vorige bezoek, toen net na de opening van Flug der Dämonen, was ik benieuwd of er veel veranderd was. Het entreegebied met haar kneuterige Duitse huisjes was in ieder geval onveranderd. De rij voor de poort viel mij om 10 uur reuze mee. Het pleintje stond redelijk vol maar niks om mij zorgen om te maken ondanks de geweldige weersvoorspellingen.
Na het openen van de poorten ging ik met een flinke pas naar Colossos, waar ik de tweede rit van de dag te pakken had. Heerlijk om de dag te beginnen met de handjes in de lucht 60 meter naar beneden te storten. De baan nog overduidelijk opwarmen, want zelfs achterin kon er niet meer dan floater airtime van af. In mijn herinnering was de baan soepeler, maar dat zal vast aan mijn rooskleurige herinneringen liggen. Het nieuwe houten monster die je opslokt vlak voor het eind vond ik ook tof gemaakt.
Niet veel later schoof ik aan in de rij voor Desert Race, de enige baan die ik de vorige keren niet had kunnen doen. De wachtrij was een schamele tien minuten, net genoeg om de opzwepende, cheesy soundtrack in mijn hoofd te krijgen. (dun-DUN—DUN…dun-DUN—DUN…). Met alle LSM launches die ik de afgelopen jaren heb gedaan was ik erg benieuwd om weer eens een hydraulische launch te kunnen doen. (Kunnen we de Hydraulicus lancea al op de lijst bedreigde soorten zetten?) De baan stelt niet teleur en weet binnen 2,3 seconde een grote glimlach op mijn gezicht te zetten. Ik moet wel bekennen dat ik het bochten werk daarna een beetje vond tegenvallen. Het is erg leuk, daar niet van, maar met Taron en Goliath nog vers in het geheugen had ik eigenlijk wat meer positieve G’s verwacht van Intamin. Mijn volledige credit-lijstje ben ik helaas jaren geleden kwijtgeraakt maar volgens mij zit ik met Desert Race op #40.
Hierna ging ik richting de Bobbahn. Aan de wachttijden van de afgelopen dagen zag ik al dat Heide park de Bob en Toxic Garden meestal pas om 12 uur openen, en vandaag was niet anders. Toxic Garden is een van de grotere veranderingen in tien jaar tijd. Op zich is het thema oké uitgevoerd, al is het weer typisch Heide Park de baan wel verft maar dan alleen wit, zwart of bruin mag zijn. Ik vind het vooral jammer dat ze dus klaarblijkelijk nog niet van de rammelbak af willen. Het stotterende geschreeuw waarmee je al van ver kan horen dat deze baan harder rammelt dan een baksteen in een wasmachine overtuigde mij in ieder geval niet om in de rij te stappen.
Altijd leuk wanneer Screamie een langere rij heeft dan Scream (5 min) 😅
Inmiddels was het park aardig volgestroomd, dus toen ik bij Krake was aangekomen stond daar een goeie 40 minuten wachtrij. Sinds kort heeft ook Heide Park een Express Lane. Dat was mij wat te duur, maar ik zag nergens een bordje voor de single rider. De medewerker bij de Express ingang wees mij er op dat de single riders line nog steeds bestaat! Je moet alleen eerst via de uitgang je tas inleveren en mag dan bij de Express line naar binnen, om in het station op een aparte rij uit te komen. Dat was erg fijn, want al na drie treintjes kon ik vooraan rechts plaatsnemen. Scheelt toch weer 40 minuten. Krake is een one trick pony, maar het doet wat het moet doen en ik blijf het toch een hele goede trick vinden. Vooral achterin, wat ik later in de middag een paar keer deed, is het heerlijke ejector. Maar het is ook een attractie waar ik niet echt lang voor in de rij wil staan.
Na een prima-maar-niet-denderende vegaburger als lunch besloot ik in de rij van de Bobbahn aan te sluiten. De slinger buiten, in de inmiddels vol brandende zon, was volledig gevuld. 35 minuten zei het wachttijdenbord. Nou, dat viel behoorlijk tegen. Gelukkig had ik een kruiswoordpuzzeltje om mij te vermaken in de rij.
Toen ik die puzzel af had, stond ik nog steeds in de rij buiten, inmiddels 50 minuten later. Door niet heel snelle operations, maar twee treinen op de vrij lange baan en de grote populariteit van de baan bij gezinnen bleef de rij de hele dag vrij fors. Na een minuut of twintig in de zonnebank die de rij voorstelde overwoog ik even om de rij te verlaten, maar ik wilde hem uit nostalgie erg graag één keer doen - de baan was ooit als tiener mijn eerste enigszins grote achtbaan. Doodsangsten heb ik uitgestaan in die wachtrij. Net als bij elke nieuwe serieus grote achtbaan die ik doe, verdwenen die zenuwen zodra de trein begint te rijden en er geen weg mee terug is.
Deze keer waren de zenuwen ver te zoeken. Het leek meer alsof de Bobbahn mijn nostalgie uit mij probeerde te schudden, zo erg stuiterde de baan. Doordat je los zit en de baan een ruwheid heeft die menig woodie evenaart, was de baan eigenlijk een stuk heftiger dan ik had verwacht. Op de bijbehorende actiefoto kijk ik in ieder geval erg moeilijk.
Tijd voor wat leukers. Flug! Ik heb verder alleen Fēnix gedaan van de wing coasters, maar Flug heeft denk ik bij mij nog steeds net dat streepje voor. Flug is duidelijk minder heftig. De lay-out vind ik wel echt leuker met meer creatieve elementen en net iets langere rit. De overbank vlak langs de toren is de kers op de taart. Ik weet niet wat de consensus hier is maar voor mij blijft rechts achter de beste stoel puur omdat daar het meest voelt alsof je als een roofvogel naar beneden duikt tijdens de first drop
😄
De rest van de middag bestond vooral uit een stapel re-rides. Colossos was einde middag aardig opgewarmd, de airtimegoden hadden mij gezegend met een vrij losse beugel waar ik bij de meeste heuvels goed tegenaan gedrukt werd. En ook een ritje Desert Race op de 2e rij verraste mij met forse ejector bij de rem-heuvel tegen het eind.
Verder vond ik het vooral bijzonder dat het park de afgelopen tien jaar geen spat is veranderd - een retheme hier en daar maar dat is het wel zo’n beetje. Er is nauwelijks iets bijgekomen, en een aantal attracties zijn juist weggehaald - de Panoramaturm lag er maar laveloos bij, het gebouw overeind maar alleen om de EHBO op zijn plek te houden. Een oude flatridelocatie bij de Ghostbusters werd opgevuld met een goedkope opblaas-Puff. Het Incagebied kon je vroeger rondlopen, maar is nu een halve cirkel.
Laten we hopen dat Merlin/Heide Park er niet voor kiezen voor dezelfde lege huls aanpak wanneer Big Loop, Bobbahn en Toxic Garden ook op zijn. 😬
