Jene In die OiP recensie kan ik me niet helemaal vinden. Ieder zijn mening, maar deze vind ik persoonlijk wel zuur aandoen.
De zeldzame afleveringen die nog van OiP verschijnen, hebben steeds meer het karakter van een hoorcollege waarin Erwin als een soort zure onderwijzer zijn mening als vaststaand feit verkondigt. Met hier en daar een moeilijk woord, een literaire verwijzing of een pakkende metafoor om het nóg intellectueler te laten lijken. Je leest dat ook terug in de citaten in deze discussie. Zijn podcasthulpje van dienst is vooral aanwezig om het braaf met Erwins mening eens te zijn; van discussie, zoals vroeger in het veel interessantere Parkcast, is nauwelijks sprake meer.
Dit werd vooral duidelijk in een van de ‘grabbelton’ afleveringen, waarin zogenaamd willekeurig luisteraarvragen worden geselecteerd. Als antwoord op een van die ‘willekeurig gekozen’ vragen leest Erwin vervolgens een overduidelijk van tevoren opgeschreven verhaal voor.
Als luisteraar krijg je het idee dat Erwin zijn interesse en plezier in het pretparkgebeuren aan het kwijtraken is (wat an sich niet vreemd is na zoveel jaar en zoveel in zijn ogen teleurstellende nieuwigheden in zijn favoriete parken) en dat OiP meer een verplicht nummer is geworden dan de liefhebberij die het ooit was.
Tonnie Het gaat niet zozeer om de gek belichte renders, maar dat er geen samenhang van een overkoepelend thema is, of zoals Erwin afsluit
"Maar het sprookjesboek waar je echt kunt door wandelen dat de Efteling is, verdient meer dan zomaar een fraai gedecoreerd schutblad dat weinig te vertellen heeft."
Dit vind ik een typisch voorbeeld van zo’n non-argument van Erwin. Het Hvd5Z staat er al sinds 1995 en is óók een voorbeeld van een fraai gebouw met weinig te vertellen. Nooit klachten over gehoord van Erwin. Maar ja, dát was een ontwerp van Ton.
