Afgelopen zomer was het zo ver! De World Scout Jamboree bracht mij naar het Aziatisch continent en daar liggen enkele van de mooiste pretparken ter wereld. Hoewel de eindbestemming Zuid-Korea is, laat ik mij al snel verleiden om voor die tijd richting Tokyo te reizen, met eigenlijk maar één doel: Disney bezoeken. Daarmee zette ik direct hoog in, want nog nooit eerder bezocht ik een Disneypark. Dat heb ik geweten. In mijn vrees om niet alles in Disneysea te kunnen zien, besloot ik dat park als eerst te bezoeken om zo eventueel nog te kunnen opteren alle drie de dagen te gaan. Het geluk bleek echter aan mijn kant te staan en deze vrees was geheel ongegrond; de details leest u verderop. Met als gevolg; op dag 1 had ik Disneysea al op mijn gemak helemaal kunnen verkennen, waarna Disneyland het niet helemaal kon waar maken. Dat verslag gaat spoedig volgen. Overigens was ook de rest van mijn reis de moeite waard, al zeg ik het zelf. Wie van de zomer het nieuws een beetje gevolgd heeft, is misschien wel wat nieuwsberichten over de World Scout Jamboree in Zuid-Korea tegengekomen. Voor het volledige verslag verwijs ik jullie schaamteloos naar mijn Polarsteps. Het Trip Report lees je wel hier natuurlijk 😉
https://www.polarsteps.com/JaapCG/7923319-tokyo-zuid-korea-world-scout-jamboree
Toch geef ik ook hier een winstwaarschuwing bij; ik schreef dit verslag oorspronkelijk voor Polarsteps, en dus voor een publiek dat niet echt thuis is in de wereld van Premier Access en Single Riders. Veel uitleg dus wellicht, en hier en daar door mijn enthousiasme ook een wat vertekend sfeerbeeld. Ik was echter oprecht dolenthousiast en als een kind in de snoepwinkel daar, dus ik laat de tekst lekker zoals hij is. Tevens daarbij te vermelden; ik ben meer een schrijver dan een fotograaf, de plaatjes zijn dus puur een sfeerbeeld.
Deze reis maakte ik solo. Dat beviel prima en in Disneysea ontmoette ik zowaar een leuke Belg waarmee ik nog wat mooie quality time heb kunnen beleven. Maar mijn pretparkreis-hart is geactiveerd, dus mocht je reisplannen hebben of willen maken en een reismaatje zoeken; hit me up! Voor nu; pak de snacks erbij, zet u comfortabel en ga met mij mee naar Tokyo, alwaar een pretparkmekka op ons wacht!
Tokyo Disneysea, een stukje Pretparkperfectie!
Voetballiefhebbers willen eens de sfeer in Anfield geproefd hebben, Formule 1 fans willen Max een keer live toejuichen en pretparkfanaten willen ooit Tokyo Disney Sea bezoeken. Mijn bucketlist heeft weer een item minder!
Tokyo Disney, tja, waar zal ik eens beginnen. Weet je wat, laten we eerst even de juiste sfeer scheppen om dit te lezen, ik zorg voor een passend sfeermuziekje;
[
Nu zul je denken, als hij al voor achtergrondmuziek gaat zorgen, zal het wel een lang stuk tekst zijn. Nou, dat klopt!
Tokyo Disney is namelijk met geen pen te beschrijven, maar ik ga het toch proberen. In Tokyo Disneysea draait alles, zoals de naam al suggereert, om avonturen op zee. In plaats van themalanden, zoals in Disneyland, bestaat het park uit verschillende havens waarin de meest duizelingwekkende attracties liggen. Dit alles in een thematisch jasje waar je U tegen zegt. Als referentiekader; dit park is de Efteling on steroids. Trossen los, het avontuur wacht!
Niet huppelen, Jaap, hou je in...
