Wanneer je zegt dat je een pretpark in Rusland gaat bezoeken, reageert men vaak bedenkelijk. ‘Vertrouw je dat wel?’ en ‘dat is toch onveilig’ zijn de vaakst gehoorde commentaren. Toch wilde ik tijdens m’n citytrip naar Sint-Petersburg sowieso een bezoekje brengen aan Wonder Island, het grootste amusementspark van de stad. Russen noemen het Divo Ostrov en ze schrijven dat liefst in letters die wij als onleesbaar beschouwen. Alhoewel… komt het sierlijke lettertype van die D jou ook niet vaag bekend voor?
Divo Ostrov bevindt zich in een reusachtig wandelpark in ’t noorden van Sint-Petersburg. Je geraakt er gemakkelijk met een spotgoedkope Uber, maar ook de wondermooie metro is een goeie optie. Het station Krestovskiy Ostrov grenst rechtstreeks aan het park en met een vast tarief van 45 roebel (64 eurocent) is ook deze prijs lachwekkend laag. Hou er wel rekening mee dat de metro behoorlijk druk kan zijn. Zeker wanneer voetbalclub Zenit Sint-Petersburg thuis speelt, zitten de treinstellen wellicht propvol luidruchtige voetbalsupporters. Het imposante Sint-Petersburg Stadion – de thuishaven van deze beroemde club – ligt namelijk op een boogscheut van Divo Ostrov. Dinsdag 30 juli is gelukkig geen wedstrijddag, waardoor we op een relatief rustige manier ter plaatse geraken. En ook in het pretpark zien we voorlopig geen enorme mensenmassa. Dat is mooi.
Als je foto’s van een paleisachtige toegangspoort verwacht, moet ik je helaas teleurstellen. Er is namelijk geen toegangspoort: je mag gewoon binnenwandelen. Want net zoals dat bij meerdere pretparken in Noord-Europa het geval is, kost het niks om Divo Ostrov te betreden. Je betaalt hier per attractie of je schaft een all-in armband aan. Bij een park als Linnanmäki is zo’n armband duidelijk de voordeligste keuze, maar hier lijkt het ons goedkoper om losse kaartjes te halen. Ter vergelijking: het all-in ticket kost 2000 roebel (ongeveer 28 euro), terwijl een rit op de rollercoasters individueel varieert van 200 tot 300 roebel. Aangezien m’n reisgenoot niet meteen de grootste pretparkliefhebber is, lijkt één ritje op elke coaster en een fotorondje op het reuzenrad me voldoende voor vanmiddag.
Laat ons met het reuzenrad beginnen. Dit Big Wheel ziet er modern uit en het werd van een sprookjesachtig, doch plastic ogend thema voorzien. Dankzij de centrale locatie is dit de ideale attractie om een overzicht over ’t domein te krijgen. Da’s mooi meegenomen, want op internet vond ik maar weinig info over dit park en z’n attracties. Dat is ondermeer te wijten aan ’t feit dat de officiële website van Divo Ostrov enkel in het Russisch te bekijken valt. Ik slaagde erin om enkele herkenbare woorden uit dat vreemde schrift te filteren, maar toch kom ik vandaag voor enkele verrassingen te staan.
De grootste verrassing is misschien wel The Rocket, een unieke flat ride die vlak naast het reuzenrad te vinden is. Ik besef dat je doorgaans niet vrolijk hoort te worden van Russische raketten, maar bij deze versie is dat anders. Het is namelijk een indrukwekkende attractie die door het Oostenrijkse Funtime geleverd werd. Dat bedrijf is vooral bekend z’n Star Flyers, maar hier gaat men een aanzienlijke stap verder. The Rocket is, zoals de naam al doet vermoeden, een raketachtig gevaarte dat met behulp van een roterende stalen arm door de lucht klieft. Het gevaarte maakt enorme cirkels en op datzelfde moment draait ook de raket rond z’n eigen as. Het resultaat is een heftige inversiemachine die ook voor toeschouwers veel spektakel levert. Of ik zelf wil plaatsnemen? Geen denken aan; geef mij dat reuzenrad maar.
Een Russisch pretpark klinkt sowieso best exotisch. Maar als dat Russische pretpark dan ook nog ‘ns een achtbaan met Nederlandse roots vanuit Thailand laat importeren, dan is ’t feestje pas helemaal compleet. Maak kennis met Whirl Wind Looping Coaster, mijn allereerste achtbaan op Russische bodem. Tijdens een vorig leven stond deze klassieker in Bangkok, maar in 2003 haalde Divo Ostrov ‘m hierheen. Wanneer ik instap, verwacht ik een behoorlijk ruwe rit. Een bijna veertig jaar oude Vekoma boezemt namelijk weinig vertrouwen in. Toch moet ik toegeven dat het ding reuze meevalt: de beugels zitten prima en de trein rijdt verrassend vlot. Zelfs de frisse kleurcombinatie verdient een pluim. Helemaal niet slecht.
