Hallo clubleden! Ik lees altijd met veel plezier de Tripreports van anderen en daarom heb ik dit keer zelf de stoute schoenen aangetrokken en een poging gedaan een TR in elkaar te draaien. Even over mijzelf: ik ben de 50 gepasseerd en al mijn leven lang gek op pretparken. Tot een jaar of tien geleden dacht ik dat de Python de allerbeste, allersnelste en spectaculairste coaster in de hele wereld was. Tot ik een keer in Walibi Holland kwam en ontdekte dat er meer is. Veel meer. Sindsdien is het spreekwoordelijke hek van de dam en probeer ik met mijn vriendin zoveel mogelijk rollercoasters te ontdekken en credits te scoren hahaha. Inmiddels hebben we parken in België, Frankrijk, Duitsland en Italië bezocht en weet ik dat de Python toch niet zo heel bijzonder is. Maar oude liefde roest niet 😉
Genoeg geouwehoerd, we steken een klein plasje over en op zaterdag 21 oktober 2023 naar de UK!
Kort vluchtje naar Manchester, een huurauto opgepikt en koers gezet naar het pitoreske Denstone, waar we een airbnb hebben gevonden op 8 minuten rijden van Alton Towers. Lekker dichtbij dus. En er is een jacuzzi om de vermoeide voetjes wat rust te gunnen na een lange pretparkdag, dus ideaal!
Het oorspronkelijke plan was om twee dagen in Alton Towers door te brengen en daarna door te rijden naar Blackpool, om daarna weer naar Nederland te vliegen. Maar vriendinlief weet te vertellen dat Drayton Manor een Stand-Up coaster heeft, die binnenkort wordt omgebouwd naar een Sit-Down model, dus we besluiten eerst naar Drayton te rijden.
Drayton manor is een gezellig park dat zich vooral richt op (jonge) gezinnen. Je komt het park binnen via het Vikingsgebied. Dat ziet er keurig en kleurig uit en de soundscape is dik in orde. Pontificaal in het midden draait een Zamperla Nebulaz zijn rondjes en het is de eerste keer dat ik zo’n ding in het echt zie. Ik snap dat het een populaire aanvulling is voor parken: kleine footprint en een genot om naar te kijken. Maar omdat ik mijn ontbijt graag binnen wil houden slaan we die maar even over. Ook de Zamperla Disk’O (zo’n grote, met een hobbel) bewaren we voor later. We zijn hier immers voor de coasters! Er is ook nog een Zamperla powered-coaster te vinden, genaamd Jormungandr, maar ook die moet wachten. Zamperla heeft vast een mooie deal gemaakt bij de aanleg van dit Vikings-gebied…
We wandelen verder en komen bij Thomas-Land. Hoewel ik niet echt tot de doelgroep behoor, ben ik onder de indruk van dit gebiedje. Er staat een behoorlijke hoeveelheid flat-rides voor de kleinsten, allemaal gethemed naar de TV-serie Thomas de Trein. Thomas zelf rijdt er ook rond. Het is er een drukte van belang en omdat het Halloween tijd is, kunnen kinderen er aankloppen bij Sir Topham Hatt voor Trick or Treat en krijgen dan wat lekkers van hem. Leuk gedaan! En kijk! er is ook een kleine junior coaster met een grote naam: Troublesome Trucks Runaway Coaster. We stappen in en rijden gezellig twee rondjes mee, onze eerste UK-credit is een feit!
We laten Thomas-Land achter ons en zetten koers naar Adventure Cove. Via de enorme pendulum-swing Maelstrom (mij niet gezien!) en logflume Storm Force 10 (veel te nat voor de huidige weersomstandigheden) komen we uiteindelijk bij het hoofdgerecht van vandaag: Shockwave. Deze Intamin Stand-Up coaster heeft vier inversies en is geopend in 1994. En eerlijk gezegd kun je dat ook wel zien. De track ziet er nogal smoezelig uit.. deze coaster kan wel wat TLC gebruiken. Misschien krijgt Shockwave bij de ombouw straks ook wel een fris likje verf… ik hoop het.
Er staat niemand in het station, dus we kunnen zo doorlopen en besluiten te beginnen met een ritje upfront. De manier waarop je wordt ingesnoerd is interessant. Er is een soort verend zitje, waar je staand op zit (klinkt zo vreemd als het is), je ene arm zit in een vaste beugel en er is een over-shoulder beugel voor je borst en andere arm. Al met al voelt het prima en veilig. Dus gaan met die banaan! De rit is zo soepel als je van een bijna 30 jaar oude coaster mag verwachten. De trein neemt de looping, de zero-g roll en de beide kurketrekkers met een mooi tempo, zonder ergens aan snelheid te verliezen. Het voelt allemaal best comfortabel. Ik had alleen verwacht dat het staand nemen van deze inversies spectaculairder zou zijn. Dat valt een beetje tegen. Eigenlijk is het gevoel niet veel anders dan wanneer je zit, behalve misschien in de eerste drop.
Afijn, omdat het toch rustig is meteen maar een ritje op de achterste rij en een ritje in het midden gedaan, waarbij we het met elkaar eens zijn dat de achterste rij het leukst is.
