Coaster-Count wist vrij zeker dat mijn volgende nieuwe park de tweehonderdste vaste locatie zou worden waar ik een credit zou doen. Ik was voor werk in New Jersey, dus er waren een paar opties. Mijn voorkeur ging uit naar ‘t nieuwe Nickelodeon-park in het winkelcentrum tussen Newark en New York City. Helaas, volgens hun website staan zeker drie achtbanen opnieuw stil. Ze claimen dat ‘t leveringsproblemen met onderdelen zijn. Dat betwijfel ik een beetje, want het loopt daar niet zo goed en een Takabisha-kloon draaien voor een leeg park zal duur zijn.
Goed, dan maar iets anders. Ik woonde vier jaar in New Jersey en kwam nooit in ‘t parkje dat het dichtst bij ons huis lag. Niet lang nadat we vertrokken bouwde dat park ook nog eens prompt een houten achtbaan van Gravitykraft. Daar ben ik toevallig groot fan van, dus terug in onze oude buurt voor een werkevenement werd park numero 200: Sesame Place Philadelphia.
En ja, dat is echt de nieuwe naam, want sinds maart is er ook een Sesame Place San Diego. Een verbouwing van ‘t waterpark dat ooit Knott’s Soak City U.S.A. was en de laatste tien jaar als Aquatica San Diego bij Seaworld hoorde. Die groep draait ook deze Sesame Place, maar om maar met de deur in huis te vallen: dat zie je er niet aan af. Oef.
Mijn gemor begint bij het kaartje kopen. Aan de deur kost dit park liefst $99 dollar zonder btw. Online stellen ze dat dagtickets beginnen bij $39. Dan moet je wel de dag kiezen en ruim van tevoren. Dat lukte mij niet, dus vandaag is $45. Maar daar komt dan nog btw op en bijna tien dollar aan onverklaarbare servicekosten. Zo, een kinderpark en met de deal van ‘t jaar tik ik alsnog bijna $60 af. Dan heb ik nog niet geparkeerd, want bij aankomst blijkt dat nog eens $30 extra te kosten en $50 als je vooraan wil staan. Dat laatste doen nog eens veel mensen, want je eigen eten mee naar binnen nemen mag niet, dus lunchen mensen massaal uit hun auto.
Grappig wel om deze afslag eens te pakken. Honderden keren, letterlijk, langs gereden en nooit gestopt. Nu blijkt aan die snelweg om de hoek echt aan de andere kant van die bomen altijd een pretpark te hebben gelegen. Geopend in 1980 en in de laatste 25 jaar uitgegroeid tot een vreemde combinatie van pretpark en waterpark.
Waar te beginnen? Oh, dat Oscar’s Wacky Taxi (de houten achtbaan waar ik nota bene voor kom) dicht is bij aankomst. Ik hoor gelukkig snel dat ‘t om vervanging van een ventilator in het station gaat en dat ie zo weer opent. Valt dat alweer mee. Bijna $100 lappen en dan de echte must-do niet kunnen doen was me niet meegevallen. Mijn eerste indruk is niet best. De achtbanen staan dan wel vol in beeld bij de ingang, maar die ingang is vrij sfeerloos en alles oogt vaal. Beton. Spaanplaten. Schuren Slechte bewegwijzering. Hekwerken. Overal mensen in hun zwemspullen. Horeca her en der dicht terwijl het park uitpuilt. Ik schrik er van dat dit park in handen de Busch Gardens slash Seaworld groep is. Dit valt niet mee.
Eerst Oscar’s Wacky Taxi maar afvinken en het mag gezegd worden, ik vind dit een pareltje. Heerlijke airtime backseat, kort genoeg voor de doelgroep maar lang genoeg om niet tegen te vallen. Ik stap met een grijns uit en meer is niet nodig. Twee duimpjes omhoog voor deze houten coaster. Ik ben eigenlijk alleen geen fan van deze heupbeugels. Deze drukt ongelijk op je bovenbenen bij mij en vooral de open kant is wel erg open zo zonder riempje. Daardoor word ik bij iedere heuvel scheef uit mijn stoeltje gegooid en land ik op de rand. Bij latere ritjes druk ik de beugel wat steviger dicht en dat lost dat op, maar het is niet comfortabeler. Zonde.
