Gisteren was het Coney Island en vandaag begint het meteen goed met het eerste park van formaat.
SFGA is met zijn 13 achtbanen meteen een serieuze uitdaging om alle banen op 1 dag te kunnen doen, zou je denken. Als we de parkeerplaats oprijden en met onze bij het abbonement inbegrepen parkeerplek lekker dicht bij het park parkeren, is de rest van het terrein na genoeg leeg. Iedereen haalt zijn abbonement op en dan is het meteen door naar de, volgens de kenners, meest onbetrouwbare baan van het park.
Het motto “bigger is better" geldt voor deze baan al dik 14 jaar. Kingda Ka is met zijn hoogte van 139 meter nog steeds de hoogste achtbaan ter wereld. De rij is in de ochtend op wat achtbaangekkies na gewoon leeg. We kunnen haast direct front seat instappen, enigzins gespannen wordt het tijd om de krachtige launch te ervaren. Met zijn 206km/u stelt de launch zeker niet teleur, mijn oogleden klapperen alle kanten uit en is het lastig om ze open te houden, de weg omhoog en ook weer omlaag gaat zo snel dat je niet eens kan beseffen wat er allemaal gebeurt. Kingda Ka is een gave ervaring om eens mee te maken, maar de drang naar een re-ride blijft achterwege.
De hoogte van Kingda Ka kan natuurlijk niet alleen gebruikt worden voor een achtbaan, volgens Wikipedia is Zumanjaro: Drop of Doom met zijn 126 meter de hoogste drop tower ter wereld. De drempel om in deze attracties in te stappen wordt voor mij steeds lager, maar echt leuk vind ik ze nog steeds niet.
En dan heeft deze volgens de eerder genoemd site ook nog eens een valsnelheid van 140km/u, nagelbijten dus. Eenmaal boven heb je een mooie uitzicht, het moment dat je wacht op de val blijft ongemakkelijk, maar de weg naar beneden viel enigzins tegen en mist wat kracht. Maar goed we kunnen hem weer afvinken.
Zoveel mensen, zoveel wensen, voor sommigen wordt de zogenaamde “coasterstress” teveel en wordt het park in kleinere groepjes ontdekt . Voor ons betekend dit een ritje op El Toro, deze houten achtbaan van Intamin maar gebouwd door RMC is een geweldige baan. De lekker steile first drop is geweldig, de daarop volgende airtime momenten zijn super en het laatste deel is lekker knallen. Wat een fantastische houten baan is dit.
We halen onze spullen uit ons kluisje en lopen naar de volgende hoek van het park om daar de spullen weer op te slaan. Het kluisjes systeem heeft voor en nadelen , maar ik vindt het vooral irritant, en het maken van foto’s is hierdoor lastiger.
Afijn, we sluiten aan in de wachtrij van Dark Knight, de indoor wilde muis van Mack, leuk maar verdere niks bijzonders. Met de 5 B&M’s die we hier kunnen doen, wordt het tijd op de eerste af te vinken. Wat de SLC voor Vekoma is, zo is dat Batman the ride voor B&M. In Madrid al eens gedaan en de versie daar is met het stationsgebouw en de leuke vr de betere versie. Verder is het geen straf om deze prima baan in SFGA te kunnen doen.
Bij Batman staat nog een B&M, deze keer een hypercoaster. Vanaf de ingang kun je weinig zien van Nitro, deze baan heeft een uitgestrekte lay-out en de airtime momenten zijn leuk. Deze verder prima baan geeft me wel een kleine beetje het gevoel van, dit heb ik allemaal al eerder gezien en meegemaakt.
We hebben nog tijd voordat we weer naar ons kluisje moeten en i.p.v. een Skull Island hebben ze hier een Skull Mountain, de buitenkant van deze indoor coaster van Intamin ziet er veelbelovend uit, maar volgens mij was het budget op. De rit in een lege hal met alleen maar track is saai en zou met thematisering een heel stuk beter zijn. Op naar het bloos momentje, om de bingo te halen moet je ook de kiddie doen. Ik had voor mezelf afgesproken om alleen kiddies te doen waar je als volwassenen in mag stappen en geen kind moet charteren. En laat nou hier het geval zijn dat we mogen in stappen bij Roadrunner railway, puur voor de credit weer afgevinkt.
