Ik had niet veel eisen voor mijn huwelijksreis: ergens waar het lekker weer is in oktober, niet te ver reizen, en als het een beetje kan ergens een nieuw groot pretpark. We kwamen al snel uit op een drieweekse reis door Zuid-Spanje. Met auto, trein en zelfs boot (een dagtripje Marokko vanuit Tarifa kan ik bij deze aanraden) hebben we heel veel mooie plekken gezien.
De laatste week van onze reis begon met een paar dagen Sevilla. Gezien Isla Mágica in de stad ligt kon ik het niet laten om er even heen te gaan. Met de bus of met een taxi kun je er voor een paar euro komen, maar het was redelijk mooi weer (voor Nederlandse begrippen) dus ik ging er heen met de deelfiets. En door mijn kaartje een week vooraf te kopen kon ik er voor €15 in. Prima deal voor een uurtje of twee vermaak!
Het park was niet moeilijk te vinden: door de gigantische, Jules Verniaanse luchtballon die eens in de zoveel tijd opstijgt kun je het moeilijk mislopen.
Door het TR van @tuindwerg van een paar jaar geleden had ik niet erg hoge verwachtingen van het park. Qua groen lag het park er echter fantastisch bij - de grote hoeveelheid tropische planten gaven veel sfeer aan het park.
Ook vond ik de thematisering eigenlijk nog best goed voor een park van dit formaat. De meeste plekken in het park zijn sfeervol, vooral het stuk rond de rapids en bij het vissersdorpje vond ik goed geslaagd.
Ik denk alleen wel dat iemand bij Isla Magica bijziend is, want op een aantal plekken is totáál geen moeite gedaan om grote gebouwen te verbergen.
Dat het met de nabijliggende congrescentra en torens niet altijd lukt snap ik, maar dat je je eigen 4D theater een nietszeggende, 30 meter hoge witte doos maakt is een keuze die ik alleen zou maken als ik mijn bril kwijt was.
Om eerlijk te zijn vond ik het niet heel storend allemaal, vooral grappig. Wat ik minder vond is dat het park zo duidelijk ingesteld is op shows. Er zijn vier grote theaterlocaties die flink gethematiseerd zijn en behoorlijk wat ruimte innemen. Je zou er een prachtige darkride in kwijt kunnen, of een indoor achtbaan, maar nu stond het vooral stof te happen en mijn verwachtingen (ooeh wat zit hierin?!) tenietdoen (oh, weer een show...). Zoals dit enorme kasteel:
Uitendelijk heb ik niet erg veel attracties gedaan. Het was mij iets te koud voor waterattracties, de kiddie was dicht, de shows waren op andere tijden, en verder is er eigenlijk niet veel bijzonders. De Jules Verne-ballon was een upcharge attractie.
De vrijevaltoren is wel het vermelden waard. Zowel Isla Mágica (als Parque Warner, kwam ik later achter) draaien hun torens met een ander programma elk uur.
De jojo was leuk: je schiet in een paar sprongen omhoog, wordt dan vastgelaten om helemaal naar beneden te vallen, en jojo't dan een keer of drie weer naar boven en beneden. En je krijgt er een mooi uitzicht over Sevilla bij - zonder upcharge, mét airtime.
Jaguar is de enige achtbaan die open was - de kiddie stond de hele dag stil. Tsja, het is een oude SLC met extra marteling in de vorm van een helix. De baan heeft gelukkig nieuwe treinen, maar die kunnen maar een deel van het probleem verhelpen. Vooral de tweede inline twist heeft een rare knik waarvan ik niet echt snap wát er mis is, alleen dát er mis is, op een manier die alleen Vekoma lijkt te kunnen.
Een weekje later waren we in Madrid. We hadden het zo gepland dat we genoeg tijd hadden voor de highlights én een dagje Parque Warner. Het werd de zondag, waar ik achteraf erg blij mee was omdat de zaterdag één van de drukste dagen van het jaar bleek te zijn (99% drukte op de QueueTimes kalender). Niet dat de zondag rustig was, integendeel (82% drukte), maar de rij voor Gotham was maar 70-90 minuten ipv 200. Ook wel logisch, want het was beide dagen perfect pretparkweer, 18 tot 20 graden met een zonnetje.
Ik wist eigenlijk vrij weinig van Parque Warner zelf voor ik er naar binnen liep. Het park ademt een sfeer die mij eigenlijk een beetje deed denken aan Six Flags Holland in zijn glorietijd. Grote, Amerikaans ingerichte gebieden met heel veel superhelden en karakters. Een park in twee grote rondjes, met aan de ene kant het Western en kindergebied en aan de andere kant de grotere achtbanen. Maar waar het park in Biddinghuizen drieëntwintig keer van naam en thema is veranderd, lijkt hier alles grotendeels hetzelfde gebleven.