We komen binnen in Mediterranean Harbour. Dit Venetiaanse haventje is het ingangsgebied en hier vinden we alle faciliteiten om van je Disneydag een succes te maken. Als je onder de poort door loopt, het park in, word je eerst verblind door de ochtendzon en dan doemt een reusachtige vulkaan op, het centerpiece van het park. Dat gratis effect van moeder Natuur heeft Disney hier optimaal ingezet. Een waar kippenvelmoment; een unieke dag staat te beginnen.
Dit plaatje kennen we allemaal...
... en ik ben er nu echt! (aan het eind van een bloedhete, lange dag)
Disneysea is ongetwijfeld het populairste Disneypark, en dat betekent wachtrijen. Gelukkig kun je die op allerlei manieren omzeilen, door 'premier access' te kopen. Je koopt een virtueel plaatsje in de rij, krijgt een tijdslot waarop je aan de beurt bent en zo kun je in de tussentijd andere leuke dingen doen. Ik besloot de 2 langste rijen te combineren. Premier access voor Soarin', waarmee je 2 uur wachten in de brandende zon overslaat, en ondertussen een dik uur aanschuiven voor Journey to the Center of the earth. En da's allerminst een straf 😎
Om te beginnen
Dan wacht je namelijk in wat ongetwijfeld het knapste themagebied ter wereld is. Midden in Disneysea vind je een gigantische vulkaan. Deze rookt onheilspellend en braakt heel de dag grote vuurballen uit. In dit ruige stukje aarde zijn allerlei levensvormen die de mensheid nog niet heeft ontdekt en misschien maar beter met rust kan laten. Het middelpunt van de aarde is ook zo'n plek. Daar moeten kostbare metalen en edelstenen te vinden zijn die de ontdekker ervan in een klap rijk maken. Kapitein Nemo (niet de vis) heeft een grootse expeditie opgezet en wij mogen mee. Door een knap grottenstelsel dalen we af. Onderweg zien we de plannen van Nemo. We zien tekeningen en vreemde apparaten waar af en toe een zucht stoom uit blaast. Grote schroeven laten proefboringen om diep in de aarde door te dringen zien, en het wordt duidelijk dat onze expeditie niet zonder risico is. Alles overgoten met een prachtig sausje Industriële revolutie.
Schroeven, boren...
... snuisterijen en toebehoren
Aan het eind van de rij stijgt de spanning en zien we waar Disney goed in is; op efficiënte wijze een verhaal vertellen. Je komt aan bij een medewerker die je alvast vertelt wat de bedoeling is. Dat je de risico's can de expeditie aanvaardt en wat de regels aan boord zijn. Eigenlijk worden de veiligheidsregels van de attractie hier vertelt, maar dan mooi verpakt. Dit overigens in het Japans, maar met de nodige gebaren en herhaling wordt prima duidelijk wat de bedoeling is. Als ze zien dat je petten, mutsen of Mickey oortjes hebt opgeborgen en je tas al van je rug hebt, mag je doorlopen naar een lift die je zogenaamd naar een lager platform brengt. Zo creëren ze heel inventief al groepjes die samen de attractie in gaan, zonder dat er een heel gehannes in de karretjes ontstaat. Uit de lift komen we aan bij onze expeditie. Grote boormachines staan te trillen om door de dikke aardkorst heen te breken. Wielen draaien rond, stoom komt naar buiten. De sfeer is gespannen, want het is niet alleen maar goud wat er blinkt daar...
Avonturiers klaar? Groupen maar!
Kapitein Nemo heeft speciale voertuigen ontwikkelt voor deze klus en we nemen plaats in een knap (en voor lange Nederlanders krap) wagentje wat ons door de woeste vulkaan voert. We rijden (of hobbelen, want het is natuurlijk geen asfalt midden in de aarde) langs prachtige kristallen, vreemde planten en ondergrondse meren. Uiteindelijk staan we oog in oog met een metershoog lavamonster, gelukkig ontsnappen we net op tijd en worden we naar de top van de vulkaan gestuwd, waar na een magnifiek uitzicht op Disneysea een ijzingwekkende val naar beneden volgt en de expeditie er weer op zit 🙂
Klinkt een beetje geeky allemaal? Ongetwijfeld! Maar dit park bestaat uit louter wereldklasse attracties met bijbehorende verhalen. Wie er niet in meegaat, doet Disney, de ervaring en vooral zichzelf tekort 😉
Moeder Aarde geeft haar geheimen bloot
Een sjieke 'tot hier en niet verder'
Zo is iets na tienen 's ochtends en heb je al een van de beste pretparkattracties ter wereld gedaan. Dat noem je nou een goed begin van de dag, al zeg ik het zelf 😎
Even een kiekje tussendoor, nu we er toch zijn. Ik heb het thuisfront plát gesnapt deze dagen!
