“Zonnige groetjes vanuit een wereldberoemd achtbaanpark”. Dat onderschrift en een weinig originele selfie, meer is er niet nodig om m’n Facebook-vrienden te tonen dat ik in Six Flags Great Adventure ben. Ein-de-lijk, zeg dat wel. Deze bestemming staat hoog aangeschreven bij iedereen die van rollercoasters houdt. Dankzij de locatie – op relatief geringe afstand van twee Amerikaanse metropolen – is het bovendien een fluitje van een cent om er te geraken. Toch bleef dit jarenlang een opvallende blinde vlek op mijn pretparkkaart. Het maakt me dus dolgelukkig dat daar in 2022 verandering in komt. Ook reisbuddy Jonne heeft er blijkbaar zin in. We slaken namelijk simultaan een extatisch kreetje wanneer we Kingda Ka voor ’t eerst tussen de bomen zien opdoemen.
Six Flags Great Adventure ligt zowat 80 kilometer ten zuiden van New York City en 70 kilometer ten oosten van Philadelphia. Een handige luchthaven zoeken om er te geraken, dat vormt dus geen probleem. Een accommodatie vinden om dichtbij de actie te verblijven, blijkt echter lastiger. In Atlanta, San Antonio en Arlington vonden we hotels op wandelafstand van de plaatselijke Six Flags-parken, maar die bestaan hier gewoonweg niet. We verblijven dus noodgedwongen in Hamilton, een gemeente die 25 kilometer verderop ligt. Het Hilton Garden Inn blijkt een verborgen pareltje, maar het levert ons ’s ochtends en na parksluiting natuurlijk wel wat extra reistijd op. Eigenlijk is het best gek dat er vooralsnog geen hotelketens een vestiging naast Six Flags Great Adventure openden. Het domein bevat niet alleen een reusachtig pretpark, maar ook een zwemparadijs en het zogenaamde Wild Safari Drive-Thru Adventure, met ruim 1.200 exotische dieren. Je kan jezelf hier dus gerust meerdere dagen amuseren.
We gaan niet op safari en het waterpretpark interesseert ons evenmin. Toch spenderen we twee dagen in Six Flags Great Adventure. En de hoofdreden voor ons bezoek, dat zijn de veertien achtbanen die het park in de aanbieding heeft. Helaas merken we meteen dat een volledige coaster-bingo uitgesloten is. Aan het uiteinde van de Main Street zien we The Joker, maar die blijkt nog in winterslaap. Dat is enigszins opvallend, want bij de gelijknamige en gelijkaardige rollercoaster van Six Flags Over Texas bleef het eveneens muisstil. Een traan zal ik er echter niet om laten. Enkele dagen geleden merkte ik namelijk dat zo’n 4D Free Spin-baan van S&S een behoorlijk rare en ongemakkelijke rit weggeeft.
Six Flags Great Adventure bestaat al sinds 1974 en dat merk je. Sommige delen van het park voelen immers nogal gedateerd aan. Het duidelijkste voorbeeld hiervan is het centrale parkgedeelte, inclusief de Main Street. Hoewel het onder een stralend lentezonnetje zeker niet ongezellig oogt, mag er hier en daar een likje verf aangebracht worden. De dieptepunten zijn in mijn ogen de gigantische betaalspelletjeszone en het Yum Yum Cafe, dat als een pastelkleurige snoepjes- en ijstaart vormgegeven werd. Tijdens de jaren zeventig zag zoiets er ongetwijfeld imposant en sprookjesachtig uit, maar in het huidige Six Flags past dit totaal niet. Toch brengt dit gebied ook een positieve verrassing: Houdini’s Great Escape. Ik dacht altijd dat Mad Houses een puur Europese aangelegenheid waren, maar blijkbaar bestaan ze ook in andere werelddelen. Hier in Six Flags Great Adventure beleven we bijvoorbeeld een nagenoeg exacte kopie van de Bellewaerde-versie, weliswaar zonder de bijhorende muziek. Een topervaring zou ik Houdini’s Great Escape niet noemen, al is het fijn om te zien dat Six Flags ook in gethematiseerde familieattracties durft te investeren.