Mijn dag begint met een wandeling naar Superman. Ik merk dat de wachttijden héél snel oplopen (vooral bij Gotham: City Escape) en besluit dus toch voor een dure Pase Correcaminos, de voorpieppas, te gaan. Ik begin de dag met een frontseat ritje in Superman: la Atracción de Acero. Waar Walibi Holland de verfpot iets te vaak uit de kast trekt, zijn ze hier in Spanje denk ik vergeten dat je een baan ook kan herschilderen, want wat oorspronkelijk felrood was lijkt nu meer op te-waterige-limonade-roze.
Ondanks het bescheiden lijstje credits op mijn naam - Superman is #41 - ben ik niet zo onder de indruk van de baan. Het is mijn eerste grote B&M looper (en ook eerste floorless). De baan is leuk, hoog, snel, maar de eerste helft van de baan is niet meer dan een droge aaneenschakeling van inversies over een kurkdroge woestijn heen. En de baan is al lang niet meer de botersoepele B&M die het waarschijnlijk ooit was. Eigenlijk vind ik vooral het stuk ná de cobra roll leuk. De camelback geeft daadwerkelijk wat airtime, de kurkentrekkers zijn 'whippy' (wat ik niet gewend ben want ik heb nog weinig B&Ms gedaan) en de laatste twee helixes goed krachtig.
Later op de dag doe ik 'm nog een keer helemaal achterin; daar vind ik hem al wat leuker, al blijft het een beetje een ruwe baan. De rit achterin bevestigt eigenlijk vooral dat ik dit soort achtbanen achterin gewoon véél leuker vind dan voorin. Sleur mij maar door die looping heen achter iedereen aan, alstublieft dankuwel.
Ik stap niet gelijk in de volgende achtbaan: eerst de rest van het park een beetje verkennen. Coaster-Express is de hele dag dicht, evenals de rapids én de log flume, dus erg gezellig is het Western-gedeelte niet. De centrale ligging van Gotham: City Escape is wel bewonderenswaardig. Letterlijk, want je kan onder een groot deel van de baan lopen en hem daarom goed bewonderen. Maar die bewaren we nog even voor straks!
Het rondje afgemaakt, doe ik eerst de twee familiebaantjes waar de wachtrij inmiddels drie kwartier tot een uur aantik. Als een VIP gast loop ik zo door en kan ik gelijk instappen, want tot mijn lichte verbazing gebruiken de Spanjaarden de voordringpas nauwelijks.
De Zierer is niet zo boeiend, maar ik wil toch een lans breken voor de Mack Youngstar die in het park staat. Wát een leuke baan is dat. Ik vond Pegasus in EP ook al zo'n leuke verrassing. Deze Correcaminos Bip Bip (je mag 1x raden welk Loony Tunes karakter dat op slaat) heeft een iets langere layout, maar voor het grootste deel is het dezelfde sterke layout. De baan is botersoepel en trekt voor een familiebaan nog best wat G's. Waarom deze banen niet vaker zijn gebouwd is mij een raadsel. Zijn ze misschien té heftig voor een familiebaan?
Na een middelmatige lunch (dat lag ook aan mij - ik had door de taalbarrière niet goed door wat de bedoeling was) ging ik naar Shadows of Arkham, de gedegradeerd-tot-eeuwige-2e-Batman achtbaan in het park. Hier keek ik eigenlijk best naar uit: de inverted Batmanklonen zijn voor m'n gevoel voor iedereen al gesneden koek, behalve voor mij. Het is zelfs mijn eerste B&M invert - ik was vorig jaar wel in Phantasialand, maar kon toen Black Mamba niet doen. (Die bewaar ik voor de meetup op de 22e.)
De wachtrij is erg goed gethematiseerd, maar zelfs op een drukke dag als vandaag kwam de wachttijd niet ver genoeg om daar stil te staan. Ook hier begon ik met een frontseat ritje. Wauw, wat een power zit er in deze baan! Het begin is al sterk - de loopings en zero-G worden in rap tempo genomen, een stuk sneller dan ik had gedacht. De eerste helix na de 2e loop leek bijna te klein bemeten met hoe veel G-krachten je krijgt te verduren. Het laatste stuk vliegt voorbij met twee nog whippy-ere kurkentrekkers dan Superman. Ook de laatste bocht de remmen in is krachtig en sterk. Indrukwekkend, ik moet er echt even van bijkomen. Mijn tweede rit achterin later op de dag is net zo intens, in ieder geval intens genoeg dat ik niet een derde keer er in stap (ook vanwege de andere banen in het park).
