De titel van dit tripreport mag je interpreteren als de slechtste pretparkgerelateerde woordgrap aller tijden die eigenlijk niet meer gemaakt mag worden. Voor mij is 'rust' echter het toverwoord tijdens onze trip naar ons geliefde Europa-Park. Vorig jaar werd mijn kinderdroom waargemaakt en togen we voor het eerst af naar Rust. Het is een prettig weerzien en we hopen er een jaarlijks dingetje van te maken.
We komen aan op zondag 7 november ergens in de namiddag. Met een Moonlight-ticket voor Rulantica op zak, gaan we op de eerste avond drie uurtjes zwemmen. De vorige keer beviel het mij niet zo: destijds deden we Rulantica op de laatste dag en waren er meer schreeuwende kinderen dan mijn oren aankonden. Ook de lange wachtrijen voor glijbanen werkten niet lekker mee.
Deze keer was Rulantica een oase van rust. Daarbij is het in het donker veel indrukwekkender dan bij daglicht. De glijbanen slaan we ditmaal over, want grofgezegd heb ik een grafhekel aan glijbanen en haal ik er weinig tot geen voldoening uit. Snorri Saga en Vildstrøm zijn daarentegen weer heerlijk en bovenal de poolbar buiten valt in de smaak. Met een grote tent eromheen, wat discolampen en dansbare muziek waan je jezelf op een heuse poolparty. Een privé-poolparty welteverstaan, want op gegeven moment zijn wij de enigen in dit stukje Rulantica.
Hoe leuk en aardig Rulantica ook is, het gaat natuurlijk om Europa-Park. Ik ga proberen het enigszins kort te houden, maar ik kan niets beloven. Bij het betreden van de ingang overvalt mij het magische gevoel dat ik pakweg een jaar geleden ook had. Het park is zo ontzettend groots opgezet, en hoewel de attracties niet allemaal toppers zijn, sta ik weer te stuiteren om bijvoorbeeld in blue fire of Piraten in Batavia te stappen.
Bij het naar binnengaan kan ik nog niet peilen of het een drukke dag gaat worden. Traditiegetrouw - althans, kun je iets na een jaar traditie noemen? - beginnen we met CanCan Coaster, een indoor achtbaan waar ik altijd met een lach uitkom. Keihard die oorwurm mee blèren en in de handen klappen. Een 'bon voyage' wordt ons toegewenst door de maan, en een bon voyage wordt het.
Silver Star was vroeger dé achtbaan die ik op plaatjes zag en waardoor ik zo ontzettend graag naar Europa-Park wilde. Het is misschien niet de beste coaster, maar het heeft hierdoor toch een bijzonder plekje verworven. En ach, de airtime is zo nu en dan best lekker en bovenal is het lekker uitwaaien.
De favoriete darkride in het park van mijn vriendin is vanzelfsprekend Madame Freudenreich Curiosités. Door velen bestempelt als de schattigste darkride die er is, en daar kan ik mij best bij aansluiten. De 'oh's' en 'aaah's' vliegen je om de oren. Ik blijf het geestig vinden.
Wellicht dat ik de volgorde van de attracties ietwat door elkaar haal, maar ik geloof dat wij ons tijdticket voor Voletarium gingen gebruiken. Hoewel ik nog steeds niet de hele wachtrij heb gezien, is het toch een fijn handigheidje. Oké, de reguliere wachtrij had ook maar vijf minuten op de teller, maar met drukkere dagen is het ideaal. Voor mij is Voletarium tot nu toe het enige Flying Theatre dat ik gedaan heb, en ik vind het wederom prachtig. De mooie beelden gepaard met de heerlijke geuren zorgen voor een mooie beleving. Daarbij komt tijdens deze attractie een soort besefmoment van hoe mooi het is om weer in Rust te zijn en hoe mooi de pretpark-hobby überhaupt is.
Het is tevens ook de eerste dag van het Hallowinter-seizoen. Alleen Europa-Park komt er mee weg om Halloween met Kerst te combineren. Het slaat eigenlijk helemaal nergens op, maar het is stiekem best leuk. Wat opvalt is dat er voor een rustige dag nog veel entertainment te vinden is. Er rijden kerstmannen al jonglerend op een soort segways door het park, en ook Ed, Edda en de andere figuren waarvan ik je de namen schuldig moet blijven paraderen door het park. Edda in een kerstoutfit en Ed in de Halloween-sferen. Een grappig contrast dat we vaker gaan zien.