Wie Six Flags Great Adventure zegt, zegt Kingda Ka. Het zal je dus niet verbazen dat we ’s ochtends al snel richting The Golden Kingdom wandelen. Dit themagebied neemt ons mee naar de exotische jungles van Azië en doet dat behoorlijk overtuigend. De architectuur werd geslaagd nagebootst en op Wild Walkway spotten we zelfs een stel jachtluipaarden. Toch valt alles in het niet bij de twee torenhoge topattracties van The Golden Kingdom. Dat zijn Kingda Ka en Zumanjaro – Drop of Doom, een 126 meter hoge vrijevaltoren. Vooral die laatstgenoemde ride bezorgt me al bij voorbaat knikkende knieën. Toch is er weinig reden om bang te zijn, want Zumanjaro is tijdens ons bezoek niet operationeel. Kingda Ka draait gelukkig wel volop rondjes, dus we zijn klaar om de hoogste rollercoaster van de planeet op ons tellertje te zetten. En geloof me: dat levert best een gezonde dosis spanning op.
We bezoeken Six Flags Great Adventure doordeweeks en dat loont. Zelfs voor een wereldberoemde achtbaan als Kingda Ka hoeven we immers totaal niet aan te schuiven. Enkel de zitjes op de eerste rij blijken gegeerd, maar ook daar mogen we na twee ritten al plaatsnemen. Voor een eerste rit lijkt dit ideaal, dus we accepteren die korte bijkomende wachttijd met plezier. Vervolgens trekken we de beugel naar beneden, voert het personeel zijn lachwekkende visual scan uit en worden we naar de lanceerstrook gestuurd. Daar bouwt men enkele seconden suspense op, tot de veiligheidsremmen naar beneden vallen en de trein enkele centimeters naar achteren getrokken wordt. Een ogenblik later begint een duizelingwekkende acceleratie. Kingda Ka lanceert ons naar de topsnelheid van ruim 200 kilometer per uur… en da’s niet niks. Het tempo is moeilijk in woorden te vatten, maar het blijkt lastig om je ogen open te houden terwijl de wind met zoveel kracht in je gezicht waait. Naar mijn gevoel hoeft Kingda Ka’s lancering zelfs niet onder te doen voor die van (de nochtans snellere) Formula Rossa. Het feit dat die baan in Abu Dhabi direct na z’n acceleratie voelbaar afgeremd wordt, speelt daar ook een rol in. Bij Kinga Ka is er van remmen geen sprake. In ruil daarvoor worden we loodrecht omhoog gekatapulteerd.
Het uitzicht van op een hoogte van 139 meter is fabuleus en een draaiende afdaling van 127 meter is spectaculair, maar of het me helemaal wegblaast? Neen, dat niet. De sterkte van Kingda Ka zit duidelijk in z’n lancering en het daarop volgende baangedeelte voelt eerder als een soort extraatje. Hoe dan ook bevalt deze legendarische rollercoaster me beter dan verwacht. Het front seat-ritje blijkt verrassend soepel en dat shotje adrenaline tijdens de acceleratie kunnen slechts weinig achtbanen nabootsen. Ik stap dus met een voldaan gevoel (en zwaar verwaaid kapsel) uit, om enkele tellen later al een tweede rit te maken. Daarbij kom ik tot deze bijzondere constatatie: front seat is letterlijk de enige plek waar Kingda Ka zijn sterrenstatus waarmaakt. Op andere zitplaatsen ervaar ik dit namelijk als een eersteklas rammelbak. Hoewel een zekere trilling bij zulke snelheden volkomen normaal is, blijkt het hier een pijnlijk, hoofdpijnopwekkend tafereel. Geloof me dus maar… Kingda Ka is fantastisch, maar alleen wanneer je de extra wachttijd voor de eerste rij in acht neemt.
