Vroeger schreef ik op andere fora altijd TR's die enorm veel gelezen en gewaardeerd worden. Ik ga eens kijken of deze traditie op dit forum terug te halen is!
Afgelopen weekend ging ik voor het eerst naar Hansa Park en Heide Park. Beiden parken stonden meer dan 10 jaar in de planning maar het kwam er nooit van en de onzekere status van Colossos zorgde ervoor dat ik het tripje telkens uitstelde. Colossos is echter dit jaar geopend en in maart zei ik al tegen Kai dat we zeker dit jaar een weekendje richting Noord-Duitsland zouden gaan.
Vrijdagavond, 20:00. Ik moest de avonddienst draaien op het werk en daarna reed ik naar Ravenstein om Nick en Kai op te halen. Vanuit Ravenstein reed ik naar de Autohof halverwege de route voor een goedkope Duitse tankbeurt en een lekkere McRib bij de McDonald's. Duitsland is al 9 jaar mijn favoriete land mede dankzij de horeca en de Duitse McDonald's is daar geen uitzondering op. Na een uurtje zaten we in de auto naar "Hotel Schröder" waar we onze nacht zouden doorbrengen.
Ik ben veel budgethotels gewend bij Parijs (Balladins, F1, Ibis Budget) maar Hotel Schröder had extreem slechte bedden, het stonk er enorm en het duurde 10 minuten voor we onze kamer konden vinden omdat het afgelegen lag achter een weggerotte poort. "Gelukkig" sliepen we hier maar een paar uurtjes en na een slechte nacht en redelijk ontbijt gingen we om 7:30 richting een pretpark waar ik weinig van verwachtte: Hansa Park.
Om 9:15 kwamen we na wat baustellen aan bij Hansa Park. Het beloofde een hele drukke dag te worden, maar het uitzicht vanaf de roltrap loog er niet om: Kärnan, Nessie, een echte Huss uitkijktoren en natuurlijk de nieuwste aanwinst: "Highlander" vulden de skyline van een prachtige zaterdagochtend. We kochten 3 tickets aan de kassa (a 39 euro per persoon, wat ik op dat moment nog enorm prijzig vond) en we gingen naar binnen.
Ondanks dat we op de website zagen dat de attracties pas om 10:00 zouden openen, waren wat kleine dingen al geopend toen we het park binnenliepen. De sfeer was toen al bijzonder goed dankzij een heerlijk fout Duits bandje die op een knus podiumpje de nodige hitjes speelden. We besloten om de zweefmolen meteen even mee te pakken. Het was een Wood Design molentje met een kleine diameter en daardoor had de zweefmolen ook geen bijzondere rit. Een slechte start dus.
Na de zweefmolen liepen we via Nessie (die nog dicht was) naar Highlander om de horrorwachttijd later daar te voorkomen. Er stonden nog weinig mensen en tegenover het knusse pleintje midden in Nessie stond een groot, sfeerloos, wit gebouwtje met "Space Race" op de ingang. Ik wist niet wat ik moest verwachten en we liepen gewoon naar binnen. Een mini-funhouse was onderdeel van de wachtrij en binnen zagen we een autoscooter met veel LED lampjes en 90's technomuziek. Een "Eurosat-momentje" volgde en ik genoot intens van de foutheid die alleen Duitse parkjes anno 2019 nog te durven presenteren. De zweefmolen was compleet vergeten!
Het was 9:45 en de rij bij Highlander werd steeds langer. We besloten er in te gaan staan, maar vervelen deden wij ons niet. Eerst testte "Rasender Roland" wat een leuke Junior leek. Vervolgens ging mijn Schwarzkopf-hart enorm bonken toen ik een paarse, prachtige Schwarzkopftrein een luide ketting op hoorde gaan. We stonden midden in Nessie terwijl Nessie opgestart werd en het geluid van een Schwarzkopftrein door een looping blijft voor mij 1 van de mooiste geluiden die onze geweldige hobby te bieden heeft. Iets na tienen opende Highlander en met de eerste rit van de dag hadden we prachtig uitzicht over de zee. Hansa Park zag je amper van bovenaf: 120 meter was te hoog om "dichtbij" te kunnen kijken. Gelukkig kantelden de stoeltjes en toen besefte ik mij pas hoe gruwelijk mooi Hansa Park was. Ik had nóg meer zin in deze dag!
Na een minder heftige val dan verwacht (en mijn verwachtingen waren al laag doordat Funtime freefalls enorm gecontroleerd vallen) besloten we naar achteren te lopen om de schommel te doen. De schommel "Die Glocke" zou nog maar een maand operationeel zijn omdat de capaciteit te laag was. Dat was best logisch: er kunnen 6 mensen per rit er in en met 18 mensen voor ons was de rij al meteen een kwartier. Slopen die handel! De schommel was ook niet heel bijzonder op de thematisering na en het podium wat omhoog kwam viel van ellende al bijna uit elkaar. Leuk voor de credit, maar next!