Matterhorn Blitz herbergt op het tijdstip dat wij er zijn een wachtrij van tien minuten tot een kwartiertje. Wij nemen genoegen met zulke wachttijden, nog niet wetend dat het echt heel kalm is. De achtbaan kent een geinig thema en voornamelijk de lift vind ik een leuk element. Verder is het niet erg bijzonder.
Op naar de volgende achtbaan, te weten Euro Mir. De baan vind ik an sich al vrij verschrikkelijk, maar de foute muziek maakt veel goed. Echter was de iconische muziek niet aanwezig, maar horen we de Halloween-variant. Daadwerkelijk niets wat mij nog zinde hieraan. Om het nog erger te maken, blijkt bij het naar buiten gaan dat er tijdens de rit een blikje cola in de tas open was gesprongen. Daar sta je dan met je goeie fatsoen voor het Coca Cola-bord. Getverdemme. Wij denken vaak als doorwinterde pretparkgangers dit soort situaties in de kiem te smoren, maar niets blijkt minder waar. Ondanks dat alle spullen plakten, hebben we er vooral om gelachen.
De vorige keer wilden wij al heel graag eten in Food Loop. Omdat het toen wat drukker was, wilden wij onze tijd daar niet aan verdoen. Dit hebben we deze keer rechtgezet. Met een wachtrij van pakweg een halfuurtje is dit hetgeen waarvoor we het langst in de rij hebben gestaan. Ik vind dit restaurant echt een leuke toevoeging aan de bijzondere ervaring die Europa-Park in den beginne is. Dat het eten dan ook nog prima smaakt, ondanks dat het net uit de achtbaan komt, is een fijne bijkomstigheid.
Met een goedgevulde maag gaan we op weg naar ons thuisland om de beste darkride van het park te bezoeken. Ik hoor jullie denken: komt deze Sjoerd met zijn Nederlandse naam uit Rusland? Neen, ik heb het over Piraten in Batavia. We treffen nogmaals een lege wachtrij aan, en krijgen dus een privé-rit voorgeschoteld. Het verhaal van onze piraat genaamd Robbemond zegt mij niet zoveel, al vind ik zijn hulpje Jopie erg leuk. Het zijn met name de groot opgezette decors, de geuren en het scala aan animatronics en toffe effecten die deze ride zo goed maken.
Omdat de tweede dag een herhaling van zetten is, wijd ik alvast uit over een van de weinige dingen die tegenviel tijdens onze trip. Op dag twee na een ritje Piraten in Batavia willen wij de poffertjes uitproberen. Er staat wel personeel binnen, maar we vallen blijkbaar niet direct op. Beiden zijn we geen types om te roepen, dus het is ergens misschien onze fout? Maar het schetst onze verbazing dat een personeelslid constant op haar telefoon zit en geen aandacht heeft voor ons. We zijn maar gewoon weggelopen, want nogmaals: het zit niet echt in mijn persoonlijkheid om te roepen, en het lijkt mij daarbij dat de klant koning is en dat het je op gegeven moment moet opvallen dat er iemand aan je loket staat? Het weegt gelukkig niet op tegen alle positieve ervaringen van deze trip.
Door het idyllische Scandinavië banen we ons een weg naar Snorri Touren. Ik zei eerder over de geliefde dino-darkride dat dit de schattigste is, maar deze doet ook leuk mee. Ik vind Snorri een van de leukste pretparkpersonages en zeker ook in deze darkride. Het is kort, en zeker niet het beste van het beste, maar ze proppen wel een darkride onder de grond van een themagebied en dat siert Europa-Park. Als in: ze hadden het ook niet kunnen doen.
Uiteraard is het dan tijd om in IJsland de twee beste achtbanen van het park te doen. Wanneer je onder de boog doorloopt en blue fire doemt op: magie. Dit vind ik een van de betere reveals in een pretpark. Met daarnaast de houten achtbaan Wodan zorgt voor een mooie skyline in IJsland.
Verleden jaar kon je nog niet kiezen voor de frontrow, maar deze keer wel. Dit wilden we heel graag bij blue fire en zo geschiedde. Een lekkere eerste rit op een achtbaan die nergens echt uitblinkt (oké, die laatste inversie vind ik werelds) maar wel altijd fijn is om te doen. Door naar zijn buurman Wodan. Hier kun je nog steeds niet kiezen, maar het toeval brengt ons opnieuw op de frontrow. Ik vind Troy in mijn thuispark Toverland erg leuk, maar de tandjes, Wodan geeft tijdens deze trip enkel verwoestende ritten weg. Dat ding blijft maar gaan en gaan en gaan. Stiekem toch een ontzettend toffe woody.