De meeste Six Flags-parken hanteren gelijkaardige regels en procedures. Een markant verschilpunt is de regelgeving rondom bagage. Toen we afgelopen weekend de Texaanse parken ontdekten, was daar bijvoorbeeld geen sprake van verplichte lockers. We mochten onze rugzakken gewoon in de wachtruimtes meenemen en op de stations was er ruimte om zulke spullen op te bergen. Hier in Six Flags Great Adventure is het daarentegen wel noodzakelijk om rugzakken en telefoons achter te laten in betalende kluisjes. Een dagabonnement kost acht dollar en daarmee mogen we onbeperkt van de ene locker-kiosk naar de andere lopen. Het systeem werkt prima en overdreven duur is het niet, maar ik blijf dit soort verborgen kosten best triest vinden.
Onvermijdelijk in elk reisverslag over Six Flags: enkele alinea’s over de personages uit het DC-universum. In Six Flags Great Adventure werden de bijhorende attracties niet gegroepeerd, maar je vindt ze verspreid over het hele domein. De eerste DC-cluster ligt in het noordelijke puntje van het park, waar Green Lantern en Superman broederlijk naast elkaar staan. Die laatstgenoemde is de naamgever van Superman – Ultimate Flight, een relatief kleinschalige flying coaster van B&M. De baan bevat een intense pretzel-loop, maar voert verder eigenlijk geen waanzinnige capriolen uit. Na die krachtige inversie is het immers uitbollen door middel van een paar bochten en een trage inline twist. Ik zou Superman bijgevolg niet bij de topattracties van het park rekenen, maar dat betekent niet dat de wachttijden automatisch kort zijn. Six Flags bestelde voor deze versie geen dubbel laadstation, waardoor de capaciteit op een dramatisch laag niveau ligt. Bezoek deze baan tijdens drukke dagen dus bij voorkeur zo vroeg mogelijk, of je staat waarschijnlijk làng aan te schuiven.
De buurman van Superman is qua statistieken een stuk indrukwekkender. Green lantern is ruim 1,2 kilometer lang, 46 meter hoog en hij pronkt met vijf inversies. Dat zijn goede ingrediënten voor een regelrechte topachtbaan, maar helaas valt dat in realiteit dik tegen. Deze stand-up coaster van B&M bevat immers een aantal bizarre knikken in het baanverloop. Bovendien vind ik zo’n rechtopstaande positie nooit comfortabel, net omdat de ruwheid daardoor nog duidelijker voelbaar wordt. Wanneer we over het decor praten, volgt er overigens nog meer slecht nieuws. Het gevaarte staat op een kaal stuk beton en het naambord aan de ingang is vervaagd door de zonnestralen. Het klinkt weliswaar gek voor een coaster van dergelijk formaat, maar Green Lantern blijkt een ervaring om snel te vergeten. Goed voor de teller, daar blijft het bij.
Pretparkfans hebben nog al ‘ns de neiging om uitsluitend over achtbanen te praten, maar er is meer in het leven. Ook Six Flags Great Adventure heeft meer te bieden. Flat rides staan er hier bijvoorbeeld in overvloed en ze variëren van stokoud tot hypermodern. In de eerste categorie is Parachute Training Center een opvallend exemplaar. Deze parachutetoren doet me terugdenken aan de attractie die ooit in Bobbejaanland stond en de rit voelt heerlijk nostalgisch. Aan het andere eind van het spectrum staat Cyborg Cyber Spin, een Tourbillon van ABC Rides. Deze fotogenieke machine draait rond drie assen en doet enigszins terugdenken aan de Ruimteringen uit Roller Coaster Tycoon. Het is een plezier om naar te kijken en blijkbaar mogen we ook van geluk spreken dat het ding tijdens ons bezoek draait. Volgens verscheidene fanwebsites is Cyborg Cyber Spin namelijk vaker gesloten dan geopend. Maar of ik een ritje wil maken in dit misselijkmakende apparaat? No thanks, ik blijf wel op de begane grond.
