Quefox_ Ik heb eigenlijk nooit goed begrepen wat mensen nou zo leuk vinden aan Euro-Mir. Dat de achtbaan ongelooflijk ruw is zijn we het allemaal over eens, maar de muziek vind ik ook vreselijk en die lelijke spiegeltorens sluiten thematisch gezien nergens bij aan.
Maar daar staat tegenover dat de combinatie van die muziek (die, persoonlijk, wel juist heerlijk is omdat ie wat fout is), het opwindende (maar agreed: ruwe!) baanverloop en de torens dit wel tot een unieke baan maakt. Je gaat meerdere malen door de torens heen, en elke keer bij het omcirkelen van de torens kun je je medepassagiers en jezelf zien zitten in de baan. Ik heb de baan bij mijn bezoek twee keer gedaan, maar ondanks de ruwheid heb ik het geen vervelende baan en zeker geen vervelend thema gevonden.
Overigens zijn de torens volgens mij geïnspireerd op de MIR-ruimtesonde en moet de baan iets van een trip door de ruimte voorstellen. Al moet je hier behoorlijk creatief over nadenken wil je dit thema zo terugzien.
Onder de streep denk ik dat de wazige implementatie van het thema, in combinatie met de muziek, deze baan vooral tot een cult-ervaring maakt in de achtbaanwereld. Het voelt nog als een lekker ouderwetse baan.
Quepert als de treinen vrijer gaan spinnen zou de rit wel leuker maken.
Overigens, het vrij spinnen van de treinen hoeft van mij niet. Het is juist altijd een gok: ga je voor of achteruit door de baan? Dit kan altijd anders zijn dacht ik. Het gecontroleerde draaien laat de ervaring een beetje als een russisch roulette aanvoelen 😉
