Japan November 2023
Deel 1 - Universal Studios Japan
Deel 2 - Nagashima Spa Land
Deel 3 - Tokyo Disneyland
Deel 4 - Tokyo DisneySea
Japan is een heerlijke reisbestemming. Toch is het tegenwoordig niet meer zo’n originele keuze om hier je vakantie door te brengen. Twee jaar lang hielden strenge coronamaatregelen zowat iedere buitenlandse bezoeker tegen, maar nu is het land populairder dan ooit tevoren. De straten van Kyoto barsten uit hun voegen, op de befaamde Shibuya Crossing valt het aantal GoPro’s niet te tellen en in sommige tempels wordt er meer gevlogd dan gebeden. Toch is de drukte op toeristische hotspots heus niet alleen toe te schrijven aan internationale bezoekers. Ook de doorsnee Japanner lijkt z’n thuisland te herontdekken als reisbestemming. Dat is niet alleen voelbaar in de steden, maar ook (en vooral) op de plaatsen waar men even uit de realiteit kan ontsnappen. En aan welke plek denken we dan met z’n allen? Juist, ja… Tokyo Disney Resort.
Tokyo Disney Resort bevindt zich in Urayasu, een tiental kilometer buiten het centrum van de Japanse hoofdstad. Niet geheel toevallig vind je in Urayasu ook de hoofdzetel van The Oriental Land Company, het bedrijf áchter het pretparkcomplex. The Walt Disney Company verstrekt hier weliswaar de licenties voor characters, attracties en entertainment, maar The Oriental Land Company is eigenaar en verzorgt de dagdagelijkse uitbating van het resort. Dat OLC er een succesverhaal van maakte, staat vast. Dankzij hun schijnbaar oneindige geldreserves bouwde The Oriental Land Company het Japanse Disneyland uit tot een plek der superlatieven. En de Disney-fans? Die komen het in groten getale ontdekken. De bezoekersaantallen van beide parken liggen jaarrond astronomisch hoog en hotelkamers zijn doorgaans al maanden vantevoren volgeboekt.
Wie het maximale uit z’n dag wil halen, moet vroeg uit de veren. Ik besef dat deze regel in elk pretpark ter wereld geldt, want ui-ter-aard krijg je meer gedaan wanneer je vroeg arriveert. Toch wil ik benadrukken dat het in Tokyo Disneyland en Tokyo DisneySea essentieel is om voor dag en dauw op te staan. In Europa en Amerika arriveert het gros van de bezoekers rond het openingsuur van het park, maar in Japan is het doodgewoon om twee uur vantevoren al aan de poorten te kamperen. Heel veel respect voor deze geduldige mensen, want het toont dat Japanners een onmetelijke Disney Dedication hebben. Als buitenlandse toerist heb je eigenlijk slechts één optie: jezelf in deze gekte mengen. Indien je pas rond de geafficheerde openingstijd (in ons geval is dat 9.00 uur) zou arriveren, staan er immers letterlijk tienduizenden mensen voor jou. Wij opteren voor een snel ontbijt, we springen op de monorail en arriveren rond kwart voor acht aan de poorten van Tokyo Disneyland. Daar bereiden we ons voor op ruim een uur aanschuiven, maar gelukkig opent Mickey z’n park vandaag al 30 minuten vroeger dan gepland. We schuifelen dus langzaam richting de poortjes, we laten een waanzinnig vriendelijke Cast Member ons entreeticket scannen en plots staan we met onze beide voeten in Tokyo Disneyland.
Volgens bepaalde bronnen wilden Disney’s Imagineers aanvankelijk heel wat Aziatische touches verwerken in Tokyo Disneyland. The Oriental Land Company zag dat plan echter niet zitten, want het was hun bedoeling om de succesvolle Amerikaanse parken in nagenoeg identieke vorm naar Japan te brengen. Het management van OLC beschouwde Disneyland Anaheim en Magic Kingdom als een soort menukaart, waarmee men in Tokyo een soort best-of-versie zou creëren. Het resultaat is een park dat erg herkenbaar oogt. Toch worden er nabij de parkingang twee opvallende verschillen duidelijk. Ten eerste is er geen treinstation van de Disneyland Railroad voorhanden. Ten tweede werd de welbekende Main Street USA ingeruild voor World Bazaar. Qua bouwstijl en sfeer wijkt deze laan niet spectaculair af van hetgeen we kennen uit Main Street. Ook in dit geval bestaat de zone uit victoriaanse geveltjes, vrolijke muziek en overbevolkte souvenirshops. Het glazen dak boven de straat is echter wel uniek. Deze overkapping beschermt bezoekers van Tokyo Disneyland tegen de grillen van het Japanse klimaat. Ook wij ervaren tijdens onze vierdaagse in Tokyo Disney Resort een regendag, en dan wordt zo’n overdekte wandelstraat als World Bazaar zeker geapprecieerd.