Achter de schommel stond een glijbaan met banden zoals we kennen uit Thorpe Park en natuurlijk vroeger de Bobby Drop uit Bobbejaanland. Die in Hansa Park was echter veel groter met leuke thematisering, verschillende bochten en een golfslagbadje als afsluiting. De capaciteit van dit soort glijbanen is een ramp en we sloten snel aan in de rij om een ritje te maken. Hier verraste Hansa Park ons weer: wat een ge-wel-di-ge attractie! De band bleef spinnen en wisselde per bocht af van richting, maar spinnen deed hij! Het golfslagbad was natter dan verwacht en toen we in het station kwamen stond niemand in de rij. "Darfen wir bleiben sitzen?" vroeg ik met mijn Silverstar shirtje aan en de operator zei: "Aber naturlich!". Een tweede rit vol lachen volgde. Hansa Park veroverde mijn hart steeds meer.
We moesten nog 7 achtbanen doen voor de bingo en de tijd vloog voorbij. Kärnan had wat opstartproblemen en ging net open, maar toch was de wachtrij al 45 minuten. Buiten is de rij vreselijk kaal en moet je het echt hebben van de prachtige IMAscore soundtrack, maar binnen loop je een rij in vol show en spektakel. De thematisatie in Hansa Park doet niet onder aan parken zoals Europa-Park en de Efteling en je voelt gewoon de liefde die de directie voor dit park heeft in de rij van Kärnan. Kai had de rij als betonnen loods in het openingsjaar gedaan en herkende niks meer. Vlak voor het instapperron zit een hele leuke manier om te groupen (waardoor je niet weet waar je komt te zitten in de trein) en met wat geluk zaten we dus backseat. Prima plekje!
Dan de rit... Gerstlauer staat bij mij nog nét boven Zamperla qua favoriete achtbaanfabrikanten maar ik stap liever in een SLC dan een Eurofighter. Infinity Coasters vind ik wel geinig maar ook die schokken te hard. Kärnan was geen uitzondering: hij schokte en hobbelde over de hele baan buiten. Toch staat hij in mijn top 10 dankzij de geweldige show, muziek en het speciale effect op de lifthill. Ik had me niet ingelezen en schrok me dood op de lifthill. Wat een geweldig effect! (ik spoiler bewust het effect niet in deze TR)
Na Kärnan wist ik het zeker: Hansa Park is net als Tripsdrill een fout Duits park waar ik intens van ga houden en waar ik minstens 1x in de 5 jaar terug kom! Na Kärnan besloten we de credit van "Kleine Zar" te pakken. De rij liep aardig vol maar een credit blijft een credit, dus met volle moed gingen we er in staan. Kleine Zar heeft een geweldig thema en de IMAscore-muziek maakt van deze simpele kiddie een prachtige ervaring! Het wachten was goed te doen en vanuit de wachtrij zagen we een "Booike varen" die we ook nog moesten doen. De operator sprak ons nog aan met: "Dieser achterbahn is nur fur Kinder!" maar toen ik uitlegde dat we achtbaanfanaten waren mochten we er in als we enthousiast genoeg zijn. We waren zo enthousiast dat we de onride-foto hebben gekocht!
We besloten om "Schlange von Midgard" mee te pakken voor de bingo: een Gerstlauer family coaster. Deze zijn vrijwel altijd soepel en goed te doen. We moesten een half uur wachten, maar de wachtrij was goed te doen en de darkridestukjes maakten het wachten waard. Een leuk baantje die het ook weer moet hebben van de thematisatie. Als de rij niet zo lang was hadden we hem vaker gedaan!
Het was duidelijk een extreem drukke dag en Hansa Park was niet gemaakt voor deze drukte. We besloten dus de Huss zaken mee te pakken. Eerst volgde de Troika: een lelijke variant met extreem slechte en korte rit. Je kan merken dat deze Troika zijn laatste jaren hier uit zit te roesten, want alle liefde die in de rest van het park zat, zat niet in de Troika. Zonde, want ik vind het heerlijke machines om te doen en ik hoop dat ze toch nog veel liefde in de Troika stoppen. Vervolgens deden we de attractie die ik hoog op mijn Huss "to-do list" had staan: De uitkijktoren. Soepel, hoog, een beetje Huss geluid en snel beneden. Huss heeft deze toren duidelijk in de hoogtijdagen ontworpen! Na de uitkijktoren volgde nog "Der Fliegende Höllander (schommelschip) en de Huss Flying Willy. Die van Bobbejaanland is véél sneller en leuker!
