Energylandia! Legendia!... euh euh... Zatorland?!... Stop de klok. Het zou een quizvraag in de Slimste Mens ter Wereld kunnen zijn: welke Poolse pretparken ken je? De eerst twee genoemde zal iedere pretpark fanaat wel kennen. Maar heeft het land van Chopin, Copernicus en Marie Curie nog meer te bieden op pretparkvlak?!
Met RyanAir kan je soms goedkoper vliegen naar de andere kant van Europa dan de trein nemen naar een andere provincie. Zo bleken de vluchten naar het Poolse Lódź een lachertje te zijn... Voor 17 euro naar daar vliegen, het is te mooi om te laten liggen, ook al is het decadent te noemen om vrijdagmorgen naar Polen te vliegen om een pretparkje te doen en zaterdagmorgen alweer terug te vliegen. Maar... je leeft maar één keer... en de coaster counter wordt graag gevoed... Dus waarom niet?
Een van de weinig andere Poolse pretparken die ik -enkel van naam- kende buiten de grote 2 (Legen- & Energylandia) is Mandoria. Buiten dat het een indoor park is en ze er een Gerstlauer hebben zou ik je voor mijn bezoek niet veel over kunnen vertellen. Ik liet me dan ook graag verrassen. Bij binnenkomst werd ik meteen positief verrast, het werd meteen duidelijk dat dit park zich een redelijk hoog niveau van thematisatie heeft aangemeten. Niet verwacht voor een park van dit formaat op deze locatie!
Op foto's zou het park nooit druk lijken, maar toch begon de coaster credit-stress toe te slaan. We zagen wel wat bussen op de parking staan en dat betekende: schoolreisjes. Hele groepen kinderen zou kunnen dat hier alsnog lang zouden moeten wachten... wat een beetje roet in onze planning zou kunnen gooien.
Geen tijd te verliezen en dus gingen we meteen de eerste achtbaan opzoeken die zich vlak na de ingang bevind. Merkant is dus de Gerstlauer die het park heeft, welisweer geen bobsled coaster, die ligt in stukken op de parking te schimmelen. Merkant is één van de vier zogenaamde bob coasters die Gerstlauer geproduceerd heeft. In dit type zit je met twee achter elkaar per karretje. Een beetje zoals de Revolution in Bobbejaanland, met het verschil dat Gerstlauer wel een afscheiding tussenin heeft geplaatst zodat het niet zo intiem aanvoelt.
Er stonden wel wat kindjes in de rij maar lang hebben we niet moeten wachten, ondanks dat de operations niet erg snel te noemen waren. Het station is dan ook niet erg handig aangelegd, door de uitgang aan dezelfde zijde te hebben als de ingang moet je eerst iedereen laten uitstappen en wachten tot iedereen het station verlaten heeft voor de poortjes weer open kunnen en het instappen kan beginnen. Waarschijnlijk kent dit park niet genoeg drukte om zich daarover druk te maken, maar voor een doorwinterde pretpark- en achtbaanfanaat is dit toch een klein puntje van frustratie.
Markant was Merkant niet echt, er zitten vrij onnodig twee lifthills in. Eenmaal was goed voor de counter, een tweede keer hoefde niet voor ons.
De hal waarin Mandoria lag was vrij lang maar in breedte smal. Het dak lag eigenlijk ook een beetje te laag en het valt vooral op in de foto's, ter plaatse was het echter veel minder opvallend en storend. Mede dankzij de mooie Mediterraanse thematisatie die het park aanhoudt. Onderweg naar de volgende achtbaan zien we vooral veel kleine meuk staan: rocking thug, een kleine zweefmolen... Ze hebben zelfs een kleine log flume, helaas voor ons enkel maar geschikt voor kinderen.
Achter deze facade ligt de ingang verstopt van Mroczny Dwór, de volgende achtbaan die we aandeden. Alweer niks markants want het gaat om een SBF Visa spinning coaster. Ondanks dat deze in een apart lag van de grote hal heeft het park hier wel een kans gemist om de rit op te waarderen met enkele licht effecten of ander thematisatie. Het is gewoon een rit in het donker. Een voor mij vrij onaangename rit want dit type achtbaan is niet gemaakt voor mensen met een dikke kont.
Halverwege de coaster quest besloten we ons meteen naar de hoofdvogel van het park te begeven, daarbij een andere coaster eventjes links te liggen. Aquila is de nieuwste achtbaan van het park en opende nog maar eind januari dit jaar. Het is een family launch coaster van Vekoma, nog geen ervaring met dit type achtbaan maar newgen Vekoma is heerlijk dus ik verwacht wel wat.
De wachtrij was erg knap aangekleed. Erg lang ook en met de hekken zodanig gemaakt dat je er niet onderdoor kan kruipen. Iets wat ook helpt voorsteken te vermijden, iets wat in mijn bezoek aan Energylandia schering en inslag was. We moesten niet lang wachten om ons backseat aan een ritje te verblijden.
Aquila maakte de verwachtingen meer dan waar! De launch was leuk en nergens leek hij snelheid te verliezen. Veel en snel volgend bochtenwerk zorgt ervoor dat deze baan je de hele rit lang vast grijpt. Het leukste momentje was de zijdelingse heuvel over de ingang van de wachtrij heen. De baan is niet zo lang maar is voor die lengte vrij krachtig, en bovendien kregen we 2 rondjes na elkaar.
