Tripreport Drayton Manor – Alton Towers – Blackpool Pleasure Beach – deel 2.
Na heerlijk geslapen te hebben (prima bedje in deze airbnb) maken we ons op voor een lange dag: er staat een hele dag Alton Towers op het programma en vanavond zullen we doorrijden naar een hotel in Blackpool, om daar morgen Pleasure Beach te bezoeken. Het Alton Towers Resort ligt zo ongeveer om de hoek, dus we kunnen rustig ergens een ontbijtje scoren en dan op ons gemakkie die kant op rijden. Het park gaat toch pas om 10 uur open. Zo gezegd zo gedaan en dat blijkt op deze maandag een vergissing… Zodra we de parkeerplaats naderen staan we in de file en zien we drommen mensen via het wandelpad richting de ingang lopen. Het is nu al duidelijk dat het geen rustige maandag wordt. Blijkbaar is het in Engeland ook schoolvakantie want er zijn veel gezinnen met kinderen.
Bij het parkeren worden we naar achteren gedirigeerd en hopen we met de monorail naar de poort te kunnen rijden. Helaas, de monorail laat het vandaag afweten, dus we sluiten aan in de polonaise die naar de ingang slentert. Daar aangekomen blijkt dat het park zelf om 9 uur al open is gegaan, maar dat de (meeste) attracties om 10 uur openen. Sommige zelfs nog later.
Gisteren is de Alton Towers App al gedownload, dus we bekijken de wachttijden voor de verschillende achtbanen die we graag willen doen vandaag. Daar wordt niemand vrolijk van: de meeste achtbanen staan al op 60 minuten, met uitschieters naar 80 minuten voor Galactica en 90 voor The Smiler. Onvoorstelbaar. Het is duidelijk dat we keuzes zullen moeten maken vandaag. We sluiten aan voor Wicker Man, in de wetenschap dat het een uur zal duren voordat we aan de beurt zijn.
De wachtrij zelf is het best te omschrijven als een doolhof van schuttingen dat zich door de track van Wickerman slingert. Halverwege komt de rij zelfs langs een winkeltje waar je wat te eten of drinken kunt halen, zodat je geen honger hoeft te lijden tijdens het wachten. We ouwehoeren wat met twee jonge jochies die met iedere stap dat we dichter bij het station komen, banger worden. Het is hun eerste keer op een grote coaster.
Nou, er zijn slechtere achtbanen om je rollercoaster debuut in te maken! Wicker Man is een hele degelijke GCI woodie. Alton Towers mag volgens de regels niet boven de boomgrens bouwen, dus de hele baan ligt in een grote kuil en heeft geen enorme lifthill. Maar dankzij een slimme layout is er toch ruimte voor een fatsoenlijke first drop en krijgt de trein behoorlijk wat snelheid. En de rit is soepel. Bijna te soepel voor een houten coaster. Het donderende geweld van bijvoorbeeld Troy of Wodan Timbur Coaster vind je hier niet, de trein neemt alle bochten zonder teveel te schudden. Tot tweemaal toe razen we door het enorme brandende Wicker Man beeld en als we het station weer inkomen hebben we een grote grijns op het gezicht. Jammer dat de wachttijd inmiddels is opgelopen tot 85 minuten, anders hadden we deze ride zeker nog een keer gedaan. Al was het maar om nog een keer te kunnen genieten van de indrukwekkende projecties in de voorshow. Prima coaster om de dag mee te beginnen!
