Het kan niet ieder jaar feest zijn. Waar ik vorig jaar, ondanks de pandemie, dankzij een tiendaagse zomerse roadtrip door ’t Midwesten zo’n veertig nieuwe credits kon afvinken, stond de teller dit jaar op acht en daarvan waren er iets teveel twijfelachtig. Ik was afgelopen week echter in Oklahoma City (uiteraard voor werk) en hoopte daar vijf jaar na mijn eerste poging alsnog een bingootje te scoren in Frontier City.
Werk
Frontier City valt sinds kort weer onder Six Flags. Overal Six Flags branding op de borden, het Halloweenevenement heet ook hier Frightfest, maar de naam mist die twee woorden nog wel. Het park is er niet helemaal naar om de Six Flags-naam te dragen. Te klein, te weinig achtbanen en misschien net wat te wisselvallig. Ik kan me het park herinneren als charmante ouwe meuk.
Ouwe meuk blijkt wel als ik mijn ticket laat zien en prompt te horen krijg dat de belangrijkste reden dat ik hier ben opnieuw niet gaat lukken. Diamondback is dicht. Dat vreesde ik al toen ik er geen leven zag vanaf de parkeerplaats, maar de prullenbakken voor de ingang maken het extra duidelijk. Er is ook geen hoop dat ie vandaag nog opent. Volgens een operator bij een andere achtbaan staat ie al jaren geregeld stil en is er altijd wel iets anders kapot. Het vervelende is dat ie blijkbaar twee weken geleden voor het laatst een halve dag sporadisch gedraaid heeft, maar dat op de website stond dat ie gewoon open zou zijn.
Oh oh…
Twee keer dicht en ik weet niet of er ooit een poging tot scheepsrecht zal volgen
Zonde, trouwens, want er zijn niet zo heel veel van deze Arrow Shuttle Loop coasters over in de wereld en deze is extra bijzonder, want dit is een van de twee helften van de Lightning Loops. Een ooit unieke duellerende shuttle looper met interlocking loops die kortstondig in Six Flags Great Adventure draaide. Na een aantal jaren in de opslag verscheen een van de helften (de onderste helft, met de normale supportstructuur) begin jaren ’90 ineens in Oklahoma City. Ik wilde zeggen “daar draait ie nog steeds zijn rondjes”, maar dat is dus maar zelden waar. Niet echt SBNO, maar ook niet bepaald vaak “operating”. Zuur.
Ach, er is nog een andere nieuwe credit, want ze hebben hun piepkleine kiddiecoaster vervangen door een moderner en groter model. Die vorige credit had ik na lief vragen al en bij dit model mag je als volwassene gewoon instappen. Frankie’s Mine Train wordt daarmee de vrij prijzige enige nieuwe credit van de avond.
Het heeft z’n charmante plekken
Frankie’s Mine Train!
Frontier City kun je in heel veel opzichten vergelijken met Slagharen. Niet alleen is ’t park grotendeels in een wilde westen-jasje gestoken, de grote publiekstrekker is… een Schwarzkopf Looping Star. In 1978 onder Bruch en Kinzler op de Duitse kermissen verschenen, daarna een seizoen in Amerika gereisd en vervolgens via kortstondige vaste plekken op de Texas State Fair en ’t strandpark Jolly Roger in Maryland opgedoken in Oklahoma. Voor een baan uit 1986 loopt ie fantastisch en staat Silver Bullet (“The wildest ride in the West!”) er goed bij. Het is zonde dat er maar één trein is en dat daardoor snel een paar rondjes doen geen optie is, maar vijftien minuutjes aanschuiven voor deze klassieker valt alleszins mee.
The wildest ride…
Mooi is ie hoor!
Grappig genoeg is hun derde grote achtbaan óók een verplaatsing. Wildcat is een houten achtbaan die in 1991 opende in Frontier City, maar het materieel en grote delen van het hout en staal kwamen van de originele Wildcat uit Fairyland Park in Kansas City, waar deze baan eind jaren ’60 en begin jaren ’70 zo’n tien jaar stond. Het park zelf zegt dat er slechts beperkte aanpassingen nodig waren om ‘m in OKC op te bouwen, maar dat is volgens RCDB niet helemaal waar. Het is een vrij ruwe baan en laten we ‘m op basis van het verhaal een jonge klassieker noemen, maar ik zou er eerlijk gezegd niet voor omrijden.