Het merendeel van de bezoekers wandelt vanochtend naar Enchanted Tale of Beauty and the Beast. Wij starten de dag echter bij Splash Mountain. Deze boomstammenbaan geldt als een van de populairste attracties van het park en wachttijden kunnen er stevig oplopen. Op dit vroege tijdstip mogen we gelukkig na twintig minuten reeds plaatsnemen. Wetende dat je ruim tien minuten in het vaartuig zit, zorgt dat voor een uitstekende wait/ride-ratio. Wat me ook meevalt, is de staat van Splash Mountain. De naamgenoten in Californië en Florida lagen er de laatste jaren niet al te uitnodigend bij, wat ongetwijfeld te maken had met hun nakende ombouw naar Tiana’s Bayou Adventure. Hier in Japan is er daarentegen geen sprake van een rebranding, dus Tokyo Disney Resort onderhoudt Splash Mountain wel zoals het hoort. We beleven deze klassieker bijgevolg zoals hij altijd bedoeld was: als een bootvaart vol schattige animatronics, aanstekelijke muziek en leuke afdalingen. Sleutelmomenten zijn de zestien meter diepe drop en de laatste scène, waar het onsterfelijke nummer Zip-a-Dee-Doo-Dah in volle glorie weerklinkt. Hoewel Song of the South (de film waarop Splash Mountain gebaseerd werd) niet meer in de huidige tijdsgeest past, heeft de bijhorende attractie de tand des tijds dus wel doorstaan.
Technische storingen zijn zelden gewenst tijdens een dagje pretpark. In zeer uitzonderlijke gevallen spelen zulke storingen echter in je voordeel. Na een technisch mankement opent Big Thunder Mountain namelijk exact wanneer we Westernland betreden. Het resulteert in een wachttijdloos ritje op the wildest ride in the wilderness, die in Japan eigenlijk helemaal niet zo wild blijkt te zijn. Ondanks z’n gelijkaardige lay-out voelt deze Big Thunder Mountain namelijk wat braver aan dan de versies in Amerika en Europa. Toch blijft dit een eersteklas familieachtbaan. Langs deze weg wil ik Disney trouwens nogmaals complimenteren voor de oogverblindende theming van alle Big Thunder Mountains. Regelmatige Disney-bezoekers staan er misschien niet meer bij stil, maar het is eigenlijk gekkenwerk om zo’n reusachtige bergketen op te trekken rondom een achtbaan. Ook bij deze Japanse versie worden we verwend met schitterende rotslandschappen en een overvloed aan leuke details.
Ik zei het al: je herkent in Tokyo heel wat elementen uit de Amerikaanse Disney-parken. Het icoon van Tokyo Disneyland is bijvoorbeeld een exacte kopie van Cinderella Castle in Florida. Ook Country Bear Jamboree, Enchanted Tiki Room en Jungle Cruise kregen een Japans broertje. Hoewel deze attracties er al sinds 1983 staan, zijn ze nog steeds in een prima staat te bewonderen. Toch zou ik een bezoek aan deze klassiekers enkel aanraden indien je jezelf een groot Disney-fan noemt. Bij dit trio speelt de narratie immers een grote rol en daar begrijp je als (niet-Japans-sprekende) toerist natuurlijk weinig van. De exotische setting van Jungle Cruise is altijd prachtig, maar deze bootvaart verliest veel waarde wanneer je niet kan meelachen met de flauwe humor.