Tijd dus om verder te kijken, want die steengoede (pun intended) attractie ligt in een uitgebreid themagebied, Mysterious Island. Dat behelst een imposant binnenmeer in de vulkaan. Ook hier kwam de expeditie van Kapitein Nemo voorbij, dus we zien overal stoere apparaten en imposante architectuur. Ondertussen borrelt en sist het water van het meer aldoor. Een stoere onderzeeër ligt klaar om te duiken naar de mysteries van de diepzee, 20.000 mijlen om precies te zijn! De literatuurkenners onder ons begrijpen; Mysterious Island is een ode aan de reisverhalen van Jules Verne. We gaan inschepen in de Nautilus, de onderzeeër waarmee hij ook diep de aarde in dook, zij het in de oceaan. Deze attractie levert een stuk minder spektakel dan Journey to the Center of the Earth, maar steekt net zo knap ineen. In knusse onderzeeboten, plons je door een mooi effect de diepte in en spot je mooie koralen en natuurlijk onbekend zeeleven. Dit alles in het pikkedonker, maar met een hendeltje kun je een kleine schijnwerper bedienen waarmee je je eigen ontdekkingstocht maakt. Schrikreactie gegarandeerd als je ineens in het gezicht van een of ander monster schijnt! Minder spektakel, maar alsnog een kwaliteit die nergens ter wereld evenaart wordt. In Disneysea gaan thema en verhaal boven alles. Geen geforceerde vrolijkheid of karakters als het niet nodig is.
Een mooie foto met ook nog ergens de Nautilus
Als we weer bovengronds komen, is het een genot om rond te dolen op het Mysterious Island. Door de faciliteiten op verschillende niveaus te plaatsen, zorgen ook een bezoekje aan de toiletten, souvenirshop en restaurants voor een uniek kijkje in dit mystieke stukje aarde. Op Mysterious Island ben je even afgesloten van de rest van de wereld, en da's precies de bedoeling 😉
Met deze foto wil ik dus laten zien dat álles, álles aangekleed is
Prachtige doorkijkjes
Toch is het tijd om verder te gaan naar de bewoondere wereld. Disneysea kent namelijk een veelomvattend achtergrondverhaal wat veel elementen uit het park aan elkaar verbindt. De volgende stop, bijvoorbeeld. Indiana Jones gaat op schattenjacht in een oeroude Aztekentempel. Roofkunst, hoor ik u denken, en dat is ook zo! Hier maken we gebruik van de Single Riders Line. Dat betekent dat je alleen in de attractie gaat en zo de lege plekken opvult. Daar heeft iedereen baat bij, want zo wordt de attractie capaciteit optimaal benut. Gelukkig geeft Disney ook de single Riders de optimale ervaring. Je loopt namelijk parallel aan de normale wachtrij, waardoor je alsnog optimaal in de sfeer komt. We betreden de 'Temple of the Crystal Skull'. Een uniek schedel hoofd, diep verstopt in een oeroud tempelcomplex dat de fontein van de eeuwige jeugd bewaakt. We lopen door een lugubere Azteken tempel. Donkere hoeken, boze uitgehakte hoofden en onheilspellende geluiden zetten de toon. We zien een scepter, waar eens in de zoveel tijd het 'zonlicht' op valt wat een grote lichtstraal tot gevolg heeft. Langs een imposante, grote, piramide ruimte komen we weer uit bij het zogenaamde 'groupen'. "Met hoeveel personen bent u? Petten en tassen afdoen? Doorlopen alsjeblieft!" Ratelen de Japanse dames aan een stuk door. Disney verstouwt miljoenen bezoekers per jaar, en dan is deze vorm van efficiëntie nodig. Voorbereid dalen we verder af, naar een ruimte waar we in een grote jeep plaats nemen. We gaan mee met Indiana Jones