Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw.... het is 30 graden en een heerlijke dag in Italië. Ik ben een weekje in en rond Rome op vakantie en natuurlijk wil ik daarbij ook graag wat pretparken doen. Op naar Magicland dus! Voorheen heette het Rainbow Magicland, maar tegenwoordig houden ze het bij de kortere naam. Magicland ligt op 40 minuten met de trein van Rome in het plaatsje Valmontone. Helaas gaat er maar één keer per dag een bus van het treinstation naar het park en die vertrekt na openingstijd. Ik was bang dat het wel eens druk zou kunnen worden en wilde er bij opening zijn, dus liep ik vanaf het station naar het park. Een wandeling van drie kwartier, eerst langs het dorp en daarna in de brandende zon naast de autoweg. Niet de makkelijkste manier om bij een pretpark te komen, maar goed, je moet er wat voor over hebben. 😉 Uiteindelijk was ik er vlak nadat het park open was gegaan. Er stonden twee bussen op de parkeerplaats en ook de (met zonnepanelen overdekte) parkeerplekken voor auto's waren grotendeels leeg. Dat zag er goed uit! Voordat ik het park in mocht werd m'n temperatuur gescand en mondkapjes waren ook verplicht, ook buiten.
Indrukwekkende deuren...
...en ook dit ziet er prachtig uit. Zonnetje, blauwe lucht, palmbomen en een zo te zien prachtig aangekleed park. Ik heb er zin in!
Gezellig, er is toch wat bedrijvigheid.
Dit staat me vandaag allemaal te wachten. Het park heeft dit seizoen geen parkmap, ivm Corona (?). Zonde, want ik had er graag een paar meegenomen om in mijn hotel achter te laten. Daar kenden ze Cinecitta namelijk wel, maar van Magicland had de receptioniste nog nooit gehoord.
Bij binnenkomst viel op dat het park er prachtig uit ziet. Alles is mooi aangekleed, heel sfeervol! Het deed me een beetje aan Toverland denken, zou het door de naam komen? Het ziet er indrukwekkend uit! Het was nog niet druk, voor de ingang van Shock - nota bene de eerste attractie die je tegenkomt - stonden maar circa tien mensen te wachten. Het ene na het andere treintje werd door de baan gejaagd... Leeg. Hmmm. Er stond een medewerker, die vertelde me dat hij echt wel open zou gaan. Pronto. Toen ik vroeg hoe pronto (vijf minuten of twee uur?) hield hij het op twintig minuten. Tijd om dus nog maar even door te lopen.
Niet druk!
Het ziet er allemaal mooi uit, maar als het dicht is, heb ik er niet veel aan...
De volgende attractie die ik tegenkwam, Dune, was ook dicht. Hmmm. Ik was nog wel blij geworden van de leuke muziekjes die goed te horen waren op de lege paden, maar mijn goede humeur begon nu toch wat barstjes te vertonen. Dat werd niet beter toen ik in de rij voor de Time Machine stond. Er stond nauwelijks iemand voor me maar toch duurde het lang voordat ik erin zat. Het bleek een darkride te zijn met VR. Eerst krijg je een papieren hoesje uitgedeeld, vast ook als Covid-maatregel. Daarna zetten ze een VR-bril op en een koptelefoon.... En natuurlijk heb je ook nog je mondkapje op. De beelden nemen je mee op een reis door de tijd vanuit een luchtballon. Ergens halverwege bedacht ik me dat ze vast niet voor niks een koptelefoon op m'n hoofd hadden gezet. Na wat prutsen met kabels had ik ook een achtergrondmuziekje met Italiaans gebabbel. Gezellig! De rit duurde best lang maar als je deze overslaat mis je niet heel veel eerlijk gezegd. Toen ik naar buitenkwam was Dune open. Hier werd hard doorgewerkt! Met steeds een rij leeg vertrok het treintje snel. Daardoor hielden ze de wachtrij leeg, perfect! De rit zelf: precies wat je verwacht. Best lang, niet heel bijzonder. Maar he he, eindelijk een leuke attractie gedaan!
