Meestal is het geen goed teken als de website van een park uit de lucht is en de social-mediakanalen niet meer bij worden gehouden. Dit gebeurde een aantal maanden voor mijn reis met Gwangju Family Land, een klein parkje nabij de stad Gwangju, gelegen in de meest zuidwestelijk gelegen provincie van het Koreaanse schiereiland. Deze stad stond sowieso op mijn planning om wat lokale natuur en steden te ontdekken en wat nazoeken op Instagram liet zien dat er rondom het park nog steeds vele foto’s werden gemaakt: waarom niet even checken of het park toch open?
Gwangju Family Land ligt in de buitenwijken van Gwangju. Het is niet moeilijk om er te komen gezien er een buslijn langskomt met redelijke frequentie. Toen ik aankwam leek het best druk. Dat zegt nog niet meteen veel, want op het terrein bevindt zich ook een dierentuin, een kampeerterrein, en een park met een klein podium voor concerten. Genoeg te doen dus.
Om bij het pretpark te komen kun je twee dingen doen: je koopt tickets voor het treintje dat je binnen een paar minuten naar de centrale hub brengt waar zowel dierentuin als pretpark aan liggen, of je gaat te voet. Ik koos voor dat laatste. Niks mis met een wandeling door een park, met uitzicht op hoge bergen in de verte en een meertje nabij.
Eenmaal aangekomen op de centrale hub bleek het pretpark springlevend. Toen ik naar binnen ging concludeerde ik dat het zelfs druk was. Bijzonder voor een park wat compleet van het internet verdwenen is. In Gwangju Family Land staan twee achtbanen. Ik ging eerst naar de grootste welke achter in het park staat: Dragon Chase.
Dragon Chase is een 43-jaar-oude achtbaan van Japanse makelij. De lay-out is simpel: looping, kurkentrekker, kurkentrekker, en nog wat bochtjes tussendoor. Opmerkelijk hier was de ketting, of om specifiek te zijn, het aanhaken van de trein aan de ketting. Dit ging met een flinke klap, waar zowel trein, als inzittenden, als ketting een flinke tik te verduren kregen.
Dragon Chase was populair. De rij stond ver buiten de normale wachtrij, al betekende dat slechts 20 tot 30 minuten wachten. Operations waren snel, en dankzij het zonnetje, de frisse verfbeurt van de baan, en het verzorgde groen rondom de baan was het goed vertoeven in de omgeving. Ook de baan bleek zeer fijn. Natuurlijk, een baan die het 43ste levensjaar aantikt kan niet meer mee met het moderne geweld, maar de baan was zeer soepel en ook best intens. Ver boven verwachting!
Elders in het park stond nog een andere achtbaan Atomic Mouse is een wilde muis-achtig baantje met dezelfde leeftijd als Dragon Chase. Ook hier stond de wachtrij ver buiten de ingang, maar hier viel het niet mee. In elk karretje paste één, maximaal twee mensen, en pas na de laatste block brake in de baan werd een nieuw karretje de baan in gestuurd, wat in de praktijk minder dan één dispatch per minuut betekende. De rij, welke in lengte niet eens zoveel voorstelde, was dan ook meer dan een uur. Geduld hebben!
Was de baan een uur wachten waard? Zeker niet. Atomic Mouse was een prima familiaal baantje met hier en daar een lompe bocht, maar nergens een punt waar het heel spannend wordt. Althans, de laatste rem is wel spannend. In plaats van goed afremmen op de eindremmen, remmen de eindremmen het karretje een klein beetje bij. Vervolgens ga je met flinke vaart de laatste bocht door, en brengt de rem in het station je met een goede klap tot stilstand, enkele centimeters voor een ander stilstaand karretje. Buiten dit spannende momentje gewoon een leuke meepakker. Je moet wat wachttijd overhebben voor de bingo!
Buiten de twee achtbanen stond er niks in het park wat ik heel graag wilde doen. Het park bestaat naast de twee achtbanen uit een log flume, piratenschip, zweefmolen, of kortom, een standaardcollectie aan attracties waarvan het grootste deel vrij oud is. Buiten het, op de centrale hub, staat nog wel een reuzenrad. Deze heb ik wel gedaan, want goede uitzichten en een overzichtsplaatje zijn altijd fijne dingen.
Mijn toplijstjes zijn door Gwangju Family Land zeker niet veranderd. De achtbanen zijn vrij oud en kunnen de strijd met nieuwere achtbanen niet aan. De rest van de attracties zijn daarnaast veelal standaard. Wel heb ik een leuke tijd gehad in Gwangju Family Land. Ik ga zelf heel goed op een stukje nostalgie en vintage, en dat is hier zeker te vinden. Daarbij is ook zichtbaar dat er liefde in het park gestoken wordt: het park ligt er heel netjes bij en de meeste attracties staan strak in de verf. Al met al een zeer degelijke middag dus! Zeker voor een park waarvan ik niet wist of het nog open zou zijn!
Overigens zat ik in de bus terug naar het centrum omringd door een grote groep tieners. En wat is er tijdens een saaie busrit in een land wat niet heel toeristisch is nu interessanter dan een witte buitenlander. Ik werd dus ook gebruikt als middel om Engels te oefenen. Echter kwamen de tieners erachter dat hun Engels niet heel goed was, op één meisje na wat zo ongeveer vloeiend Engels sprak. Welkom in Azië: dit was namelijk zeker niet de laatste keer deze vakantie. Eenmaal in het centrum deed ik het een rustig aan met een kalm avondje in het hostel en een snel maal in het centrum. Intense vakanties zijn immers niet goed voor de voetjes.