Cyborg bracht ons naar Metropolis, een verzamelplaats voor superhelden en slechteriken. Thrill seekers komen er aan hun trekken, maar er is in deze zone ook vermaak op familiaal formaat. We herkennen bijvoorbeeld de imposante façade van Hall of Justice, waarachter een uitstekende dark ride schuilgaat. Justice League – Battle for Metropolis staat in zes verschillende parken van de Six Flags-groep, dus we weten wat we mogen verwachten. Hoewel hij allesbehalve uniek is, wil ik Six Flags Great Adventure wel een pluim geven voor de staat van deze attractie. De beelden zijn hier namelijk scherper en de (rook)effecten talrijker dan in de andere versies. Verrassend fijne ride, als je het mij vraagt.
Het lijkt erop dat Batman in New Jersey op handen gedragen wordt. Hij speelt niet alleen een rol in de bovengenoemde dark ride, maar er werden ook twee achtbanen naar hem vernoemd. Het eerste lid van dat duo biedt geen verrassingen: Batman – The Ride is de klassieke B&M inverted coaster die in haast ieder Six Flags-park te vinden is. En hoewel deze versie inmiddels al bijna dertig kaarsjes uitblaast, blijft het een sterke ervaring. Batman – The Ride garandeert een soepele en intense ritervaring, terwijl ook het getto-thema fijn uitgevoerd werd. De tweede Batman-achtbaan is The Dark Knight Coaster, een overdekte wild mouse van Mack Rides. Ondanks het feit dat de lay-out standaard (en dus voorspelbaar) is, weet ook deze ride te overtuigen. De karretjes zijn comfortabel en in de duisternis blijkt zo’n wild mouse best plezierig. Het thema van de baan is eerder summier en ik mis een streepje sfeerscheppende muziek, maar al bij al is Dark Knight Coaster goedgekeurd.
Six Flags Great Adventure is een van de ultieme achtbaanparadijzen aan de Amerikaanse oostkust. Als we de Roller Coaster Database mogen geloven, vind je hier maar liefst 11,3 kilometer achtbaanrails. Nitro neemt een aanzienlijk deel van die totale lengte voor z’n rekening. Ik leerde deze mastodontale hyper coaster kennen dankzij Roller Coaster Tycoon, werd verliefd op het ongebruikelijke kleurenschema en hoopte vurig dat ik ooit zelf een ritje zou mogen maken. Vandaag is dus een heugelijke dag, al bezorgt Nitro me gemengde gevoelens. Laat me met het goede nieuws beginnen: ondanks lage bezoekersaantallen blijft men met twee treinen draaien, waardoor er nooit een wachttijd ontstaat. Daarnaast valt Nitro positief op omwille van z’n ongelooflijke soepelheid en de prachtige groene omgeving waar hij doorheen raast. Helaas is er ook minder fijn nieuws te melden. De wachtruimte is bijvoorbeeld kil en het station lijkt wel een fabrieksloods. Bovendien scoren we, omwille van de strak afgestelde remmen, zelfs backseat nauwelijks airtime. Een langgerekte helix is daardoor het enige semi-intense gedeelte van Nitro, want voor de rest voelt het allemaal wel erg gecontroleerd aan. Begrijp me niet verkeerd… ik hou van zulke relax-banen en ik kan honderd procent van Nitro genieten. Maar gelijkaardige B&M’s als Goliath (Six Flags Over Georgia) en Silver Star (Europa-Park) bieden een krachtigere ervaring.
De pretparken van Cedar Fair zien niet graag volwassenen op hun kinderachtbanen. Six Flags, daarentegen, doet er niet moeilijk over. We scoren onze credit op Lil’ Devil Coaster bijgevolg probleemloos, al zijn we vooral geïnteresseerd in zijn grote broer. Even verderop staat namelijk Jersey Devil Coaster, een single rail-achtbaan van Rocky Mountain Construction. Jersey Devil zag het levenslicht in 2021 en hij werd gebaseerd op een creatuur uit de lokale folklore. Van dat thema hoef je geen wonderen te verwachten. De baan kreeg weliswaar een mooie locatie, maar het is en blijft een Six Flags-attractie zonder overbodige franjes. Qua rit word ik echter aangenaam verrast. Jersey Devil rijdt opvallend comfortabeler dan de soortgelijke baan in Six Flags Fiesta Texas en hij behoudt zijn hoge snelheid tot in de slotrem. Omwille van de lange treinen zijn er bovendien totaal verschillende belevenissen mogelijk. Vooraan is de baan op z’n soepelst en blijkt het uitzicht fantastisch, terwijl ik backseat dan weer schitterende airtime ervaar. Jersey Devil behaalt dus een ruime voldoende, al vind ik zulke single rail coasters weinig meerwaarde bieden ten opzichte van reguliere achtbanen.