Dune
Terwijl ik in Dune zat hoorde ik gegil vanuit Shock, dus die was ook open. Of nou ja, open... Op het moment dat ik de rij in liep vertrok er nog een treintje, maar daarna werd het stil. Heel stil. De rij groeide en groeide, maar in het station gebeurde niets. Gelukkig liep er ondertussen wel een medewerkster constant langs de rij om te checken of iedereen wel z'n mondkapje op had en voldoende afstand hield. Dat was hard nodig want zonder haar gingen de mondkapjes al snel omlaag... En de mensen achter me snapten het concept "1 meter afstand" ook niet echt. Haar "maskerini" schalde regelmatig door de wachtrij en dat hielp. Ik heb de medewerkster gevraagd of de achtbaan nog wel open was, of dat hij kapot was gegaan... Maar haar Engels was niet goed genoeg. Er liepen een paar mensen weg, maar de meeste Italianen bleven gewoon staan wachten. Ik dus ook maar. Na zeker tien minuten werd eindelijk duidelijker wat er aan de hand was: er kwam iemand van de EHBO-post aan en na een paar minuten vertrok deze verpleegkundige weer met iemand met verband voor haar gezicht. Bloedneus? Het duurde gelukkig niet lang meer voor de treintjes vertrokken (met applaus vanuit de rij bij het eerste treintje) en het moet gezegd: ze werden goed volgestopt. Regelmatig schalde "due?" door de wachtrij als er weer twee mensen werden gezocht om een rij op te vullen. Ideaal, dat scheelde mij ook flink wat ritjes wachten. Eindelijk kon ik erin! Ik keek er naar uit, in dit stomme bijna pretparkloze jaar verheug je je extra op een attractie als deze denk ik.
Shock begint met het saaiste deel: wat bochtjes, wat heen en weer geschommel, misschien om de spanning op te bouwen naar de lancering? Want die is prima! En daarna volgt ook een lekkere rit. Soepel, sommige stukken zijn echt intens. Vooral het stuk waarbij je in een bak duikt naast het meer, vlak voor de midcourse brakes. Tijdens een ritje 's middags zag ik daar even sterretjes... Wat een topbaan! Mijn verwachtingen ruimschoots overtroffen. Enige commentaar dat ik bedacht is dat hij wat kort is... Maar dat kwam misschien wel vooral omdat ik hem zo tof vond. Toen de rij 's middags nog maar 10-15 minuten was heb ik hem nog een paar keer gedaan en op elke plek in de trein is hij even goed.
Van zo'n uitzicht krijg je toch geen genoeg?
Next is de uitkijktoren. In het report had ik gelezen dat hij niet ronddraait. Ik had geluk: toen ik aan kwam lopen, kon ik direct instappen en was ik de laatste op het bovenste platform. Als je bij de instapstrook blijft staan, heb je daarna het beste uitzicht over het park. Handig om een overzicht te krijgen van alles wat ik verder nog wil gaan doen vandaag.
De mainstreet ziet er vanaf de achterkant iets nepper uit, haha
Shock en de linkerkant van het park: nog heel wat te ontdekken
De parkeerplaats is grotendeels voorzien van zonnepanelen, slim!
Shock en de rechterkant van het park
Magicland blijft me verbazen met de prachtige façades. Veel restaurants zien er bijvoorbeeld uit alsof ze topattracties bevatten, dat heeft Magicland echt goed gedaan. Om het Tonga-gebied aan te kleden is echter niet zo veel nodig. Hier is het park zich dan ook niet te buiten gegaan aan aankleding.
Een opvallende afwijking in het park: dit is wel erg magere aankleding
Alhoewel dit precies is wat je in een themagebied als dit verwacht...
En dit is zelfs heel mooi gedaan! (maar wel dicht)
Fonteinen, altijd goed op zo'n heerlijke nazomerdag
Voor pretparkfans is in dit deel van het park niet zoveel te beleven, voor ouders met kinderen des te meer. Ze vinden elkaar bij de Esplorabruco, want die wilde ik toch wel afvinken. Met een wachtrij van minder dan een ritje voor me was de drempel ook niet hoog. En ik moet zeggen: voor een worm is deze best leuk en opvallend soepel.
