Jullie hebben misschien in 't nieuws van de laatste dagen iets meegekregen over enorme bosbranden in Colorado.
Helaas is mijn dorp Grand Lake en mijn gemeente Grand County heel zwaar getroffen. Woensdagavond zijn we halsoverkop gedwongen uit ons fijne thuis vertrokken terwijl in de achteruitkijkspiegel torenhoge vlammen ons dorp in de as legden. Ik heb dingen gezien die mij op het netvlies gebrand staan.
De oude dorpskern staat nog, aan 't meer, en een paar wijken buiten dat centrum staan ook nog. We hebben via kennissen bevestiging dat gisterochtend ons huis nog stond, maar daarmee zijn we er nog niet. De stroom is al dagen uit, dus is er geen verwarming en 's nachts vriest 't, met het risico dat de waterleidingen barsten en over wat er in een week tijd in onze koelkast en vriezer vol met vlees gaat gebeuren wil ik nog niet nadenken. Goed, als je me woensdag had gevraagd "zou je er nu voor teken dat je huis er nog is maar met waterschade" had ik uiteraard volmondig "ja!" gezegd. Vrienden en kennissen zijn al alles kwijt en wij hebben nog hoop...
Als we komende week misschien ergens terug mogen om te gaan kijken en ons huis staat er nog, dan begint de lange weg terug pas. Onze gemeenschap is gedecimeerd. Tweederde van alle huizen zijn weggevaagd door een bosbrand die 2500 hectare per uur verzwolg. Dat is zo'n 70 voetbalvelden aan bos PER MINUUT. Een vuurzee. Windstoten van 125km/h die minuten later werden vervangen door hotspotbranden van 450 graden celsius. Het zijn cijfers die je je niet voor kunt stellen. Op de totaal verwoeste ranch van vrienden is hun tractor deels in de oprit gesmolten.
Maak je over ons geen grote zorgen. Ik leef nog. Grace leeft nog. Onze lieve hond Pepper leeft nog. We zagen de ramp al aankomen op basis van het weer en de bestaande branden en hadden al wat dingen ingepakt, dus veel spullen met sentimentele waarde hebben we kunnen meenemen door 't in onze caravan te gooien zonder na te denken en die in recordtijd achter de auto te hangen.
Je denkt dat dit zoiets je nooit overkomt. Een bosbrand die je thuis verwoest? Hoe groot is de kans nou? Ik weet niet waar je woont en wat je woonsituatie is, maar ik wil je op 't hart drukken: maak een lijstje, nu, vandaag nog, van wat je zou inpakken en meenemen als je 12 uur hebt en wat je zou pakken als je 12 minuten hebt. (Als je 12 seconden hebt moet je gewoon gaan rennen.) Of 't nou een overstroming, een brand in je straat of wat dan ook is, weet waar de dingen liggen waar je je hele leven om zou huilen. Je trouwfoto's of kinderfoto's, dingen van je overleden ouders, souvenirs die je kocht op een droomreis. Ik had zo'n lijstje en had welgeteld 17 minuten tot de brandweer op de deur stond te bonken dat we geen vijf minuten meer hadden. Ik kan me momenteel maar weinig bedenken dat ik niet kan vervangen. Natuurlijk zijn er sommige geliefde spullen, inclusief antieke meubels, die daar nog staan. Dat geeft rust.
De beelden vanaf 23 seconden in dat laatste filmpje zijn amper drie minuten rijden van mijn huis.
Als mijn huis er echt nog staat weet ik gewoon niet hoe (da's niet helemaal waar, maar laat ik niet juichen voordat we meer weten). Als ik dit zie en alles herken dat nu weg is lopen me de tranen weer over de wangen. Ik weet niet eens waar we nog terug keren. Of er verder nog iets is.
Goed, ik zit duimen te draaien bij vrienden in een veilig gebied tot we meer horen, dus voel je vrij om me op Instagram of Facebook een berichtje te sturen. Ik praat jullie daar en hier graag bij. 🙂