Tokyo Disney Resort viert tijdens ons bezoek z’n veertigste verjaardag. Dat men zo’n jubileum niet onopgemerkt voorbij laat gaan, wordt al snel duidelijk. Letterlijk overal hangen er pastelkleurige vaandels met het getal ’40’ en de slogan ‘Dream-Go-Round’. In de winkeltjes zien we de verjaardagsprullaria dan weer in sneltempo over de toonbank vliegen. Daarnaast werden er ook een heleboel nieuwe snacks geïntroduceerd en serveren de meeste restaurants een speciaal jubileumsmenu. Toppers in het rijtje van culinaire geneugten zijn de Mickey Ukiwa Bun (te verkrijgen bij Boiler Room Bites in Adventureland) en de schattige Baymax Burger (Tomorrowland Terrace). Voor het diner kunnen we een reservering bemachtigen bij het prachtige Blue Bayou. Dit up-scale restaurant bevindt zich aan de oevers van Pirates of the Caribbean, al draait het niet enkel om die schitterende setting. Ook de bediening en het lekkere driegangenmenu verdienen een positieve vermelding. Naar onze mening is Blue Bayou z’n relatief hoge prijs dus meer dan waard.
Net zoals Tokyo Disney Resort, zag m’n vriend Bram het levenslicht in 1983. En om te bewijzen dat veertigjarige dingen niet automatisch afgeschreven zijn, sleurt Bram me mee naar twee grande dames uit de darkride-wereld. Dat zijn Pirates of the Caribbean en Haunted Mansion, beiden absolute Disney-klassiekers. Je merkt bij dit tweetal overigens dat The Oriental Land Company alleen maar genoegen neemt met het allerbeste. Voor Pirates of the Caribbean baseerde zich men namelijk op de versie van Anaheim, die merkbaar langer en indrukwekkender oogt dan het exemplaar in Walt Disney World. De Japanse Haunted Mansion is dan weer een nagenoeg exacte kopie van de Florida-variant, die grootschaliger aanvoelt dan het origineel in Californië. En aangezien Tokyo Disney Resort bekendstaat om uitmuntend onderhoud, kan je Pirates of the Caribbean en Haunted Mansion ondanks hun leeftijd nog steeds in een onberispelijke staat beleven. Wachttijden bij deze beide darkrides blijven doorgaans binnen aanvaardbare perken, dus er is werkelijk geen enkele reden om ze over te slaan. By the way... indien je Tokyo Disneyland tijdens Halloween of Kerst bezoekt, beleef je Haunted Mansion in een leuke Nightmare Before Christmas-overlay.
Ik noemde Disneyland Anaheim al meermaals the darkride capital of the world. Na onze recente Japan-trip begin ik echter te beseffen dat Tokyo Disneyland stevige concurrentie vormt. In het rijtje der klassiekers vinden we bijvoorbeeld niet alleen Pirates of the Caribbean en Haunted Mansion, maar ook het meer kleinschalige vermaak van Snow White’s Adventures, Pinocchio’s Daring Journey en Peter Pan’s Flight. Dit darkride-trio bestaat (in min of meer identieke vorm) in ons eigen Disneyland Paris, dus ik zou de Japanse versies enkel aandoen als je echt tijd teveel hebt. Bij It’s a Small World, daarentegen, wil ik wel een bezoekje aanraden. Deze attractie lag er tot 2018 tamelijk triest bij, maar een renovatie bracht daar verandering in. De voorgevel kreeg meer kleur en het opstapstation oogt nu veel vrolijker dan de kille bunker van weleer. Bovendien kan je tijdens de vaartocht tegenwoordig een veertigtal Disney-figuren spotten, wat ik persoonlijk als een meerwaarde beschouw. En moet ik de onvergelijke soundtrack nog vernoemen?
Wanneer Disney vandaag de dag een darkride bouwt, is de kans reëel dat daar trackless technologie in zit. Toch is het principe nog relatief nieuw. De eerste trackless darkride opende namelijk pas tijdens het jaar 2000 in – je raadt het al – Tokyo Disneyland. Pooh’s Hunny Hunt vertoont qua verhaallijn enkele gelijkenissen met de één jaar oudere Pooh-attractie in Walt Disney World, maar qua ritervaring werd er wel een reusachtige stap voorwaarts gezet. De trackless voertuigen zorgen immers voor een unieke dynamiek, die vooral in de voorlaatste scène prachtig tot uiting komt. Negen honingpotten zigzaggen daar schijnbaar willekeurig door een enorme ruimte vol special effects en kleurrijke belichting. Alleen al die passage maakt Pooh’s Hunny Hunt de moeite waard, al geef ik toe dat de attractie me iets minder omverblaast dan tijdens vorige bezoeken. Pooh’s Hunny Hunt verloor namelijk een stukje uniciteit omdat trackless darkrides tegenwoordig zo alomtegenwoordig zijn.
