Ik schrijf dit TR vanuit een koffiezaakje in Helena, Montana (niet te verwarren met Hannah Montana). Het is vandaag dag 12 van een epische roadtrip van liefst zestien dagen door grotendeels nieuwe gebieden voor mij. We begonnen al vissend in Grand Teton en Yellowstone National Parks, vonden een weg door studentenstadjes als Bozeman en Missoula en belanden uiteindelijk - op weg naar Glacier National Park en terug - ook in Coeur d'Alene, Idaho. Niet alleen een prachtig stadje aan een groot meer in Noord-Idaho, maar ook vlakbij Silverwood Theme Park. Met opzet natuurlijk, want dit ver-weg-van-alles park wilde ik graag bezoeken en zo vaak zal ik er niet meer in de buurt komen. Ik beloof dat ik eenmaal thuis onze hele roadtrip zal bespreken met mooie foto's, maar vandaag eerst 't pretparkreport.
Het is Labor Day Weekend en dus druk. Iedereen heeft op maandag vrij en onder andere de camping van Silverwood zit tot de laatste stek vol. We slapen daarom in onze avonturencaravan aan een meer in de buurt. Ik ben netjes voor openingstijd in het park en sta met de eerste families en mijn ticket in de hand voor de poort. $54 en wat btw is geen verkeerde prijs, maar voor een regionaal park toch vrij hoog. Ach, ze hebben monopolie in deze regio en het dichtstbijzijnde park van ook maar enig formaat ligt pak 'm beet 500km verderop in Seattle. Het park biedt naast het pretpark ook een groot waterpark en gelukkig lopen de meeste mensen die kant op, terwijl ik in de Main Street links afbuig richting de attracties.
Het is in het kinderdeel van het park nog uitgestorven en niets is erger dan ellenlang tussen kleuters en ouders in de rij staan voor gênante credits, dus ik stap eerst even dat gebiedje binnen. Ik heb binnen twintig minuutjes aan slenteren, foto's maken en credits pakken alvast Krazy Koaster (de zoveelste SBF Visa spinning coaster) en Tiny Toot binnen. Het is echt een mooie ochtend, dus de kleuren spatten overal vanaf en het park oogt extra vrolijk.
Het is na twee kiddiecoasters tijd voor het volwassen werk en al is de eerste achtbaan qua rit niet heel speciaal - ik deed nota bene hetzelfde ontwerp in Michigan's Adventure twee weken geleden - de baan zelf is wel bijzonder. Corkscrew in Silverwood is namelijk de originele Corkscrew die ooit in Knott's Berry Farm opende als de eerste moderne achtbaan met meerdere inversies. Eerst opgebouwd op 't terrein van Arrow in Utah, daar gezien door meerdere parken en uiteindelijk als prototype verplaatst naar Knott's, die 'm na een paar jaar van de hand deden aan Silverwood om nota bene een Vekoma Boomerang neer te zetten. De baan ziet er ruw uit, maar is dat op wat lichte tikjes na eigenlijk niet. Toch een stukkie achtbaanhistorie meegepakt hier!
De rest van het park draait vooral om Roller Coaster Alley en twee waterattracties met wat flatrides tussendoor. Zo is er de log flume en ook een unieke rapid river, die opvalt door de lage randen van de baan en de boten, waardoor ie wat natuurlijker door waterpartijen stroomt en hier en daar echt aandoet als een echte rivier. Het is warm, maar nat worden is niet zo mijn ding en zelfs zo vroeg puilen de rijen al uit. Ik sla dit over. Sorry.
Tijd voor Roller Coaster Alley dus! Hier staan de drie grote coasters van Silverwood zij aan zij. Links Timber Terror, rechts Tremors en achteraan Aftershock. Ik besluit die laatste als eerste te doen en daarna een weg terug te zoeken. Het is op dit vroege tijdstip nog vrijwel meteen instappen, dus tijd voor knikkende knietjes is er niet. Ik deed wel eens eerder zo'n Vekoma Giant Inverted Boomerang en vond 't toen een ultieme thrill. De verticale drops, de enorme inversies, dit was een van de eerste grote ontwerpen waar Vekoma echt een klapper mee bedacht, maar de GIB die ik deed in Six New England deelde ook vooral klappers uit. Dat valt in Silverwood enorm mee en op een tik in de cobra roll na is 't vooral de enorme adrenaline rush waar je op hoopt. Kinderen stappen nog schreeuwend uit, volwassenen staan achteraf uit te puffen en ik sta vooral te grijnzen. Wat is 't moddervet dat deze baan uitgerekend op het platteland van Idaho vrolijk zijn rondjes staat te draaien na een paar gefaalde jaren als Deja Vu in Six Flags over Georgia. Chapeau voor Silverwood hoor, wat een aankoop was dit tien jaar geleden.
