Het is zeven uur in de ochtend als de wekker gaat. Van het Friese Warns naar Efteling is een rit van iets meer dan twee uur. Sharon en ik hebben het er graag voor over. Gelukkig is de aankomsttijd ruim gemaakt, van 09:30 tot 10:30 uur. Om acht uur laten we het dorp achter ons en maken ons op voor een fijne dag.
Na de auto op de hoofdparkeerplaats in rij 'Kabouter 3' te hebben achtergelaten lopen we rap naar kassa 18. He, bekende gezichten achter de counter! Even komt het 'Themepark gevoel' weer naar boven. Dat wordt sterker als we ineens meer bekende gezichten zien, die al ingecheckt hebben. Sharon geniet nu al.
Eenmaal in het park gaat het richting Max en Moritz. Sharon en ik lopen even door voor een noodzakelijke sanitaire stop op het Fata Morgana plein.
Opgelucht sluiten we aan in de rij bij M&M. De groep is inmiddels al een stuk verder in de meander. Sharon kiest voor Max, de blauwe, en geniet vol op. Zelfs als bij de tweede doorgang het begint te regenen. Eenmaal buiten kijken we uit naar de groep. Maar helaas, die zien we niet meer. Niet wetende dat die ondertussen zitten te smikkelen bij de Backerei.
Voor Sharon niet écht een probleem. Ze is weer in 'haar' park. We lopen richting Station Oost waar we even een snack naar binnen werken. Dan naar 'Droomvlucht'. Hoewel op het bord buiten staat dat de rij 30 minuten bedraagt, staat de hele meander vol, buiten en binnen. Maar ja, probeer Sharon dan maar eens naar buiten te krijgen. Kansloos dus.
Ik hoor ineens mijn naam noemen. In de rij naast ons lopen Bea, Alex en Willy Brandsma, mede Friesen (schept toch een band hé). Lopen we straks toch met een groepje bekenden door het park. Maar eerst Droomvlucht.
Oude tijden herleven. Ook Jo komen we tegen, maar deze heeft andere plannen en komt net uit de attractie die bij ons op het netvlies staat, De Vliegende Hollander. Niet echt een favoriet van Sharon, maar ze gaat toch mee. Stoer hoor. Ze kan slecht tegen donker en hard geluid. Beide zitten in het begin van de rit. En ja hoor, ze duikt tegen me aan met haar handen op haar oren. Als de boot het daglicht ziet slaakt ze een opgeluchte kreet en lacht ze van oor tot oor.
Eenmaal buiten gaat het richting Station Oost voor wederom een toiletbezoek. Terwijl Alex zich te goed doet aan een bamihap maakt Sharon weer eens vrienden. Dit keer met een nieuwe vlam, Joris die gezeten op zijn draakje staat te poseren. Het meeting duimpje gaat bij Sharon omhoog en oh wat geniet die meid.
Volgende bezoek dat op de planning staat, Raveleijn. Ik geef aan dat de snelste manier om daar te komen, de stoomtrein is die nu elke 10 minuten rijdt. Tenminste als we OJ Punctuel moeten geloven die bijbeunt als stationsomroeper. Ruim op tijd staan we voor de poort van Raveleijn.
Er zijn weer wat wijzigingen in de show. Wat je er ook van mag vinden, hij blijft best wel vermakelijk. En Sharon moedigt haar held, Thomas de Ridder aan.
Het wordt tijd om naar het Fata Morgana plein te lopen voor het volgende officiële programma onderdeel, de groepsfoto. Zo'n 80+ man op 1 foto zetten, ik geef het je te doen. Maar het lukt. Onder begeleiding van Sleutelbewaarders gaat het naar de zaal waar de Q&A gehouden zal worden.
De Q&A is in het Engels en is best informatief. Niet voor Sharon, die valt een beetje in slaap. Niet door het verhaal, maar door de spannende (lange) dag. Dan iets waar velen zich op zullen hebben verheugd, het diner.
En oh, wat laat het park zich weer van zijn goede kant zien!
Men gaat rond met puntzakken patat (of is het friet). Al gauw is het buffet geopend en kan men aanvallen.
Er is heerlijke rijst, sate, garnalensticks, hamburgers (mán wat zijn die groot) en broodjes döner (als ik het goed heb).
Als iedereen al met volle buikjes aan tafel zit gaat de bel. Het ijs buffet is geopend!
Wat een feest en wat goed georganiseerd. Jo neemt het woord, het is tijd om naar het extra programma onderdeel te gaan, Aquanura by night.
Dan is het tijd voor de ERT, de Exclusive Ride Time (of heet het ondertussen anders?)
Baron en Python staan een uur tot onze beschikking. En daar wordt vol op gebruik van gemaakt. Ik blijf bij Sharon op een bankje bij Baron zitten. Sharon is ooit 1x in Baron geweest. Nu is het een uitdaging om haar het weer leuk te doen vinden. Suggesties? En neen, ik ga haar niet dwingen.
Uit het archief: Sharon in Baron, maar hé... ze deed het toch maar!
Een van de Sleutelbewaarders komt bij ons zitten en vraagt of we niet in Baron gaan. Ik leg haar uit wat er met Sharon is en we raken in een geanimeerd gesprek. Ik vertel haar over de minima kindjes die we een lange tijd geleden hebben meegenomen op onze vriendentickets en zij verteld meer over het werken in de Efteling. Bij het afscheid spreken we de hoop uit elkaar nog eens te ontmoeten in het park. En dan komt het onvermijdelijke.... het einde van een schitterend georganiseerde dag.
Uit de grond van ons hart, iedereen die hier aan meegewerkt heeft, organisatorisch of als deelnemer, dank.
Dit soort meetings... het blijft kriebelen.