Een van de weinige grote attracties die ons nog rest is Arthur. Deze darkride/achtbaan krijgt altijd dezelfde reviews: het ritsysteem is erg sterk, maar het thema mwah. Hier ben ik het gedeeltelijk mee eens. Toch ben ik een sucker voor de scène op de kermis. Ik heb geen idee waar de film over gaat, maar ik krijg hier enorme A Bug's Life-vibes bij, en ik ga ook wel lekker op Snoop Dogg. Ik denk daarbij wel dat er meer inzit, en hopelijk gaan wij dit ritsysteem dichterbij huis beter gebruikt zien worden.
We besluiten ook nog de VR-dino overlay in de Alpenexpress te doen. Dit was bij uitstek de rit waarbij we het meest gelachen hebben. Leuker dan de Valerian in CanCan naar mijn smaak. We mochten erna blijven zitten om de achtbaan à naturel te doen. Het is erg grappig om het meteen te kunnen vergelijken en met name het feit dat het daadwerkelijk zo anders is.
Ik kan nog ellenlang uitweiden over welke attracties ik gedaan heb, maar dat heeft men hier vast al duizenden malen gelezen. Enkele dingen die me nog zijn opgevallen: zonder Schlittenfahrt heb je Europa-Park niet bezocht en het was weer hilarisch. Winnen in Abenteuer Atlantis zit er voor mij echt niet in. Poseidon is mij echt te ruw en zal ik in de toekomst louter nog doen met zomerse temperaturen. Geisterschloss vind ik stiekem erg leuk, evenals Pegasus.
Andere dingen die ik nog kwijt wil: man, wat ben ik blij dat we maar twee dagen zijn gegaan. Oké, oké, je vermaakt je ook wel drie dagen in Europa-Park, maar het was echt zo ontzettend rustig. Op dag 1 hebben wij blue fire viermaal achter elkaar gedaan en op de tweede dag vijfmaal. Zonder uit te stappen. Bij Wodan hielden we het niet langer vol dan drie ritten, maar toch. Ik denk dat het enorm bijzonder is om op het park met zulke kalmte te bezoeken. Volgens mij zijn we in totaal dertien keer in blue fire gegaan en dat heeft er ook voor gezorgd dat ik de achtbaan meer ben gaan waarderen.
Gelukkig lijdt de algehele sfeer in het park niet per se onder de afwezigheid van mensen. Oké, het Portugal-hoekje met Atlantica Supersplash, die niet open was, is wel erg dood. Zo zijn er wel wat plekjes die leeg aanvoelen, maar al met al blijft de sfeer magisch. Met name het eerdergenoemde entertainment draagt bij aan een mooie vakantie. Komt ook bij dat het weer fenomenaal was. Zonnestralen hingen over het park en dat is in november best wel wenselijk. De korte wachttijden maken dit bezoek speciaal. Je bent van tevoren bezig met plannen hoe je achterin het park gaat beginnen en je wil de volgorde van attracties zo praktisch mogelijk indelen. Vervolgens zie je dat de langste wachttijd letterlijk vijf minuten is en kun je een park al slenterend en zonder planning bezoeken. Dit is veel leuker dan het vooruit plannen. Dat je op weg bent naar een attractie maar tussendoor per ongeluk tegen vijf andere attracties aan bent gelopen.
Ik wil graag ook het buffet bij Antica Roma benoemen. Het is dat ik op gegeven buikpijn had, maar wat heb ik hier lekker gegeten zeg. Een cocktail in bar Colosseo kan niet uitblijven. Het wachten op deze cocktail duurde wel langer dan welke wachtrij dan ook in het park. Een beetje jammer wel. We hadden - ietwat ordinair gezegd - zin om het op een zuipen te zetten, maar na een cocktail vonden we het wel welletjes. Ik had de EP-special. Gruwelijk lekker.
We hebben nog veel meer beleefd in dit prachtige Duitse park, maar het is niet de bedoeling dat dit tripreport qua lengte een Bijbel wordt. Laat ik het erop houden dat we beiden weer ontzettend genoten hebben van een van de beste dingen in het Europese pretparklandschap, und bis nächstes mal!
Genieten van een Guinness
P.S. Excuus als het report een beetje van de hak op de tak gaat, maar zo gaat dat nu eenmaal in Europa-Park!