Galactica is in storing, maar was eerder op de dag wel operationeel, dus we besluiten toch die kant op te lopen, in de hoop dat de baan in de tussentijd weer open gaat. We scoren een wrap (lekker maar duur) in het piraten gebied Mutany Bay en beginnen aan een wandelingetje van ongeveer 20 minuten door bossen en langs watertjes. Hier is van de drukte niets te merken, het is alsof je ergens in een bos loopt, in plaats van in een behoorlijk druk pretpark. Eenmaal bij Galactica aangekomen blijkt dat de coaster inderdaad weer geopend is en dat de wachttijd nu 25 minuten bedraagt. Wat een mazzel! Tevreden met de geslonken wachttijd gaan we de rij in. Na een minuut of tien klinkt er echter een oproep door de speakers: Galactica wordt weer gesloten. Daar staan we… wat te doen? We zien mensen met kinderen de wachtrij verlaten en twijfelen.. de wachttijd voor The Smiler, die we sowieso willen doen vandaag, bedraagt volgens de app 90 minuten… wat is wijsheid? Het is inmiddels rond half twee en we hebben precies 1 ride kunnen doen.
We besluiten iets te doen wat nog nooit eerder hebben gedaan: we blijven in de rij voor Galactica en kopen een Fast Pass voor The Smiler, zodat we tenminste deze twee achtbanen vandaag kunnen afvinken. Nood breekt wet zeg maar. Een poging om Fast Passes te krijgen loopt echter op niets uit: uitverkocht voor deze dag. WAAAAT? We staan in een wachtrij voor een coaster die gesloten is en voor de volgende zijn geen Fast Passes te krijgen? Hiervoor zijn we niet afgereisd naar Engeland. De teleurstelling begint toe te slaan. Gelukkig hebben we gisteravond Th13rteen en Rita al gedaan.
Na kwartiertje beginnen er gelukkig lege treinen over onze hoofden te zoeven en wordt Galactica weer opgestart, dus we staan hier in ieder geval niet voor niets. En vlak voor we een half uur later het station binnengaan lukt het vriendinlief toch om Fast Passes te scoren voor The Smiler over een uur of twee. Onze dag is gered. Dat een Fast Pass 10 pond kost nemen we maar voor lief.
Galactica is een Flying Coaster van B&M en geopend in 2002. Het station is wat kaal en de treinen zien er wat barbaars uit, maar de rit is verrassend comfortabel. In tegenstelling tot FLY, waar je zijwaarts zit en dan in de vlieg-positie wordt gedraaid, wordt je hier gewoon voorover gekanteld en kom je face-down onder de track te hangen. Dit voelt prima en persoonlijk vind ik dit comfortabeler dan FLY. Maar misschien denken anderen daar anders over. Na de lifthill begint je vlucht en die is met twee inversies sensationeel! Er is een gedeelte waar je op je rug wordt gedraaid en als het ware achteruit vliegt. Zeker iets wat we nog niet eerder hebben meegemaakt. We waren al fan van de B&M Wingcoasters (denk Fenix en Raptor bijvoorbeeld), maar deze Flying Coaster doet daar zeker niet voor onder. De grote grijns is terug. 😊
Nog een kleine twee uur door te brengen voordat we The Smiler kunnen bezoeken. Die tijd is te kort om bijvoorbeeld Spinball Whizzer te kunnen doen, want daar staat ook een rij van anderhalf uur en het is een half uur lopen. In plaats daarvan lopen we naar The Curse of Alton Manor, het dit jaar geopende spookhuis. Na een kwartiertje staan we in de wachtruimte met een doorlopende voorshow. Er zijn projecties, bewegende objecten en het verhaal van de familie Alton wordt verteld en uitgebeeld in een poppenhuis met bewegende beelden. Gaaf gedaan! Jammer dat de wachtrij doorgaat, ik had hier wel langer willen kijken. The Curse heeft een Omni-Mover systeem zoals Carnaval Festival, dat je door het spookhuis rijdt. Opnieuw zorgen projecties gecombineerd met praktische effecten voor een leuke griezelige rit die nergens echt eng wordt, zodat de attractie voor gezinnen ook heel geschikt is. Er zitten zelfs enkele geslaagde jump-scares in. Dikke prima, dit spookhuis.