Zelfs binnen Tokyo Disneyland hoeven we niet lang te zoeken naar de volgende trackless darkride. Even verderop in Fantasyland bouwde men namelijk Enchanted Tale of Beauty and the Beast. Een hele mond vol, dat wel, maar het is dan ook een attractie van monumentale proporties. Alleen al de setting is beeldschoon: de ride bevindt zich in prinselijk kasteel, dat op zijn beurt geïntegreerd werd in een idyllisch Frans bergdorpje. Naar verluidt spendeerde The Oriental Land Company maar liefst 700 miljoen euro aan de nieuwe zone, maar dat bedrag leverde hen wel een monsterhit op. Enchanted Tale is momenteel namelijk het hottest ticket in town voor bezoekers van Tokyo Disneyland. Extreem lange rijen zijn hier dagelijkse kost en Premier Access-reserveringen zijn gegeerd. Ook wij investeren in zo’n Premier Access, die ons een kleine 13 euro per persoon kost. Da’s niet bepaald gratis, maar we mogen er vanmiddag wel een wachttijd van 170 minuten mee overslaan. Pfiew.
Dat Enchanted Tale of Beauty and the Beast een attractie vol pracht en praal is, staat vast. Dat begint al bij de voorshow, die zich in een statige trappenhal afspeelt. De narratie is weliswaar volledig Japans, maar er zijn genoeg visuele impulsen om de vertelling ook voor buitenlanders interessant te maken. Tijdens de eigenlijke ride is het dan weer voornamelijk de grootschaligheid die indruk maakt. Vooral de eerste scène (gebaseerd op Be Our Guest) maakt overtuigend gebruik van z’n enorme oppervlakte en zit boordevol slimme effectjes. De voertuigen, vormgegeven als gigantische theekoppen, vormen tijdens deze scène ook letterlijk een onderdeel van het verhaal. Maar weet je wat jammer is? Dat deze eerste scène meteen ook de sterkste van de hele attractie is. We aanschouwen weliswaar nog een uitmuntend uitgevoerd transformatie-effect en de fameuze balzaalscène is knap, maar het spektakel van Be Our Guest wordt nergens geëvenaard. Een van de scènes is zelfs ronduit saai te noemen, en dat zou bij zo’n peperdure attractie eigenlijk niet mogen. Begrijp me vooral niet verkeerd… Enchanted Tale is een eersteklas darkride en de audio-animatronics horen bij de allerbeste die ik ooit zag. Toch hangt er een licht geforceerd gevoel rondom de attractie, omdat alles zo groot en in-your-face is. Een meer gedetailleerde en intieme darkride-ervaring, zoals bijvoorbeeld die van Mystic Manor, heeft nog steeds mijn voorkeur.
Live shows zijn populair in alle Disney-parken, maar in Tokyo is de gekte nog wat buitengewoner. Het gaat hier zelfs zo ver dat Tokyo Disney Resort een loterijsysteem activeerde voor de meest geliefde voorstellingen. Je waagt je kans via de app en je verneemt direct of je al dan niet gewonnen hebt. Bij een positief antwoord worden er vaste zitplaatsen toegewezen voor de show van jouw keuze. Bij een negatief antwoord ben je aangewezen op de standby-rij, die soms 45 à 60 minuten voor aanvangstijd al vol staat. Het feit dat deze shows zo succesvol zijn, is ongetwijfeld aan hun hoge kwaliteit te danken. In Belle’s dorpje wonen we bijvoorbeeld een voorstelling van Mickey’s Magical Music World bij, en die valt honderd procent mee. Het hoogtepunt van de show is een fijne mash-up van bekende Disney Princess-songs inclusief betoverende choreografie. De meeste nummers worden hier trouwens in het Engels gebracht.