Een mens moet eten, en laat het nou ook zo zijn dat er hier een Food & Beer festival gehouden wordt. De aanlokkelijke tekst “ Voted best hamburger foodtruck of America" geeft ons de aanzet om dat maar eens te bekijken of dat echt zo is. We zijn het unaniem erover eens dat de 2 relatief voor Amerikaanse begrippen kleine hamburgers onder het genot van een biertje inderdaad erg lekker zijn. Maar echt tijd om van de sfeer te genieten is er niet echt, we moeten tenslotte nog 6 achtbanen doen.
Weer een kluisje huren en op naar een van mijn favoriete elementen die een achtbaan kan hebben.
Superman – Ultimate flight, heeft net als Manta een pretzel loop en ook hier vind ik het een geweldig element, maar de rest van de baan komt bij mij in vergelijking met Manta krachteloos en saai over. De inspiratieloze locatie draagt hier ook zeker aan bij.
Een primeur voor mij is Green Latern, eindelijk de kans om mijn eerste stand up coaster te kunnen doen. Ik was zeer benieuwd naar het gevoel wat ik zou krijgen in zo’n soort baan. Het gevoel wat ik uiteindelijk kreeg was pijn! Wat een oncomfortabele rit was dit zeg, paar rake klappen en constant een positie tijdens de rit zoeken om klappen te vermijden. De locatie is net zo inspiratieloos als zijn buurman. Erg jammer!
En alweer naar de kluisjes om daarna naar de andere hoek van het park te lopen. Vandaag is er niet echt een logisch route gekozen om door het park te lopen. Maar op deze manier zien we wel wat meer van park en komen we uit bij de laatste B&M van het park. De floorless coaster Bizarro is voor mij ook weer zo’n baan waarvan ik denk dit heb ik allemaal eens eerder gedaan, verder een prima baan met een paar krachtige elementen en gewoon leuk om mee te pakken. Bij de Runaway Mine Train komen we erachter dat ze met de aankondiging “Amerika’s greatest coaster” hier ook niet vies zijn van een beetje zelfspot, ik kan er wel om lachen. Verder is deze Arrow achtbaan geinig om te doen, vooral het stuk vlak boven het water is leuk.
De avond valt in SFGA en we moeten nog 2 coasters, gelukkig liggen deze vlak bij de ingang. Door de zacspin die ik in Gronalund gedaan had zag ik er wel een beetje tegenop om Joker te doen. Echter is deze van S&S, en dit type was dan weer nieuw voor mij. En wat een verschil met die van Intamin. De Joker was een erg toffe maar vooral ook een plezierige rit. Om in de zelfspot te blijven zeggen ze ook wel eens “save the best for last" en dat doen wij met Harley Quinn Crazy Train, de Zierer tivoli had de gehele dag al de langste wachtrij en zelfs in de avond was dit met 45min de attractie waar we het langst hebben moeten wachten. De operator hier is de fanatiekste die we hier zijn tegen gekomen. Alle toeters en bellen werden uit de kast gehaald en ontelbare “Choo, Choo bye's" werden uit de microfoon geblèrt.
En zo hadden we nog zelfs tijd over om een biertje en pizza te doen en te wachten op de rest van de groep.
Na een lange dag kan ook wel concluderen dat SFGA een geweldig park is en op enkele plekken na er prima uitziet.
Met een coasteraanbod waar je u tegen zegt, Kingda Ka, Nitro, Joker, Bizarro en natuurlijk de geweldige El Toro als uitschieters. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de flatrides zoals Cyborg en de dark ride shooter Justice League: Battle for Metropolis die we door de coasterstress gewoon niet gedaan hebben.
Om 24:00 waren we weer in het hotel voor een korte nachtje, want het volgende park waar weer een TR vandaan komt stond al op ons te wachten. Six Flags America here we come!
