"Meneer, kan ik mijn bril wel ophouden?"
Het is een zonnige woensdag in juni en ik ben in Slagharen. Het park is overspoeld met schoolreisjes maar het meeste grut is nog te jong voor de Gold Rush dus de wachtrij valt mee. Na een minuut of 20 mag ik het station in. Ik sluit aan bij de achterste rij waar 3 jongens van een jaar of 11, 12 al staan te wachten. De achterste, donkere krullen, bordeaux-rood jack aan, draait zich plots enigszins verschrikt naar me om: "Meneer, kan ik mijn bril wel ophouden?". De poortjes gaan open en ik wijs hem op de houten bak die aan de muur hangt aan de andere kant van de trein. Hij legt snel zijn bril in de bak en komt naast me zitten. Hij haalt diep adem en trekt de beugel dicht. Hij kijkt me wat gespannen aan en zegt tegen me: "Dit is de eerste keer dat ik in een achtbaan zit!". Zonder na te denken reageer ik: "Wow, en dan doe je meteen zo'n heftige?". Ik realiseer me meteen dat ik dat misschien beter niet had kunnen zeggen, hij krimpt een klein beetje ineen. Hij knikt naar rechts, naar zijn vrienden, en zegt "Moest van hen..". Zijn vrienden hebben duidelijk meer achtbaan-ervaring en hebben al een grote smile vol verwachting op hun gezicht. Ik probeer hem nog een hart onder de riem te steken: "Stoer hoor!".
De trein vertrekt en ik geniet volop van de rit. Pas tegen het eind kijk ik naar rechts. De krullebol zit voor zover de beugel het toelaat helemaal in elkaar gekropen, zijn ogen stijf dicht. Pas wanneer we in de remmen gaan doet hij ze voorzichtig weer open. Zodra de beugel opengaat sprint hij naar de bak om zijn bril te pakken en loopt stilletjes achter zijn vrienden aan, die het hoogste woord hebben.
Op de ritfoto zie ik dat beeld nog eens bevestigd: zijn vrienden juichend met de armen in de lucht (en ik ook trouwens), en hij als een dood vogeltje daartussenin.
Een uurtje later, wanneer ik het reuzenrad uitkom, stapt hij net in. Alleen. Ik zeg tegen hem "Hebben je vrienden je in de steek gelaten?". Hij knikt en zegt "Ja, die wilden nog een keer in de Gold Rush". Ik knik begrijpend en wens hem veel plezier in het reuzenrad.