Timber Terror is een out-and-back houten achtbaan aan de rand van het park en helaas is ie niet zo soepel als je hoopt voor een baan die het van airtimemomentjes moet hebben. Het is een beetje de lay-out van Colossus in Heide Park, maar dan tot een half formaat gekrompen en een stuk minder soepeltjes. Ook een nadeel, alle grote coasters in Silverwood - sterker nog, ALLE coasters überhaupt - hebben maar een trein, dus snel even uitvinden of ie op een andere rij beter is zit er niet in. Want na mijn ritje Aftershock is ook het pretparkdeel goed volgelopen en ik sta zeker 45 minuten aan te schuiven voor deze eerste woodie.
Het is daarna bij Tremors nog erger gesteld. Ik heb enorm uitgekeken naar deze unieke houten achtbaan, die liefst vier keer onder de grond duikt en de eerste coaster was waar RMC een (deels) re-track op deed met Topper Track. Na bijna anderhalf uur tergend traag in de hitte aanschuiven heb ik vooral de hoop dat ie niet teleurstelt. Zo'n sterke woorden wil ik er ook niet voor kiezen, maar de baan schudt behoorlijk en alleen de Topper Track bocht voelt niet alsof de trein zich een weg over de baan moet zoeken. De tunnels zijn episch en de first drop onder en door de souvenirwinkel is fantastisch, maar de lay-out is een beetje vreemd en verliest geregeld vaart. Ik had 'm graag vaker gedaan, maar meer dan negentig minuten wachten in 33 graden waarvan zeker de helft van de tijd amper in de schaduw zie ik niet zitten. Hey, ik heb bingo. Tijd voor een ijsje en rondje foto's dan maar.
Is er nog meer te doen in Silverwood? Zeker, er is zoals gezegd een groot waterpark en dit weekend is ook nog eens de Coaster Classic Car Show aan de gang. Ik vermaak me dan ook zeker een goed uur door me te vergapen aan prachtige Mustangs, Corvette, Hot Rods and Ratrods en met de vele enthousiaste en trotse eigenaren een praatje te maken. Wat een leuk evenement is dit en wat hebben ze onwijs veel auto's bij elkaar weten te krijgen. Ik schat dat er zeker 150 klassiekers op het veld staan.
Oh, en dan is er nog die ene attractie waar het ooit allemaal mee begon. Een treinrit van zeker een half uur langs de rand van het enorme grondstuk van de eigenaar. Deze avonturentrein vertrekt eens per uur en ik kan nog net mee als ik zie dat de trein in 't station staat. Toegegeven, ik geniet meer van de trein zelf, de reacties om me heen en de natuur die je ziet dan van de show en aankleding, want de Bigfootpoppen en latere trollen en feeën zouden zelfs in een Duits familiepark als opzichtige kitsch worden beschreven en de stuntshow tussendoor is niet van enig niveau.
Wel briljant is dat de stuntshow begint met een overval op de trein, waarbij overduidelijk wordt gemaakt dat je je spullen gewoon kunt houden, maar als je graag wat geld in de zak van de overvaller wil stoppen voor een foto, dat dit geld wordt gedoneerd aan lokale goede doelen voor zieke kinderen. Vorig jaar werd bijna $70.000 dollar opgehaald via deze "overval" en dat vind ik toch wel hartverwarmend. Je ziet veel kinderen dan ook dollars in de zak stoppen terwijl papa en mama snel een kiekje schieten.
Als de trein de laatste meters rond het park aflegt en daarbij het oude vliegveld passeert waarmee het hier allemaal begon zit ook mijn dag in Silverwood er langzaam weer op. Het was te heet en te druk om tweede ritjes op de topachtbanen te doen, maar ze waren uniek en goed genoeg dat ik dolblij ben met de omrit die we maakten op deze bingo af te kunnen vinken. Silverwood is een fijn pretpark dat duidelijk zijn markt kent. Het park is charmant, heeft een paar hele toffe coasters en genoeg infill om je er een dagje te vermaken. Zeker als je ook tijd in het waterpark besluit door te brengen.
Mijn grootste kritiek? Het was zondag overduidelijk een dag op de absolute limiet van hun capaciteit als park en dat er eigenlijk maar een paar horecaopties waren werd pijnlijk duidelijk toen het meer dan een half uur duurde om mijn frietjes met kip te krijgen. En dat was in de gelegenheid waar de kortste rij stond. Er hebben zeker weten mensen een uur op pizza staan wachten elders en dat verknalt dan toch wel beetje je dag. Horeca kon dus een stuk beter, maar voor de rest was 't top.
Reacties zijn altijd welkom en gewaardeerd. 🙂
