Vorig jaar vloog ik vanuit Italië terug naar Nederland over de Alpen. Uit mijn raampje turend zag ik de majestueuze rotspartijen die sinds jaar en dag het decor vormen voor menig wintersporter in Europa. Een groep waar ik zelf niet toe behoor. Maar podverdorie waarom zou ik daar niet ook eens naartoe gaan buiten het wintersport seizoen om? En laat ik dan meteen voor Zwitserland kiezen. Nog nooit geweest.
Wonderbaarlijk prachtig, zo geschiedde. Het avontuur tegemoet met de auto! Om eens een keer helemaal wat anders te doen dan elke keer maar weer het vliegtuig. Praktisch ding hoor, daar niet van. Maar met de auto ben je er, zeker vanuit Limburg gerekend in mijn geval - mijn ouders wonen daar - eigenlijk ook zo.
Lang weekendje weg om te hiken, zin in! We zijn onderweg, recht zo die gaat, vignetje op de ruit, eerste onkosten (álles is duur m.b.t. Zwitserland!) al gemaakt. Vroem.
Aaaaaah prachtig. Montreux, aan het meer van Genève.
Dit moet wel een van de mooiste meren zijn die ik gezien heb.
Hoofdreden om Montreux uit te kiezen: Al 25 jaar fan van Queen. Freddie Mercury! Heilige grond.
Queen is jaren lang eigenaar geweest van de Mountain Studios in Montreux, waar veel van hun meesterwerken opgenomen zijn. Nu is de boel een gratis te bezoeken museumpje, waar je tevens achter een mengpaneel kunt kruipen om wat met de diverse geluidssporen van enkele platen te mixen. Korte must-do voor iedere liefhebber.
Toet toet.
Montreux zelf is een feestje om doorheen te wandelen!
Niet heel groot, maar zeer fraaie doorkijkjes in het historische deel.
The golden hour!
Hartje.
De tip van flip! Verkoop een van je nieren en koop een kaartje voor het tandradtreintje naar Rochers de Naye.
Ruim drie kwartier lang dit soort uitzichten op weg naar boven toe.
Zo ken ik het van TV hoor!
Woehoe.
Ik doe nog een hartje.
Genieten!
Hoi mier.
Op 2 kilometer boven zeeniveau ligt nog steeds behoorlijk wat sneeuw, maar koud is het niet. Vond ik bijzonder daar het aardig wat graden boven nul is, maar geeft maar weer aan hoe stevig het pak sneeuw en ijs hier moet zijn.
Bijna boven, jullie kunnen het.
Clouds coming in!
Tijd om terug te gaan. Zie je de anti-rollback tussen de rails? Dat maakt dus een LAWAAI onderweg zeg.
Ik zeg het in alle eerlijkheid: Montreux is super prettig in deze tijd van het jaar om te zijn!
Op naar bestemming twee van twee. Zermatt! Zermatt? Nooit van gehoord. Ik althans nog niet, totdat ik op Wikipedia las dat het daar place to be is als je een van de mooiste bergen ter wereld wil zien: De Matterhorn. Zermatt ligt precies aan de voet van deze berg, beneden in het dal. Als toerist kom je hier enkel per trein vanuit het verderop gelegen dorpje Täsch. Je auto laat je aldaar achter in een parkeergarage.
YASSS! Issie.
De Matterhorn is wat mij betreft de bérg der bergen. Het neusje van de zalm. Alles is goed aan deze berg. Ik kan het niet anders zeggen. De iconische piramidetop priemt op de meest klassieke wijze denkbaar 4,5 kilometer de lucht in. Hij is echt gróot en terecht hét symbool van Zwitserland. Alle ooh's en aah's van mensen die de driehoek ineens zien opdoemen als de trein Zermatt binnen rijdt, zijn meer dan terecht. Elke foto die je van deze berg maakt is mooi!
Pensioenspot liquideren en een kaartje kopen voor de kabelbaan.
Hoog! Zermatt ligt fraai in het dal.
Té hoog eigenlijk hier. Te hoog om te wandelen althans, in deze tijd van het jaar. Nu had ik sowieso al niet de illusie om de top van de Matterhorn te bereiken aangezien ik geen alpinist ben, maar ik hoopte hier de Matterhorn Glacier Hike te kunnen wandelen.
En dat is in deze condities nog echt even uitgesloten, teveel sneeuw. Waarlijk prachtig wel! Maar hiken doe je in deze tijd van het jaar nog niet op 3,5 kilometer hoogte.
Terug naar beneden dan maar! Als wintersporter waarschijnlijk geen ongewoon beeld dit, maar ik ben onder de indruk van zo'n bouwwerk als dit op deze hoogte.
Achter deze bergrug ligt een gletsjer welke voor veel smeltwater zorgt. Het pad langs de rivier is zeer goed wandelbaar.
Terug benee.
Vlotte tred, zuig op die zuurstof!
Hangbrug van 100 meter lang en 90 meter hoog. Knikkende knietjes, hartslag 180.
Groots.
Het smeltwater van de gletsjer raast.
Terug de hoogte in!
Elke foto die je van de Matterhorn maakt hier is goed voor een Ravensburger puzzel.
Uitgekijkt!
Gelukkig, hij ligt er nog.
Wel met wat wolkjes rondom.
Het kan snel gaan in de bergen - in enkele uren van strakblauw naar volledig grijs.
Zonde van dit plaatje waar de Matterhorn eigenlijk op sprookjesachtige wijze had moeten reflecteren in de Stellisee, maar ach ik klaag niet.
Kleur!
En weer terug naar beneden. Deze en enkele van de vorige plaatjes zijn geschoten langs de Five Lakes Walk. Hier links beneden de Mosjesee in zicht.
Conclusie: Ruige natuur is fantastisch.
Nog éen allerlaatste plaatje van de Matterhorn dan. Je begrijpt wel waarom Walt Disney zijn bobsleds rondom deze berg wilde laten racen.
Dank voor jullie aandacht weer!
Dan ga ik nu een reep Toblerone eten!