De baan beviel ons zo dat we meteen nog een paar ritjes maakten. Een bescheiden pareltje dat in elk park niet zou misstaan. Ook verrassend hoe krachtig deze baan was voor een familie achtbaan te zijn, getuige het feit dat we er veel kinderen in zagen toch echt wel een teken dat het ook voor de jongste generatie niet te soft moet zijn. Kijk en leer Bellewaerde!
Goed, nog één achtbaan te gaan voor onze bingo. Dat is een Mack powered coaster genaamd Carrara. Best OK baan, met hier en daar een paar rare knikjes. Ook hier werden we op twee rondjes getrakteerd. Goed voor een keer maar voor ons niet echt een baan met herhalingswaarde.
Onze credit-stress was compleet verdwenen. Op anderhalf uur tijd hadden we alle vier achtbanen gescoord waarvan we op één meerdere ritten hebben gemaakt. Onze zorgen vooraf bleek ongegrond te zijn. We hadden zelfs alle tijd over... Dus werd Aquila nog een paar keer bereden en wandelden we nog eens het park rond.
Het is een erg knap park met een niveau van thematisatie waar sommige parken nog van kunnen leren. Maar op attractie vlak is het wel wat minder. Aquila is een bescheiden toppertje maar de andere coasters zijn eigenlijk enkel goed om eens te scoren voor de counter. Er staat wel een hele boel voor kinderen, dus als je met kinderen naar Polen reist lijkt Mandoria een goede stop te zijn. Voor mij zal er toch wel iets interessanters moeten bijgebouwd worden eer ik terug keer naar dit park denk ik.
Onze tijd in Mandoria zat er dan op, maar we waren nog niet klaar met achtbanen scoren. Huurauto in en richting Warschau. Want daar is Majaland Warschau te vinden. Zoals de naam zegt is het typisch indoor Plopsa park, alleen niet - volledig - behorend tot de Plopsa groep. Dit park is tot stand gekomen door een samenwerking van Plopsa met de Momentum Leisure groep die het meerendeel van de aandelen bezit in dit park en de andere Poolse Plopsa parken (Majaland Gdansk en het iets bekendere Majaland Kownaty).
Daardoor was mijn Plopsa pass ook helemaal niet geldig hier, zelfs geen korting kan eraf. Sta me toe dat vreemd te vinden, je koopt een abonnement op Plopsaland De Panne met als een van de voordelen dat je elk Plopsa park ermee binnen mag. Behalve deze dan wegens de bedrijfsconstructie die is opgezet waardoor Plopsa slechts gedeeltelijk mede-eigenaar is. Je ziet Maya, Wickie de Viking en andere Studio 100-figuurtjes waardoor je denkt in de Plopsa wereld te bevinden maar de boekhouding zegt van niet. Op zijn minst een korting voor Plopsa-abonnee houders zou wel mogen, hoeveel daarvan zouden ze hier voor de toegangspoorten krijgen in Majaland Warschau?!...
Volgende foto had evengoed in Coevorden of Hasselt getrokken kunnen zijn. Eenmaal binnen herken je meteen de klassieke Plopsa formule, er zullen wel verschillen zijn met Hasselt en Coevorden maar het voelt aan als één pot nat. Geen kritiek daarop, wat zal de gemiddelde Pool nu weten hoe Plopsa Indoor Coevorden/Hasselt er uit zien?! Soit, we berijden hier Rollercoaster Wikingow, een kloon van de baan die ook in Hasselt en Coevorden staat. Plus één op de counter, voor ons de enige reden dit park aan te doen.
Ook hier hebben ze een dino-attractie vlak naast een Zwitsers dorpje geplaatst...
We deden de kleine vrije val nog aan, altijd leuk dat ding. Dan gingen we het buitengebied eens bekijken. Dit is echt niks meer dan een open betonvlakte waar ze een paar rides op neergesmeten hebben. We herkennen de Brandweer attractie waarvan er ook eentje in De Panne stond vroeger. Opzoekingswerk leert ons dat de versie in Warschau niet die van De Panne was.
Dit hele buitengebied is trouwens gethematiseerd naar de kinderserie Super Wings, geen productie van Studio 100 maar het zal wel populair zijn in Polen. Wel opvallend is dat hier een Gerstlauer Skyfly staat, eigenlijk de enig andere attractie buiten de achtbaan die iets of wat de moeite te noemen is. Ik pas - nooit een liefhebber van flat rides geweest, maar de rest van het gezelschap doet deze graag aan. Verder is er ook nog een klein glijbaan-complex dat natuurlijk gesloten was.
Goed, vijf extra coaster credits erbij op deze trip tot nu toe en daar hoopten we nog een zesde aan toe te voegen want in Warschau zelf staat nog een alpine coaster. Het park rondom was druk bezocht met locals die van het vroege warme lente weer aan het genieten waren, helaas was er geen leven te bekennen aan de alpine coaster. Jammer, we klokken dus af op vijf.
Het gemis van die zesde credit gingen we doorspoelen met een dikke Messi burger in het Hard Rock cafe, dat vlak naast het indrukwekkende Paleis van Kunst en Wetenschap lag. Het tweede hoogste gebouw van Polen en een reliek uit het Sovjet tijdperk, dit paleis werd gebouwd in 1952 en is blijkbaar nooit geliefd geweest bij de Polen die het als een teken van sovjet onderdrukking aanzien. Best begrijpelijk maar architecturaal is dit toch een gebouw om vingers en duimen van af te likken.
Zo hadden we toch een beetje cultuur opgesnoven. Hoezo pretparkgekkies zien niks van de wereld?! Hierna trokken we naar ons hotel voor een welverdiende nachtrust, we dienden volgende morgen vroeg op te staan om terug naar België te vliegen. Do zobaczenia Polen!