Ik loop een rondje en neem wat foto’s en schudt vooral mijn hoofd. Oei, oei, oei. Wat een betonpark. Wat een slechte afwerking. Wat een rare looproutes. Ik ken de meeste parken in de regio wel en dit park moet deze mensenmassa echt trekken op basis van de naam en marketing, want het is vergeleken met zoveel leuke plekken aan de Jersey Shore, met Knoebels binnen een middag en zelfs het familiehoekje van Six Flags Great Adventure of Hersheypark gewoon het geld niet waard. Honderd dollar voor… dit?
De verf is vaal. Nergens voelt het echt alsof ik in Sesamstraat rondloop. Ik kom in mijn anderhalf uur in het park alleen Koekiemonster tegen en die trekt meteen een groot publiek. De flatrides hebben platte themaborden en zijn eigenlijk gewoon minder dan je normaal op de kermis ziet. De term veredelde kermis spookt door mijn hoofd, maar dat is teveel eer, want dit is niet veredeld, dit is een koude kermis opgezet als pretpark.
Wat ook niet helpt is de combinatie met het waterpark. Foto's heb ik er niet van, want ik ga als eenzaam reizende man van 34 geen foto's maken van een zwembad vol kinderen. Wat me echter het meeste stoort is het gebrek aan regels rond kleding. Ik stapte herhaaldelijk op natte stoeltjes bij Oscar's Wacky Taxi, omdat de gasten voor mij in niets dan hun natte zwemkleding in de attractie mochten. Ik snap dat de logistieke stress van omkleden met kinderen tot een minimum wil beperken als park en als ouders, maar om nou als volwassene in je zeiknatte bikini door zo'n park te banjeren vind ik ook weer zoiets. Hoe lastig is 't om als ouder een bermuda en shirtje aan te trekken?
Er is wel nog een tweede credit te halen. Vapor Trail is een custom Vekoma junior coaster uit 1998 die onvoldoende gebruik maakt van het dalletje waar ie boven gebouwd is. Een vrij stevige junior coaster die hoog op de supports staat. Het is een van de leukste en krachtigste Vekoma juniors die ik ooit gedaan heb. Er wordt niet genoeg gedaan met de vroege snelheid, maar de baan is eigenlijk een outdoor Vogelrok qua rit.
Verdorie, ik had zo graag dit report willen schrijven met als dwingend advies om deze ballentent niet je centen te gunnen als je ooit in de buurt bent, maar Vapor Trail is toch een unieke Vekoma met een leukere rit dan verwacht en Oscar’s Wacky Taxi mag zich gerust scharen in de lijst van kleine maar bijzondere fijne baantjes als de Roar-o-saurus en Wooden Warrior. Sterker nog, qua ritervaring is het misschien wel de meest complete achtbaan uit die drie baantjes in ‘t Noordoosten van de VS.
Ik denk dat de foto’s voor zich spreken: dit pretpark is het merk amper waardig en stond er slechts een van deze achtbaan dan zou ik me al helemaal bekocht hebben gevoeld. Dat vind ik nu nog steeds, maar het zijn wel twee credits die ik graag wilde hebben. Zowel als oud-buurman van dit park als ook als achtbaanliefhebber op een queeste om zoveel mogelijk houten achtbanen (deze brengt de teller op 111) en klassieke Vekoma’s te doen.
Ze zullen ‘n waanzinnige credit moeten toevoegen om mij hier ooit terug te zien, maar jullie ook tot ziens.
Reacties zijn altijd leuk. 😁