Esplorabruco
Als je vervolgens doorloopt zie je, naast een mooi uitzicht over het meer (en Shock!) ook de nieuwe attractie voor 2021. Vanaf de buitenkant ziet deze Cosmo Academy er al af uit, hebben ze de opening uitgesteld door Corona?
Gesloten in 2020, op naar een beter jaar in 2021!
Verder doorlopen brengt je bij een van de mooiste delen van het park. De ene prachtige façade na de andere. Wel jammer dat een deel van de attracties hier gesloten zijn, zoals het theater en het Haunted Hotel (een betaal-spookhuis).
Dat doorlopen deed ik wel over grotendeels lege paden
Mooi! Maar dicht
Idem
Detail
Drie op een rij, maar alleen de gele wand links bevat een werkende attractie
Ah, maar dit belooft iets...
...maar dat hadden meer mensen bedacht! Hier is dus iedereen gebleven.
Ik schrok een beetje toen ik de rij voor Cagliostro zag die tot buiten de hekken stond, maar het bleek mee te vallen: een deel van de gewone rij was dicht. Ik denk dat ik niet langer dan 15-20 minuten heb gewacht. En wat een leuke baan! Wederom opvallend soepel. Deze wil ik nog wel een keer doen! En dat heb ik 's middags dus maar gedaan, twee keer zelfs.
Ook in het weekend werkt het park door om het zo mooi te houden. En met resultaat!
Dit is toch indrukwekkend?
Echt, wat gaaf.
Dit was een van de weinige plekken waar ik zag dat er wat onderhoud gedaan moet worden. Maar ik denk dat de meneer die buiten bezig was daarna dit plekje ging wegwerken.
Een indrukwekkende voorkant, een flinke rij en een toffe attractie: dat geldt ook voor Huntik. Deze rij leek heel kort maar gaat binnen nog een heel stuk door en kruipt vooruit, maar elke minuut wachten was het waard. Van binnen en van buiten ziet het er gelikt uit. Schieten, 3D, prachtige aankleding... Super leuk! Later 's middags doe ik hem nog een keer en sta ik weer bijna een half uur te wachten. Het schiet niet op... En dat komt mede doordat ik in m'n eentje een karretje voor acht personen in beslag neem. Ze zijn echt heel streng hier qua Covid-regels, dat blijkt maar weer. Twee keer vind ik daarom genoeg, als dit niet de langste rij van het park was zou ik nog een keer zijn aangesloten denk ik. Wat een indrukwekkende attractie!
Nog zo'n voorbeeld van de prachtige facades in dit park. Dit bevat niet meer dan een restaurant.
Wel een mooi restaurant!
Ook van binnen netjes afgewerkt
Magicland ligt rond een meer, eigenlijk zijn het twee rondjes rond het meer: een soort binnenring en buitenring. Ik liep in de buitenring maar loop nu een stukje terug langs het meer naar de Vliegende Hollander. Het Italiaanse broertje van deze Efteling-topper staat hier in Valmontone. Het contrast is wel groot: afgezien van de leuke entree heeft deze piraat geen aankleding. En waar de overige attracties opvielen door hun soepele rit, is deze net zo lomp als de meeste minetrains. Ik laat het bij 1 ritje, dat is meer dan genoeg.
We beginnen met het beste deel van deze achtbaan
De rit vond ik niet zo voor herhaling vatbaar.
Dit vond ik dan wel weer briljant.
De papa's vonden dit minstens zo leuk als hun kinderen...
Ik had het nog niet vaak genoeg gezegd, maar het is warm vandaag. Heerlijk weer! Af en toe een wolkje, maar meestal een blauwe lucht en 30 graden. Dan wil je natuurlijk lekker afkoelen in een waterattractie. Het park heeft er vier: een nauwelijks gethematiseerde boomstammetjesbaan in het Tonga-gebied, een splashbattle op het meer, een spillwater genaamd Yucatan en een rapid genaamd Le Rapide. Meestal ben ik niet zo dol op waterattracties maar met dit weer maak ik graag een uitzondering. Yucatan zag er wederom prachtig uit, maar helaas: ik zag mensen langs de lifthill naar beneden lopen. Ik had dus net pech, een half uur eerder en hij had het vast wel gedaan... Maar nu was hij stuk en hij ging ook niet meer open.