Divo Ostrov is een familiepark, maar er is meer dan voldoende thrill. Het park telt een groot aantal flat rides en drie van de vier rollercoasters bevatten inversies. Een grote portie zelfs, voor zij die dat willen. Tien keer over de kop in één enkele achtbaan, dat is mogelijk dankzij Velikolukskiy Myasokombinat-2. Bonuspunten voor de genieën die erin slagen om de naam correct uit te spreken, maar ik geef geen bonuspunten aan de ontwerpers van deze baan. Divo Ostrov opteerde voor een Intamin 10-looping coaster, een type dat je tegenwoordig wel vaker ziet. De lay-out is basic en vooral tijdens de tweede helft lijkt alle inspiratie zoek. Er waren maar liefst vijf heartline rolls nodig om het totaal van tien inversies te bereiken. En hoewel één dergelijke twist leuk is, zijn nummer twee tot en met vijf er echt te veel aan. Toch is er ook bij deze achtbaan goed nieuws te melden. De rit is intens, de veiligheidsbeugels zijn comfortabel en de baan rijdt heerlijk soepel. Nu nog een originelere manier vinden om tien inversies in één coaster te proppen en iedereen is tevreden.
Tien keer overkop met een Intamin kost 300 roebel (ongeveer 4,20 euro) en als je vooraan wil plaatsnemen, moet je nog 50 roebel extra dokken. Dat is behoorlijk prijzig naar Russische normen, maar jonge bezoekers komen gelukkig goedkoper aan hun trekken. In een uitgebreide kinderzone staat de ene familiale attractie naast de andere en de sfeer is er best gezellig. Natuurlijk laat ik die kinderlijke rondritjes, die glijbanen en die (nogal misplaatste) Sombrero-kotsmachine netjes aan me voorbij gaan, maar één specifieke attractie in dit gebied trekt m’n aandacht. Dat is de zogenaamde Alien Dark Ride, die in een reusachtige blauwe koepel te vinden is. Het gebouw lijkt enorm, maar wordt helaas gedeeltelijk gebruikt voor een schreeuwerige arcadehal. Toch kan de eigenlijke attractie me wel bekoren. Dit is een interactieve dark ride met laserguns en draaiende karretjes (net zoals Discovery Club in Avonturenpark Hellendoorn). Hoewel de decors overwegend statisch zijn, ziet het er allemaal prima uit. Zeker wanneer je, net zoals ik, het niveau van een derderangs Oostblok-kermis verwacht, valt het goed mee. Als liefhebber van dark rides mag je deze buitenaardse schietmissie dus niet missen.
Net zoals heel wat lezers, heb ik vele maanden van m’n leven doorgebracht in de virtuele pretparkwereld van Rollercoaster Tycoon 2. Je weet wel… dat pretparkspel met Houten Achtbaan 2, Draaien 4 en Rit in een karretje 83. De eigenaars van Divo Ostrov lijken hun inspiratie bij deze game te halen, want ook hier kiest men voor zulke onoriginele namen. We trotseerden daarstraks de tien inversies van Velikolukskiy Myasokombinat-2, maar er staat natuurlijk ook een Velikolukskiy Myasokombinat (nummer één) in het park. Als ik die naam door Google Translate haal, kom ik uit op Velikoluksky Vleesverwerkende Fabriek. En inderdaad: deze twee achtbanen worden gesponsord door het bedrijf dat de hotdogs en hamburgers aan Divo Ostrov levert. Stel het jezelf even voor in Europa… Vleeshal Van Gool – The Ride in Bobbejaanland of de Chipolata Fabrik Achterbahn in Phantasialand. Origineel is het alleszins wel.
Ach, een rollercoaster naar worsten thematiseren… dat moet anno 2019 kunnen. Bovendien ziet die Velikolukskiy Myasokombinat er minstens even smakelijk uit als een sappige Deutsche Bratwürst. Hij staat strak in de verf en je vindt deze baan aan de rand van een schilderachtig meertje. En er is nog meer reden om al bij voorbaat te watertanden: deze coaster is een exacte kopie van Blue Fire in Europa-Park, een van m’n favoriete Europese rides. Qua thema doet deze Russische versie het opvallend minder goed (het station is waarschijnlijk de minst sfeervolle plek van Divo Ostrov en een inleidende dark ride is er niet), maar verder mag ik niet klagen over deze baan. De zitjes zijn comfortabel, de lay-out is heerlijk gebalanceerd en de laatste inversie is net zo goed als in Rust. Mack heeft ongetwijfeld de leukste achtbaan van het hele park geleverd. De meest fotogenieke ook, trouwens.