Het stationnetje van Wildcat
Prima aangeplant dit
Op zijn best een middelmatige coaster
De laatste achtbaan in ’t park sla ik dit keer over. Steel Lasso is een Vekoma Suspended Junior Coaster uit 2008, al werd de baan met toestemming van Vekoma grotendeels in elkaar gezet (en volgens mij ook gefabriceerd) door Chance. Het is een vrij bekende layout, want het is een kopie van Jimmy Neutron in Movie Park Germany. De enige twee modellen van deze lengte. Mede door het gebrek aan een tweede trein en het feit dat ’t de enige echte familiebaan in het park staat er een lange rij en om nou drie kwartier aan te schuiven voor nog geen driehonderd meter familieachtbaan is me wat gortig.
Kinderhalloween
Een Vekoma gebouwd door niet-Vekoma
Ik eet een hapje (slappe baconburger, maar werkelijk uitstekende knapperige frietjes) en wacht tot het half zeven in de avond is, want dan begint Frightfest. Althans, dan open de spookhuizen die indoor zijn. Ik vind een spookhuis sowieso altijd wel interessant, maar de twee grote huizen Nightmare en Mayhem zijn extra tof omdat ze gebouwd zijn in de hal waar vroeger een achtbaan stond. Ooit had Frontier City namelijk een Galaxy-baan die eerst buiten stond, maar daarna naar binnen werd verplaatst en werd omgedoopt tot Nightmare Mine. Toen die baan op was kochten ze een identieke verplaatsbare coaster die in hetzelfde gebouw werd gezet en nog tien jaar draaide. Ergens omstreeks 2010 sloot ook die baan en sinds een paar jaar wordt de lege hal ingezet als locatie voor Halloween.
Verplicht bestellen via de Six Flags app is echt om gek van te worden
Zij slenteren ook maar wat
Binnen in de oude Nightmare Mine
Ik had gehoopt dat Frightfest de zure smaak van de gesloten Diamondback nog een beetje weg kon spoelen, maar kwalitatief stellen de huizen gewoon teleur. Teveel plastic, teveel vertrouwen op harde geluiden en rook, werkelijk geen enkele verhaal te bespeuren, alles is een beetje dezelfde meuk en als er niet één goed moment met een kettingzaag was geweest was ik werkelijk nul keer echt geschrokken. Ik hoopte op iets goeds, maar dat is er gewoon niet. Het is dat er geen rijen staan en dat alle spookhuizen samen (er zijn vier spookhuizen en twee scare zones) slechts $15 extra kosten, want anders had ik me nog meer bekocht gevoeld.
Ik sla deze over
Deze zijn wel tof natuurlijk
Jullie merken: het is geen hele beste middag en avond in Frontier City. Het is eigenlijk een kopie van mijn laatste bezoek, al stap ik dit keer nog in een Scrambler (Draaien 1) die echt zo hard draait dat ’t op mijn lachstuipen werkt. Ik pik nog een rondje mee in Quickdraw. Dat is een darkride waar ik me helemaal niets van kon herinneren, maar eenmaal in de attractie dacht ik dat ik ’t waarschijnlijk gewoon heel diep had weggestopt. Wat een zeldzame aanfluiting is dit.
Waarom kan ik me dit niet herinneren?
Oh nee…
Oh nee, oh nee…
Wat valt er over Frontier City te zeggen? Als alles meezit, alles open is en je met een paar vrienden wat kosten kunt delen kun je voor $40 hier vijf credits doen, waaronder een houten baan, natuurlijk die klassieker van Schwarzkopf en een paar aardige ouderwetse flatrides. Maar de realiteit is dat je in twee uur rond bent (en daar moet je voor slenteren, foto’s maken, hapje eten en paar keer wachten), dat slechts één achtbaan herhalingswaarde heeft en dat een van de drie grote achtbanen vaker stil staat dan dat ie draait.
Deze sloeg ik ook over, want dicht tegen de tijd dat ik er langs liep
Ik doe nog extra rondjes Silver Bullet, maar de ligging naast de snelweg kon beter
Tja…
TJA…! pinkt teleurgesteld een traantje weg
Ik zeg ’t niet heel vaak, maar nu wel: rij hier asjeblieft niet voor om tot er een niet te missen grote achtbaan bij komt. Daar is volgens mij helemaal geen plaats voor, dus sla dit park gewoon over tenzij je echt om de hoek bent. Het was Frontier Shitty.
