De Eftelingse uitbeelding van Hans en Grietje was voor mij als kind ongetwijfeld één van de meest tot de verbeelding sprekende sprookjes, al realiseerde ik me geloof ik pas veel later dat het zo moet lijken alsof het huisje van snoep en koek gebouwd is. Tegen de tijd dat die realisatie indaalde was m’n liefde echter al ver bekoeld, want ik vind eerlijk gezegd ‘t kitsch-gehalte wat aan de al te hoge kant - zéker in het palet van sprookjes met serieuze tonen die in mijn jeugd het bos bevolkten; pas met Pinokkio en de Nieuwe Kleren werd zo’n niveau aan kitsch geëvenaard. Met deze haat-liefde-verhouding op de achtergrond heb ik de ombouw op wat meer afstand gevolgd. Ja, ik vond de net wat grotere ramen in de dakkapel, toren en nok, de net wat plompere toren en de net wat golvender dakrand van het origineel iets beter bij het concept van een verzakkend snoephuisje passen, maar al met al is deze klassieker weer fris nieuw leven ingeblazen voor de komende vijftig jaar. Chapeau!