Lijkt het je wel leuk om mee te zingen met Disney-muziek, maar heb je geen zin in de loterij of de lange rij? Dan zijn er alternatieven. Zo is er bijvoorbeeld Mickey’s PhilharMagic, een sterke 3D-film met heel wat beroemde Disney-songs en verrassende effecten. In Tokyo beleef je PhilharMagic trouwens in z’n originele vorm en niet als de halfbakken versie die Parijs kreeg. Ook qua parades doet Japan het meestal wat decadenter dan de andere resorts. ‘s Namiddags zoeken we een plaatsje nabij Tomorrowland, om vervolgens te genieten van Harmony in Color. Deze parade werd ter ere van de veertigste verjaardag geïntroduceerd. Hij bestaat uit prachtige floats, een overdosis characters en vrolijke dansers. Vooral de segmenten rond recentere films zoals Coco en Big Hero 6 maken een sterke indruk.
Hoewel we twee volle dagen in Tokyo Disneyland doorbrengen, is er een themagebied waar we nauwelijks aandacht aan besteden. Dat is Toontown, een soort cartooneske uitloper van Fantasyland. Voor de kids is deze kleurrijke zone wellicht fantastisch, maar voor ons is het aanbod beperkt. Kinderachtbaan Gadget’s Go Coaster ervaren we niet als een must-do en de meet&greets met Disney-figuren interesseren ons al evenmin. De enige attractie in Toontown die we wel aandoen, is Roger Rabbit’s Car Toon Spin. Deze darkride is, zacht uitgedrukt, bijzonder. We nemen plaats in een draaiend autootje en we tollen doorheen een aantal hysterische blacklight-scènes. Het is vreemd en luid, maar het werkt wel. Een andere niet-zo-conventionele darkride staat even verderop en is bekend als Monsters Inc, Ride & Go Seek. Het ding opende in het jaar 2009 en geldt sindsdien als een van de populairste attracties van het ganse park. Japanse bezoekers lijken namelijk helemaal gek van het interactieve element. In deze darkride krijgen de passagiers een zaklamp waarmee verborgen monsters opgespoord moeten worden. De gameplay is doodeenvoudig en er is geen puntentelling aan verbonden, maar net daardoor spreekt Monsters Inc een breed publiek aan. De attractie is uniek in de wereld en verdient dus absoluut een bezoekje. Toch is dat tijdens onze trip helaas niet mogelijk, aangezien Monsters Inc dicht blijft voor gepland onderhoud.
Monsters Inc bracht ons naar Tomorrowland. Deze zone zou een futuristische, ruimte-achtige sfeer moeten oproepen. Helaas lijdt dit Japanse Tomorrowland aan hetzelfde kwaaltje als de naamgenoten in Anaheim en Orlando. Misschien leek het ooit een hip oord van de toekomst, maar tegenwoordig is Tomorrowland een troosteloze vlakte vol vergane glorie. Achter de gedateerde gevels vinden we beproefde attractieconcepten zoals Buzz Lightyear’s Astro Blasters, Stitch Encounter en Star Tours – The Adventures Continue. Slecht zijn deze rides uiteraard niet, maar voor ervaren Disneyland-bezoekers zijn het geen vernieuwende ervaringen. Toch is er beterschap op komst. The Oriental Land Company werkt aan een hoognodige upgrade van Tomorrowland en de eerste resultaten daarvan worden zichtbaar. In 2020 presenteerde men The Happy Ride with Baymax, een familieattractie met een modern design. We weten dankzij de Dumbo-molens en Crush’s Coaster al langer dat Disney een simpele kermisattractie kan omtoveren tot een publieksfavoriet. Hetzelfde gebeurde met The Happy Ride, want we spotten wachttijden tot wel 100 minuten. In ruil daarvoor krijgen bezoekers een tamme rit op een molentje, maar… wel een rit met sfeer. Het bijhorende liedje is immers extreem catchy en de vrolijk meedansende Cast Members vormen een enorme meerwaarde.
Het hoogtepunt van de Tomorrowland-revisie staat gepland voor 2027. In dat jaar opent Tokyo Disneyland namelijk een gloednieuwe versie van Space Mountain. Concept arts tonen een hypermoderne constructie met een golvend lijnenspel en hippe belichting. Het voorplein van de attractie wordt dan weer gekenmerkt door uitgestrekte bloemperken en buitenaards ogende sculpturen. Om plaats te maken voor deze nieuwigheid wordt de huidige versie binnenkort ontmanteld. Toch zijn we in november 2023 net op tijd om persoonlijk afscheid te nemen. Ik ben daar blij om, want Space Mountain is qua hardware nog steeds een uitstekende rollercoaster. De rit start met een spanningsopbouwende lifthill in drie delen, gevolgd door een lay-out vol krap bochtenwerk. Het verloopt allemaal erg soepel en dankzij de duisternis lijken de treinen veel sneller te gaan dan de reële 48 kilometer per uur. De Japanse Space Mountain is dus fijn, al straalt hij ook oubolligheid uit. Aanschuiven doe je immers in een kille wachtruimte en je moet ‘t tijdens de rit zonder onboard-audio stellen. Ik twijfel er niet aan dat Space Mountain 2.0 deze minpuntjes tot een vage herinnering zal herleiden.