Hierna wilde ik eigenlijk in Stunt Fall, maar die bleek al meer dan een uur in storing. Oh nee, het zal toch niet... Erg lang maak ik mij niet zorgen, want met de voordringpas zit ik tien minuten later in de iets te lange voorshow van Gotham: City Escape. Via de Batcave bereik ik al snel het prachtige station. De prachtige treinen met belichting rollen het station binnen en ik heb een eerste rit op de een-na-achterste rij. We rollen het station uit, komen The Joker weer tegen, en voor je het weet schiet je weg met een launch die mijn verraste met hoe krachtig die was. De 2e launch is minder sterk maar lekker snel en lanceert je vlot naar de Tophat van Pisa.
Die grote drop is helaas wel het moment dat mij teleurstelde. Misschien is dit echt iets wat vooral voorin werkte, maar ik had achterin niet het idee dat er niet zo veel airtime overbleef door de holding brake. Maar het stuk dat volgt maakt veel goed. Met een enorme snelheid schiet je een S-bocht en een krachtige bunny hill in. Wát een airtime! Of het werkelijk -1.8G haalt weet ik niet, maar zo voelt het wel. Daarna komt een cutback die halverwege van gedachte verandert en een dive loop wordt.
Dan komt het enige stuk baan wat je niet van buiten de baan kan zien: een kleinere, krachtige duik onder een brug door. Ik heb hier weinig anderen over gehoord, maar dit is echt een fenomenale headchopper. Doordat de track in het tunneltje in de mist gehuld is en je met een rotgang uit de dive loop recht op de brug afrijd, voelde het echt even alsof je de brug gaat raken.
Na een paar bochtjes en de 3e launch klimt de baan naar grote hoogte voor de stall. Ook dit is nieuw voor me, maar is echt een goed holy-shit moment. De stall lijkt oneidig lang te duren - in ieder geval lang genoeg om goed te beseffen dat je nu op zijn kop bungelt. Waar andere stalls vaak zero-G zijn, heeft Intamin er voor gekozen om je even goed te laten hangen om er zeker van te zijn dat je broekzak leeg is aan het einde van de rit.
De finale van de rit, de nep-lancering-rem-spike (heeft het een betere naam?) vond ik een beetje tegenvallen. Als dit een volledige spike was, waar je pas remt als je weer achteruit gaat, had ik het veel meer kunnen waarderen. Maar goed, het mag de pret zeker niet drukken. GCE schiet zonder moeite mijn top 3 binnen, vooral vanwege de perfecte airtime/hangtime momenten en creatieve layout. Maar wel op plek 3 - Taron blijf ik toch de net iets betere baan vinden. Bij de uitgang ben ik er in ieder geval zo over te spreken dat ik de onride foto én de onride video koop als aandenken.
Ik doe niet aan haargel maar Intamin probeert mij daar wel aan te helpen denk ik
Alsof ik nog niet genoeg holy-shit momenten had gehad vandaag, zie ik dat Stunt Fall net weer open is en nog geen rij heeft. Ik bemachtig een linksbuiten stoel achterin de trein, omdat mij verteld was dat die de beste was. Nou, dat heb ik geweten. Bij het dichtdoen van de beugels had ik nog het idee dat ik wel goed vastgepind zat. Zodra ik echter verticaal achteruitgetakeld werd merkte ik hoeveel speling je dan eigenlijk nog hebt. Met je benen die recht vooruit (dat is dus recht naar beneden) bungelen, met je gezicht recht naar de grond toe...rationeel gezien weet ik dat ik goed vast zit, maar ik zat toch die hele lift tegen mezelf te vloeken. Tot je uit het niets opeens naar beneden dondert.
De rest van de baan was erg intens, maar deze keer niet op een prettige manier. Niet omdat de layout niet sterk is - de vertikale lift omhoog en zeker ook de laatste vertikale lift naar beneden zijn fantastisch - maar omdat hij veel ruwer was dan ik had verwacht. Ik had mij niet goed schrapgezet denk ik, want de terugweg deed ik dat wel en was al wat beter. Ik moest echt van de rit bijkomen, maar deze keer ook met een lichte hoofdpijn van de tikken die de baan uitdeelde. Genoeg om niet er nog een keer in te gaan in ieder geval, maar niet genoeg dat ik de baan niet kan waarderen. Wat zou ik deze bizarre combinatie van SLC, Boomerang en groeimiddel graag een keer willen doen als soepele STC!
Hierna deed ik de meeste banen nog een keer of twee, tot ik wel genoeg had van al dit achtbaangeweld. Ik denk niet dat ik heel snel weer in Madrid ben, maar als dat wel zo is zou ik zeker weer terugkomen voor meer ritjes GCE 🙂
