You win some, you lose some èn elk voordeel heb zijn nadeel.
Soms gaat iets behoorlijk mis en biedt dat toch weer kansen. Zo ook afgelopen zomer. Onze bootvakantie door Canada – we doen de Trent-Severn Waterway, een historische route van rivieren en kanalen die via liefst vijftig sluizen Lake Ontario (Toronto) en Lake Huron (Detroit en zelfs Chicago via Lake Michigan) met elkaar verbindt - liep lelijke vertraging op toen midden in een rivier een schroef op losgeslagen puin sloeg. Op halve kracht sputterden we tot een jachthaven op het platteland van Ontario, waar we een week op een onderdeel moesten wachten.
Zuur, maar Canadezen maakten hun vriendelijkheid waar. Toen de boot uit ’t water werd gehesen boden vreemden ons slaapplekken en zelfs een leenauto aan. Daar wilden we geen misbruik van maken, dus toen we eenmaal onze huurauto hadden was ’t tijd om toch maar beetje op avontuur te gaan. Je kunt je maar zoveel dagen onderdeel van een spin-off van Schitt’s Creek voelen tot je onrustig wordt.
Wij zijn die met de blauwe boeg.
Historische liftsluis van Peterborough uit 1904
Hier hadden we 't puin al geraakt...
Lastig varen zo... 😉
“Je gelooft ’t niet, maar het is maar een uurtje naar wat best een leuk pretpark lijkt.” Jullie weten inmiddels dat Grace zich schoorvoetend maar lachend door mij laat meeslepen naar de vaagste locaties. Zoals hier in Canada, waar we op weg naar de boot al op de zolder van een kartbaan en bowlingbaan alvast een bijzonder geestige credit hadden gescoord en ik nu werd afgezet bij de kerstman.
Geen grap: op de zolder van een bowlingbaan
Het is hoog zomer. Graadje of dertig. De elfjes heten me welkom in Santa’s Village in Bracebridge, Ontario. Voordat je meteen afhaakt: ik ben oprecht enthousiast over dit warme en prima aangeklede familiepark.
Het park bestaat al sinds de jaren vijftig, toen de lokale houtzagerij sloot en een nieuwe snelweg het dorp van doorgaand verkeerd verloste. Normaal gesproken zou zo’n omweg een zegen zijn, maar hier onttrok het alle verkeer van een toch al stilaan stervende plattelandsgemeenschap. Er moest een publiekstrekker komen en dat werd Santa’s Village, want Bracebridge ligt op de 45ste parallel. Precies halverwege tussen de Noordpool en de evenaar, dus waar beter voor de kerstman om op zijn reizen uit te rusten en ’s zomers op vakantie te gaan?
Dit klinkt misschien gek, maar ik ben meteen onder de indruk van de ligging en de sfeer. Een bosrijke omgeving, veel hout en veel kleur, vriendelijk personeel, een ouderwetse kaart, gratis parkeren. Kijk, ik ben hier om twee credits af te vinken en daar heb ik bijna veertig dollar voor betaald, dus dat ga ik eerst doen, maar het is me al snel duidelijk dat ik hier meer tijd door ga brengen dan verwacht.
Welkom, welkom!
Oldschool
De eerste credit is Rudolph's Sleigh Ride. Een custom Zamperla powered coaster uit de jaren tachtig, die zijn rondjes maakt op de heuvel boven de ingang. De rij is slechts een paar treinen wachten en de rit is niet bijzonder, maar de achtbaan zelf is leuk genoeg voor de doelgroep en uniek genoeg voor mij om er met plezier in te zitten. Je denkt bij Zamperla, powered coaster en veertig jaar oud niet meteen “dit wordt een leuke rit”, maar het is allemaal goed te doen en hij rijdt echt lekker door.
Rode-neus-alarm!
Goed te zien vanaf de parkeerplaats zelfs
Ik wandel meteen door naar de volgende achtbaan. Peppermint Penguin is de zoveelste SBF Visa spinner, maar wel het model met de driedubbele helix. Het is mijn eerste van dit model en ik had toch iets meer achtbaan en rit verwacht, maar door de tweede heuvel gaat steeds alle vaart eruit en voegt die extra bocht echt te weinig toe aan de toch al niet zo spannende rit. Het thema, met koddige pinguins, is wel aardig, maar de rit is hoogstens voor ’t lijstje.
Sfeer!
Daar ligt credit #2
Wel leuk
Tijd om de rest van het park te ontdekken! Een avonturenpad met wiebelbruggen door het bos, een reuzenrad met kerstballen als gondels, een bootrit op de naastgelegen rivier, een speeleiland met gigantische klimtoestellen, botsbootjes met een vuurtoren, bijl gooien en boogschieten voor beginners, tokkelbanen hoog boven de paden, een kartbaan met nog best wel rappe karts en een prachtige tractorbaan langs en door een grote boerderij met allerlei vriendelijke dieren die er gezond en gelukkig bij lijken te staan. Het kan allemaal niet op voor kinderen van bijna alle leeftijden.
Tractors!
Kerstballen!
Ook erg leuk dit
Vroem!
Zoef!
Hoogtepunt is het prachtig aangeklede huis van de kerstman zelf, waar een serieuze rij staat voor een zomerse foto met een jolige kerstman. De beste man heeft duidelijk zoveel plezier in zijn werk en hoe kan ’t ook anders. Ik heb tientallen settings gezien in pretparken en winkelcentra voor je foto met de goedheiligman en deze is mooi, vrolijk en zo overtuigend. Kinderen kunnen zelfs zonder ouders een heuse elvenschool doorlopen (en iedereen die “slaagt” krijgt een elvenmuts met oortjes, dus honderden kinderen rennen als elfjes door het park deze middag) en de winkel om de hoek heeft smaakvolle en betaalbare kerstspullen en souvenirs in de aanbieding.
Hihi!
Daar zit ie!
Ik ga niet liegen. Ik kwam hier om twee vooraf wat middelmatige credits af te vinken. Ik zat tenslotte een beetje vast in Canada op een kapotte boot en moest toch wat met mijn tijd. Ik kan na twee uren slenteren, ijsjes eten, kiekjes schieten en in de schaduw zitten echter niet anders dan concluderen dat Santa’s Village een van de allerleukste familieparken van Noord-Amerika is. Als dit in Europa lag zouden we massaal fans zijn.
Santa’s Village in Bracebridge, Ontario, Canada. Ik ging er naartoe zodat jullie er geen omweg voor hoeven te maken. Dat hoeft ook niet. Het ligt nogal een paar uur uit de richting vanaf Canada’s Wonderland, maar dit is een pretpark dat draait op liefde voor de zaak, oprechte kwaliteit en hele fijne mensen. Maar ze zullen wel iets heel bijzonders moeten bouwen wil je me er ooit terugzien.
Merry Christmas, everybody. Reacties zijn een kadootje. 🙂