Lopende mensen... geen goed teken.
Het ziet er wel prachtig uit!
Ah, kijk, hier staat het bootje stil.
Dan maar door naar Le Rapide. Om maar met de deur in huis te vallen: ik denk dat dit de natste waterbaan is die ik ooit heb gedaan. Holy shit, wat een water wordt er hier over de bootjes uitgestort. Ken je die bogen over de baan heen, waar water uit komt, en wat dan uit gaat als het bootje er bijna is? Die stonden hier in verschillende varianten gewoon aan, net als allerlei sproeiers.
Hoi! Zonder vrienden maar met mondkapje: kom maar op!
De natte zitting verklapt het al een beetje: dit wordt nat.
Dit soort sproeiers dus...
Dit ging ook niet uit. Kiep maar een emmer leeg over de boot hoor.
Dit kan er ook nog wel bij.
Dankzij Corona zat ik in m'n eentje in de boot en dan draait het zwaartepunt zodat je natuurlijk veel water binnenkrijgt bij de golven, maar ook in andere bootjes zag ik iedereen er doorweekt uit komen. Om een indruk te geven hoe nat je wordt: nadat ik nog wat rerides had gedaan was dit mijn laatste attractie van de dag. Toen ik een klein uur later, na een wandeling in de zon bij 30 graden, op het station aan kwam, was ik nog niet opgedroogd...
Je vergeet bijna om je heen te kijken, maar ook deze attractie is flink aangekleed.
Wat is er nog droog gebleven? Iedereen was doorweekt. Maar gelukkig was het lekker weer!
Maar met El Rapide was mijn dag in het park wel rond. Veel meer attracties heb ik niet gedaan en shows waren er niet. Toch was er wel een beetje entertainment: de mascotte van het park werd enthousiast zwaaiend rondgereden in een auto met daarvoor twee dansende entertainers - opvallend genoeg zonder mondkapje. Petje af voor het enthousiasme waarmee ze hun werk deden, voor weinig publiek en dat in deze hitte.
Oke, het is niet spectaculair...
Maar met deze temperaturen moet ik er niet aan denken om in zo'n pak te zitten. Dansen in zo'n jurkje als dat van haar zie ik ook niet zo zitten overigens.
Tot slot nog even iets over de winkels: die hebben ze ook! En wat me op viel: het is niet eens allemaal heel lelijk (ik ben niet zo'n fan van het gemiddelde assortiment in het gemiddelde pretpark) én best schappelijk geprijsd. Complimenten!
Al met al heb ik, na een wat stroeve start, een heerlijke dag gehad in Magicland. Het park lag er goed bij: op een trage opstart bij Shock en een storing in de middag bij Yucatan na, deed alles het. De attracties hebben me positief verrast! Het park is aardig compleet, met vijf verschillende achtbanen voor uiteenlopende doelgroepen, vier waterattracties, talloze infills etc. Voor de 20 euro entree die ik betaalde was de prijs/pret-verhouding echt optimaal. Ik had met alle liefde een tientje extra betaald voor dit park, dat was het wel waard! Het personeel was professioneel en best vriendelijk, alhoewel ze niet echt veel Engels leken te spreken. Mede doordat er geen shows waren en doordat het dus lekker rustig was, heb ik het niet tot sluitingstijd volgehouden: rond een uur of half twee had ik alles wel gedaan en rond half vier was ik ook klaar met alles nog een keer doen. Ik zie vooral nog mogelijke verbeteringen in de bereikbaarheid van het park; een bus per dag is nou niet super.... Want op deze rustige dag kon ik dus ook lopend weer terug naar het station Valmontone. Daar bleek mijn trein niet te rijden waardoor ik uiteindelijk op een pittoresk terras belandde, maar dat is weer een ander verhaal. Magicland verdient meer bezoekers op een zonnige zaterdag als deze, het park heeft me echt positief verrast. Over een paar jaar wil ik best nog eens - zelfs als ze dan niets bijgebouwd hebben.
Dag Magicland! Tot de volgende keer!