Omdat de tijd dringt en we vandaag ook nog naar Alton Towers willen, kunnen we niet alle attracties meepikken. We wagen ons aan Air Race (Ja, weer een Zamperla), boomerang coaster Accelerator (Hey, een Vekoma) en interactive shooter Sherrif Showdown voor we aansluiten in de wachtrij voor The Haunting. Naar verluidt is dit een griezelige ervaring die zijn weerga niet kent. Ik weet dat het een Vecoma Madhouse is en ik ben benieuwd. Eerlijk: na de voorshows en alle poespas die er als verhaal omheen wordt geweven, valt de ride zelf behoorlijk tegen. Dit is de zesde madhouse die ik bezoek en verreweg de kaalste van allemaal. Zelfs Feng shui Palace in Phantasialand ziet er beter uit. Afgezien van twee identieke projecties van een geest is er niets te zien en de muziek werkt ook niet echt mee. Dan ga ik toch liever in Villa Volta of Hex.
We hebben nog net tijd om Disk’O Thor mee te pakken en dan is het tijd om in de auto te springen en naar Alton Towers te rijden. Onderweg hebben we uitgebreid kunnen discussiëren of Thor nou wel of geen credit is… wie het weet mag het zeggen.
Het loopt al tegen vijven wanneer we door de poortjes Alton Towers binnen wandelen. Het regent een beetje en het is niet warm. Gelukkig konden we doordat we laat op de middag pas aankomen vooraan parkeren, dus de wandeling naar de ingang valt mee. Het park is tot 9 uur ’s avonds geopend, in verband met het Halloween event Scarefest. Het is de eerste keer dat we dit park bezoeken en van de verhalen weet ik dat het enorm groot is en dat de kabelbaan dicht is voor het seizoen, dus ik bereid me voor op lange wandeltochten. Dat valt gelukkig alleszins mee. We zijn niet gekomen voor het Scarefest, maar andere mensen blijkbaar wel, want het is behoorlijk druk. Op goed geluk schuifelen we achter de meute aan en na een minuut of tien staan we oog in oog met The Smiler… WOW! Het is inmiddels schemerig en door alle rook, lichten en gekmakende muziek is alleen het kijken naar The Smiler al genoeg om een glimlach op je gezicht te toveren. Alleen de wachttijd… 90 minuten… dat is wel een beetje lang. Buurman Divecoaster Oblivion staat op 60 minuten, dus we lopen nog maar even door.
Op goed geluk lopen we langs het kasteel en slaan ergens een paadje in en komen via een zijpad uiteindelijk bij Th13teen. Inmiddels is de Alton Towers app gedownload, waaruit blijkt dat alle achtbanen een wachttijd van minimaal 60 minuten hebben. Daarom lopen we de wachtrij in van Th13teen. Die wachtrij loopt door het bos. Het regent nu behoorlijk en het is donker… normaal gesproken niet ideaal, maar het is wel goed voor de sfeer. Ik weet van tevoren niet zo veel over deze coaster, dus we laten ons graag verrassen. En verrassend is het! Na het verlaten van het stationsgebouw ligt de track in het pikkedonker. We weten niet wat er komen gaat en eerlijk gezegd weet ik dat nu nog niet. Een lifthill, wat stevig bochtenwerk en dan opeens een gebouw? Wat gebeurt hier? Een droptrack? Yes! Achteruit het gebouwtje weer uit en na een switchtrack terug naar het station. Wat een rit! De regen, de kou, het lange wachten, het is allemaal vergeten, Th13teen in het donker is geweldig. En het wachten meer dan waard. Intamin Multi dimension coaster? Love it!
Tegenover Th13teen ligt Rita, een Intamin acceleratorcoaster. We hebben wel meer launchcoasters gedaan, maar deze heeft een hydraulische lancering en dat moet wat speciaals zijn. Krachtiger dan de LSM’s die je tegenwoordig overal ziet. De hele tijd dat je in de wachtrij staat zoeven de treinen over je heen en worden de verwachtingen opgevoerd. Eenmaal bij het station wordt pas echt duidelijk hoe snel deze treinen worden afgeschoten. Het lijkt wel een goocheltruc: zo staat er een volle trein en als je met je ogen knippert is er niets meer… bizar. Ik weet dat er mensen zijn die niet onder de indruk zijn en de layout is inderdaad wat saai en kort (de hele rit duurt 25 seconden, inclusief lancering), maar man man man…. Wat een lancering! We stappen beiden uit met een gevoel van “wat is er gebeurd?” Voor mij was dit de heftigste launch ever. Opnieuw een geweldige ervaring.
Om even bij te komen lopen we naar Wickerman. De “burning man” is indrukwekkend in het donker. Helaas is de wachtrij ook indrukwekkend lang, 85 minuten, dus deze laten we maar liggen voor morgen. Morgen is het maandag en hopelijk is het dan niet zo druk. En er moet ook nog iets gegeten worden. De tegenoverliggende hotdog stand is uitverkocht. De eetkraampjes op het Scarefest terrein zijn inmiddels gesloten… bij de uitgang vinden we nog een wafeltentje en een hotdogtentje. Dan maar een hotdog, die met 7 pond behoorlijk aan de prijs is. Eten is in Alton Towers duur. Het is niet anders. Gelukkig smaakt de hotdog prima.
Het loopt tegen negenen, dus tijd om het park te verlaten. Bij de monorail die ons terug zal brengen naar het parkeerterrein stuiten we nog op een laatste wachtrij. Maar na ongeveer 25 minuten kunnen we instappen en worden we droog naar de auto gebracht. Tijd om de airbnb op te zoeken. En de jacuzzi natuurlijk 😊
Tot zover het eerste deel van dit Tripreport. Mocht er belangstelling voor zijn, dan zal ik ook een deel twee schrijven, waarin we vliegen, verticaal omhoog gaan en een 100 jaar oude coaster doen!