Toen we daarstraks onze attractiekaartjes kochten, was dat een hele onderneming. De dame achter de kassa sprak geen woord Engels en ik ken tot nader order ook geen Russisch. We waren bijgevolg op gebarentaal aangewezen om de juiste tickets te bemachtigen. Met een wijsvinger en een parkmap kom je gelukkig ver: we duidden op een plannetje alle attracties aan die we wilden doen, maar bij de zogenaamde Big Roller Coaster ging het helaas mis. Toen ik m’n vinger op deze gele achtbaan legde, maakte mevrouw Babushka een groot kruis met haar armen. Big Roller Coaster zou met andere woorden gesloten blijven vandaag. Heel erg jammer natuurlijk, want ik zag m’n coaster-bingo meteen in rook opgaan. Toch bleef ik enigszins hopen dat Babushka ongelijk zou krijgen en zulk optimisme wérkt. Na een aantal testritjes zie ik rond drie uur namelijk plots een gevuld treintje de lifthill beklimmen. Op dat moment haast ik mezelf naar het dichtstbijzijnde kassahokje en haal opnieuw m’n parkmap boven. Terwijl ik met een vragende blik naar Big Roller Coaster wijs, vraagt de mevrouw me doodgewoon ‘Would you like to ride the yellow coaster?’. Oh, er zijn dus wel degelijk personeelsleden die Engels spreken. ‘Yes, I’d love that!’
De naam zegt het al; Big Roller Coaster is een indrukwekkende machine. Dat lijkt ook te danken aan ’t feit dat men niet bespaard heeft op ondersteuningen (understatement alert). Vanaf een afstandje lijkt dit zelfs een houten achtbaan omwille van die overdaad aan supports. Maar rammelt die Big Roller Coaster ook zo hard als een gemiddelde woodie? Neen, dat gelukkig niet. De rit is ondanks z’n hoge snelheden relatief soepel, maar toch stap ik geradbraakt uit. Dat ligt volledig aan de veiligheidsbeugels: deze baan heeft niet alleen heupbeugels, maar er worden ook (volkomen onnodige) schouderharnassen gebruikt. Die drukken oncomfortabel op m’n bovenlichaam en ze transformeren elke richtingswissel tot een pijnlijk tafereel. Je kent deze beugels misschien van Olympia Looping en dat is niet toevallig. Big Roller Coaster heeft namelijk dezelfde geestelijke ouders als die beroemde kermisachtbaan.
Big Roller Coaster werd in 2004 uit Japan geïmporteerd en die Vekoma kwam uit Bangkok. Daarnaast werd de Russische Blue Fire naar worsten gethematiseerd, terwijl z’n Duitse tegenhanger ironisch genoeg een Russische sponsor heeft. Kan er eigenlijk nog iemand volgen…? Een ding is duidelijk: er is iets geks aan de hand met Divo Ostrov en z’n rollercoasters. Toch wil ik daaraan toevoegen dat m’n eerste (en voorlopig enige) Russische pretparkervaring de verwachtingen overtroffen heeft. Thema is een gemis, maar Divo Ostrov heeft wel een verrassend compleet attractieaanbod en de coasters zijn allemaal prima. Verder werd er tijdens mijn bezoek best hard doorgewerkt, waardoor er nergens wachtrijen ontstonden. Ik vreesde tot vanochtend dat Divo Ostrov een versleten kermis op een kale betonplaat was, maar inmiddels weet ik beter. Dit is niks minder dan een fijn amusementspark. Dankzij de aangename sfeer, het mooi uitgebalanceerde attractieaanbod en de gunstige tarieven kan de gemiddelde Russische pretparkbezoeker hier wellicht een uitstekende middag beleven. En dat geldt ook voor ons.
Je hoeft niet onmiddellijk een vliegticket naar Rusland te bestellen, puur om Divo Ostrov te bezoeken. Dit fijne stadspretpark combineren met een citytrip naar Sint-Petersburg is echter heerlijk. ’t Kost wat moeite om een visumaanvraag voor Rusland te doen, maar de stad levert een welgekomen afwisseling na het zoveelste reisje naar Barcelona of Parijs. Overweeg Sint-Petersburg dus zeker eens als dichtbij-bestemming. Want tegenvallen doet het njet.
Spasiba
Glenneke