De Japanse Disney-parken excelleren op vele vlakken. Als ik echter één domein moet aanduiden waarin deze parken achterblijven op hun internationale collega’s, is dat het afsluitende vuurwerk. In andere Disney-resorts zie je fantastische nachtspektakels als Happily Ever After en Disney Dreams, maar hier moeten we genoegen nemen met een tamelijk magere show. Sky Full of Colors maakt immers geen gebruik van projecties, fonteinen of drones. Men speelt een paar Disney-songs, schiet enkele pijlen in de lucht, en klaar. Gelukkig is deze vuurwerkdisplay niet het enige avondentertainment dat bezoekers van Tokyo Disneyland voorgeschoteld krijgen. Indien je ‘s avonds een plekje aan de paraderoute vindt, kan je immers genieten van Tokyo Disneyland Electrical Parade Dreamlights. Da’s een hele mond vol, maar deze lichtjesparade verdient z’n ellenlange naam in elk opzicht. Dui-zen-den lampjes schitteren in de duisternis en de serie wagens lijkt haast eindeloos. Geef trouwens wat extra aandacht aan de Genie-float, want daar gebeuren heel leuke dingen mee. Must see!
Tokyo Disney Resort wordt doorgaans de hemel in geprezen. Zelfs de meest kritische Disney-fans hebben een zwak voor het Japanse Mickey Mouse-universum. Na dit bezoek besef ik opnieuw hoe dat komt, want Tokyo Disneyland heeft veel kwaliteit in de aanbieding. De line-up bestaat uit een hele resem topattracties en uitmuntend live entertainment. Bovendien is het tof om te zien dat men hard aan de toekomst bouwt. Tijdens een vorig bezoek beschouwde ik Tokyo Disneyland nog als een themapark met een verouderde infrastructuur, maar dat euvel wordt langzaamaan opgelost. De afschuwelijke Grand Circuit Raceway moest plaatsmaken voor een fraaie Beauty and the Beast-expansie, terwijl ook Space Mountain binnenkort een hedendaags jasje aangemeten krijgt. Ik beschouw Tokyo Disneyland op dit moment niet als het meest perfecte Magic Kingdom, maar men is wel goed op weg om dat ooit te worden.
Geen themapark zonder personeel… en op dit vlak staat Tokyo Disneyland mijlenver boven de andere resorts. Bij deze dus een woordje van dank aan de Cast Members, want zij tillen Tokyo Disney Resort werkelijk naar the next level. Hun glimlach verdwijnt nooit en ze zwaaien de hele dag lang enthousiast naar elke passant. Toch onderscheiden deze crewleden zich niet alleen met hun vriendelijkheid, maar tevens met professionaliteit en efficiëntie. Hoewel we Tokyo Disneyland tijdens twee (bijna-)uitverkochte dagen bezoeken, slaagt de crew erin om rijen voor attracties en horeca continu in beweging te houden. Hoge bezoekersaantallen zijn hier dagelijkse kost en je merkt dat het personeel daar perfect op voorbereid is.
Wie waar voor z’n geld wil, is in Tokyo Disneyland aan het juiste adres. Op het moment van publicatie bedraagt de laagst mogelijke ticketprijs ongeveer vijftig euro. Daarmee is Tokyo Disneyland bijna veertig procent voordeliger dan Disneyland Paris. Het verschil met de Amerikaanse parken is zelfs nog spectaculairder, want daar betaal je minimaal het dubbele voor een dagkaart. En weet je wat het allerbeste nieuws is? Voor hetzelfde lage tarief mogen we morgen een dag doorbrengen in ‘s werelds mooiste themapark. Wordt dus vervolgd met veel pracht en praal… in Tokyo DisneySea.
Glenn