Na al dit Huss-geweld zonder noemenswaardige wachttijden besloten we een pizza te gaan halen bij Der Fliegende Höllander. In totaal duurde het ruim 50 minuten (!) voor we ons eten hadden, maar omdat Kai niet zo gek is op Booike Varen als Nick en ik gingen wij naar Booike Varen en bleef Kai zitten. Het was duidelijk een oudere attractie met een Mack aandrijfsysteem en een rare zig-zag route. De schattige kaboutertjes maakten gelukkig de 20 minuten wachten meer dan goed.
Toen we eindelijk ons eten hadden had Nick een dunne, slechte pizza en ik een goede, dikke. Ik snap dat het personeel zo snel mogelijk de backlog willen wegwerken maar de kwaliteit mag er niet onder leiden vind ik. Dit was toch zeer jammer en zorgde voor een vreemde nasmaak van een heel goed ochtendje.
Inmiddels was het na twaalven en we moesten nog 5 achtbanen doen. Ik keek stiekem op RCDB en zag Huss shot & drop, een Schwarzkopf dubbele Bayern Kurve en een Funtime Starflyer. Al deze attracties zijn weg en vooral de dubbele Bayern Kurve had ik graag willen doen. Superzonde! We besloten om mijn 200ste credit te gaan doen. Ik wou als Schwarzkopffan natuurlijk dat dit Nessie werd en met 198 op de teller besloten we eerst "Rasender Roland" te gaan doen: een Vekoma Junior. Na een half uur wachten konden we instappen. De lifthill en de eerste helix liggen mooi in de looping van Nessie, maar helaas reed er geen tijd doorheen toen wij de lifthill op bonkten. Rasender Roland is een vreselijke rammelbak en leuk voor de credit, maar ik sla hem graag over de volgende keer.
Zo slecht dat Rasender Roland was, zo soepel zou mijn 200ste coaster worden: Nessie. De rij was leeg en enkel in het station stond 3-5 treinen wachten. Er reden 2 treinen (de paarse en de groene) en het personeel werkte goed door. Zoals altijd bij een Schwarzkopf sloot ik backseat aan en met een ontzettend voldaan gevoel reden we de lifthill op vanuit een prachtig gethematiseerd station.
Nessie is awesome. Nessie is wat een Schwarzkopfbaan hoort te zijn: intens, soepel, lomp, met een geweldige bocht en klappende eindremmen. Wat een topbaan! Hij is wat kort, maar we hebben hem 3x gedaan en alle 3 de keren zat ik met een big smile van oor-tot-oor de hele rit te genieten. Nessie staat bij mij zélfs boven Liseberbanan (ondanks de lengte)!
Een 200ste credit rijker besloten we de volgende coaster te doen: "Fluch von Novgorod". Een Gerstlauer Eurofighter en voor mij vooral een "Bingobaan". Ik had het fout! Hij is niet soepel, maar de baan zit vol verassingen die ook echt heel leuk waren! Ik verwachtte enkel een lifthill en schrok dus enorm bij de launch na een prachtig darkride-gedeelte. Het gedeelte na de lifthill was kort en donker en dat vond ik wel jammer. Toch is dit de leukste Eurofighter die ik tot nu toe heb gedaan.
De tijd vloog, maar er was nog maar 1 credit te gaan: Crazy Mine. Ik heb 2 Maurer muisjes mogen doen (in Holiday Park en Drievliet) en beiden waren veel pijnlijker dan de Mack-varianten. Deze muis was echter soepel, leuk en "maar" 20 minuten wachten. Je wacht midden in de baan en dat maakt de wachtrij een leuke ervaring. Het foute animatronicbandje hielp er trouwens ook zeker aan mee!
Na de muis was het tijd voor wat rerides op Kärnan. Hij trilde harder dan in de ochtend, maar reed ik veel sneller door de baan en was veel intenser. Wat een topbaan is dit! Een Gerstlauer in mijn top 10... Ik had dat nooit verwacht! We konden hem 2x doen en het was inmiddels iets na 18:00 na die laatste rit. We besloten toch nog naar de ingang te lopen waar personeel net het hekje gingen sluiten. We mochten gelukkig toch naar binnen en als laatste gasten konden we mooi een photoshoot doen op de trap bij de poort met de deuren dicht. De verlichting is daar namelijk heerlijk mysterieus. Het laatste ritje van Kärnan volgde en door een uitgestorven park liepen we naar de auto.
Hansa Park: je bent de verrassing van het jaar! Qua gevoel en liefde voor thematisatie lijk je op Tripsdrill, qua thematisatie doe je niet onder voor de Efteling en Europa-Park en qua achtbanen ben je net zo wild als Walibi Holland en Heide Park. Ik kom zéker nog wel terug, maar wanneer? Je bent toch echt te ver rijden voor een jaarlijks bezoekje...