We hebben nog tijd om de Runaway Mine Train mee te pakken, dus waarom niet? Deze Mack Powerd Coaster ziet er vrolijk uit. De track gaat over een brug, heeft een mooie Helix en deelt een tunnel met de Congo River Rapids. En je krijgt er gratis nog een tweede rondje bij. Ook leuk om te zien dat iedere trein door de operators vrolijk wordt uitgezwaaid en toegesproken. Choo Choo!
Nu is het toch wel echt tijd om richting The Smiler te lopen. Gisteravond in het donker was deze Infinity Coaster van Gerstlauer imposant om te zien, maar ook nu is het een indrukwekkende achtbaan. Wellicht ten overvloede: met maar liefst 14 inversies is The Smiler al sinds 2013 de wereldrecordhouder op dit punt. Ik ben geen fan van het hele Fast Pass systeem, maar 90 minuten wachten zie ik echt niet meer zitten en deze coaster MOET je doen als je in Alton Towers bent.
Fast Passes doen hun naam overigens wel eer aan, na een klein kwartiertje in de separate wachtrij, waarbij je onder de track doorloopt en kunt genieten van het gekmakende deuntje dat verdacht veel op het liedje van Haribo lijkt, kunnen we al instappen. Nog voor je het station goed en wel hebt verlaten wordt je voor de eerste keer ondersteboven gedraaid. Dan volgt de lifthill en dan gaat het allemaal heel snel. De 13 resterende inversies volgen elkaar in rap tempo op. Er zijn Dive Loops, Kurketrekkers, maar ook een Cobra Roll en een exotische Sea Serpent. Halverwege wordt je via een verticale lift voor de tweede keer omhoog gehesen. Dat was een vreemde ervaring en het voelde niet bijzonder comfortabel. Gelukkig duurde het niet lang voordat The Smiler je opnieuw meeneemt in een wirwar van bochten en inversies. Wie ooit Lost Gravity heeft gedaan weet hoe het voelt, maar dit is zeker nog een keer zo lang en intens. Het is een prachtige achtbaan die meteen in mijn persoonlijke top 3 staat. A true piece of art! Diep onder de indruk van wat we zojuist hebben meegemaakt stappen we uit. Ik ben bang dat we nog een keer terug moeten naar Alton Towers wanneer het rustiger is, om deze Coaster vaker te kunnen doen!
Het begint te schemeren en dat is voor ons het teken dat we het park moeten verlaten en op weg moeten gaan naar Blackpool. Het is nog zeker 2 uur rijden en we moeten op tijd bij het hotel zijn om in te checken. Dus met pijn in het hart verlaten we dit prachtige park en laten we ons door de monorail, die nu wel rijdt, terugbrengen naar de auto.
Alton Towers is uniek en niet te vergelijken met enig ander park dat ik heb bezocht. Het heeft met de tuinen en bossen hier en daar de rust en stilte die je in de Efteling nog kunt vinden. Het park heeft een unieke collectie rollercoasters die een bezoek meer dan de moeite waard maakt. Maar de drukte (al dan niet in verband met Scarefest, dat weet ik niet), zorgt voor lange wachtrijen en daardoor word je bijna gedwongen een Fast Pass te kopen. Als die nog te koop zijn, want niemand wil anderhalf uur wachten. Zelfs in twee bezoeken hebben we niet alle coasters, laat staan alle andere attracties kunnen doen. Daarom houd ik toch een beetje een dubbel gevoel over aan het bezoek van vandaag… Dit park zou baat kunnen hebben bij virtueel wachten, zoals dat in bijvoorbeeld Walibi en Gardaland kan. Dan kun je als bezoeker meer uit je dag halen. Nu profiteert vooral Alton Towers zelf, want al die Fast Passes laten de kassa natuurlijk behoorlijk rinkelen.
Tot zover het tweede deel van dit tripreport. Het is langer geworden dan ik had verwacht, dus ik schuif Blackpool Pleasure Beach door naar deel 3. Bedankt voor het lezen 😊