Net zoals dat in andere Six Flags-parken het geval is, werd Six Flags Great Adventure voornamelijk bekend dankzij de thrills. Dat betekent echter niet automatisch dat families met jongere kinderen op hun honger blijven zitten. Men heeft immers een ruim assortiment familieattracties en er zijn twee aparte zones voor de allerkleinsten. Ook in het achtbaansegment is er voor deze doelgroep genoeg te beleven. The Dark Knight Coaster kwam eerder al ter sprake, maar we ontdekken eveneens Harley Quinn Crazy Train (een Zierer Tivoli-Large) en Skull Mountain. Deze indoor coaster van Intamin doet ons op het eerste zicht terugdenken aan Runaway Mountain uit Six Flags Over Texas. We zetten ons bijgevolg schrap voor een heftig ritje, maar Skull Mountain blijkt een heel stuk bedeesder. We moeten ons tevredenstellen met een afdaling van elf meter en enkele simpele bochtencombinaties. Ook jammer: tijdens de rit zijn er geen thema-elementen of lichteffecten zichtbaar én er valt heel wat daglicht binnen. Ik geef dus complimenten voor het indrukwekkende exterieur, maar de binnenkant van Skull Mountain doet me weinig.
Hoewel het wat frisser is dan in Texas, kozen we twee prachtige dagen voor ons bezoek aan Six Flags Great Adventure. De zon schijnt volop en we genieten van aangename temperaturen rond de 24 graden. Dat Six Flags-parken tijdens het voorjaar niet graag waterattracties openen, ontdekten we echter al. Het park in New Jersey vormt geen uitzondering op die regel. Congo Rapids staat droog en de zogenaamde Saw Mill Log Flume blijft eveneens gesloten. Het blijft opmerkelijk dat Amerikaanse waterattracties doorgaans slechts van mei tot september draaien, terwijl ze in (de vaak koelere klimaatzones van) Europa veel langer operationeel zijn.
De makkelijkste manier om een ride als nieuw aan te prijzen? Er een likje verf tegenaan gooien en een naamsverandering doorvoeren. Six Flags Great Adventure hanteerde deze truc in 2009, toen men Medusa omtoverde tot Bizarro. In 2022 wordt dat verhaal omgekeerd. Het is dit jaar namelijk exit Bizarro en we zeggen opnieuw hallo tegen Medusa. Deze re-rebranding wordt gekenmerkt door een fris (oogstrelend mooi) kleurenpalet en een resem nieuwe thema-objecten. Helaas zijn we letterlijk drie dagen te vroeg om deze halve nieuwigheid te beleven. Medusa zou uiteindelijk vanaf vrijdag 15 april opnieuw voor publiek draaien, maar op dinsdag 12 april zitten er alleen testdummies in de treinen. Gelukkig konden we al een gespiegelde versie van Medusa uitproberen in Six Flags Magic Mountain.
Medusa’s nieuwe thema krijgt Gold Rush-achtige invloeden. Daarmee vormt de baan een perfecte match met de aangrenzende Runaway Mine Train. Voor een mijntreinachtbaan is dat allesbehalve een originele naam, maar qua lay-out is deze versie toch eerder onconventioneel. In tegenstelling tot vele soortgenoten heeft Runaway Mine Train immers slechts één lifthill, waarna je via ondiepe drops en een paar helix-bochten de remmen bereikt. Uitvoerige decoratie is er niet, al blijkt het alsnog een fotogeniek ding. Dat is niet alleen te danken aan het imposante station (dat gedeeld wordt met de kabelbaan), maar ook aan het vele groen en aan de laatste bocht, die prachtig over het water loopt.
Vanuit themazone Frontier Adventures is het maar een kort eindje lopen naar Plaza del Carnival, dat een Mexicaanse vibe uitstraalt. De blikvanger van dit gebied is El Toro, een van de meest bejubelde achtbanen in de wereldwijde fan community. De baan opende vijftien jaar geleden en behaalde sinds 2009 steevast een plaatsje in de top drie van ’s werelds beste wooden coasters. Het lijkt me dus geen schande dat ik hier vandaag met hoge verwachtingen arriveer. Qua looks kan El Toro die verwachtingen alvast probleemloos inlossen, want de baan is een pareltje om naar te kijken. De 55 meter hoge houtconstructie is imposant, het logo straalt in de zon en ik zie de talrijke heuvels ook prachtig reflecteren in de nabijgelegen waterpartij.
We nemen (alweer wachttijdloos) plaats en worden daarna aan een razend tempo naar boven gehesen. El Toro is een van de weinige houten achtbanen die een kabellift gebruiken, en dat voelt bijzonder. Vervolgens ontdekken we de grote sterkte van deze baan: airtime. De kracht waarmee we tijdens de eerste drie afdalingen uit ons zitje gekatapulteerd worden, is onvoorstelbaar. Helaas moet ik melden dat El Toro het topniveau slechts enkelen tellen aanhoudt. Van zodra de trein aan het bochtige gedeelte van de rit begint, treedt er een onaangename ruwheid op de voorgrond. Het is dat typische ritmische gebonk dat ik ook ervoer op gelijkaardige prefabricated woodies als Balder en T Express. We testen de baan zowel frontseat als backseat, maar het storende gerammel blijkt overal aanwezig. Ik moet dus – weliswaar met spijt in het hart – concluderen dat El Toro geen overdonderende indruk maakt. Het eerste gedeelte is fenomenaal, maar het tweede stuk bezorgt me eerder hoofdpijn dan plezier.
Het is spijtig dat de Mexicaanse stier me niet helemaal kon overtuigen. Toch sluiten we onze dagen in Six Flags Great Adventure met een bijzonder prettig gevoel af. De omstandigheden waren dan ook ideaal: er was nauwelijks volk en het weer herinnerde me aan een mooie Belgische zomerdag. Daarenboven bleek de meerderheid van het personeel goedgeluimd en werd er bij de attracties aan een vlot tempo doorgewerkt. We konden dus een heleboel re-rides doen en dat is in Six Flags Great Adventure allesbehalve een straf. Het park staat namelijk bomvol kwalitatief sterke achtbanen, waaronder Kinga Ka, Nitro en Jersey Devil Coaster. Toch wil ik je waarschuwen dat Six Flags Great Adventure vooral een attractiepark, en slechts in beperkte mate een themapark is. De parkinfrastructuur oogt op meerdere plekken ouderwets en het is vaak tevergeefs zoeken naar kwalitatieve decoratie. Vooral rondom het centrale plein zou een grootschalige opknapbeurt geen kwaad kunnen, want hier lijken de jaren ’80 nog hoogtij te vieren.
Six Flags beloofde ons vanochtend een Groot Avontuur… en dat is exact wat we kregen. We verlaten New Jersey met twaalf nieuwe credits, waaronder die van ’s werelds hoogste rollercoaster. Verder beleefden we Batman in tweevoud en ontdekten we dat legendarische achtbanen niet noodzakelijk fantastische achtbanen zijn. Desalniettemin brachten we hier twee heerlijke dagen vol sensatie door. Dus… ben je ooit in Philadelphia? Plan je een city trip naar New York? Of ligt het park op de route van jouw roadtrip? Dan is het absoluut de moeite om Six Flags Great Adventure op de agenda te plaatsen.
Een uitgebreid album (met ruim 110 foto's) vind je terug op m'n website 🙂
Glenn