om de fontein van de eeuwige jeugd te vinden! Maar natuurlijk ligt ook hier onheil op de loer. Een oude tempel betreden om schatten te roven, dat is vragen om problemen. The Crystal Skull vervloekt ons! De jeep begint aan een dolle rit door het tempelcomplex waar hoogtepunt na hoogtepunt volgt. Centraal is een enorme ruimte, waar een reusachtig gezicht lichtstralen door de ruimte schiet. Je passeert deze plek eerdere malen, waaronder een keer over een gammele hangbrug. Ondertussen wiebelt en schudt de jeep alle kanten op; de veiligheidsbeugel is een simpele gordel dus het is vasthouden geblazen! Je weet niet waar je moet kijken en schiet een zij gang in. Skeletten en krijsende stemmen zorgen voor een oprecht angstaanjagende sfeer! Dan staan we weer oog in oog met een uit steen gehouwen gezicht. De mond opengesperd. Een stevige rookpluim komt onze kant op maar we scheuren verder. Dan zien we Indiana Jones! Hij klimt omhoog en waarschuwt ons. We zien meteen waarvoor; een enorm rotsblok rolt recht op ons af! De jeep scheurt naar beneden, we horen een knal en we zien het rotsblok in stukken gebroken op de grond, Indiana Jones er bovenop. De missie is niet geslaagd, maar we hebben het overleefd 😁
Het was dus echt verzengend heet
Zie je dat die lege loopbrug? Da's dus de Single Riders Line, dank u wel 😃
Indiana Jones is een vergelijkbare attractie als Journey to the Center of the Earth. Een wilde rit in een fantastisch thema. Journey to the Center of the Earth wordt door velen beschouwd als de beste attractie ter wereld, mede door de unieke setting en thema. Toch heeft Indiana Jones bij mij net een streepje voor. Waar bij JttCotE veel actie zich in het donker afspeelt, is dat bij Indiana Jones minder het geval. Daar wordt de sfeer echt door de setting gemaakt. En zelfs in de donkere stukken (die er zijn om logistieke redenen, soms moet je nu eenmaal een bocht maken die niet lekker aan te kleden is) zorgt Indiana Jones nog voor spanning. Zo maken ze slim gebruik van licht en schaduweffecten waardoor het lijkt alsof honderden kevers over de muur wegrennen als de koplamp erop schijnt. Het zijn dat soort inventiviteiten die het absolute wereldtop maken. Eenmaal buiten staan we er nog van na te trillen op ons benen. Overdreven? Wie er niet in gelooft, mist wat!
Dit is pas een wachtrij die zich walk-through mag noemen!
Vergeet ook zeker niet híer naar te kijken! (ga ik spoilen waar dat dan is? Hmm, misschien...
Let eenmaal buiten ook goed op de aankleding. ' Lost River Delta' lijkt een 'gewoon' jungle gebied, maar ook hier zit the Devil hem weer in the detail! Buiten de tempel zien we namelijk kisten waarin de buit uit de tempels zit opgeslagen. Hier staat een adres op in New York, voor ene meneer Hightower. We gaan snel verder door het park, op naar 'the American Waterfront'!
All aboard!
Daar vinden we namelijk, naar het New York van begin vorige eeuw, een levendige, Amerikaanse straat. Jazzy muziek, typische winkels en bovenal één imposante hoteltoren die overal bovenuit torent. The Hightower Tower Hotel. Ook een van Disneysea's paradepaardjes. Als dat zo is, dan zal er wel iets niet in de haak zijn, en dat is zo! Door Indiana Jones weten we namelijk dat deze meneer Harrison Hightower III schatten van over de hele wereld verzamelt, en daar niet altijd op een eerlijke manier aan komt. Dat werd zijn noodlot en nu is zijn hotel vervloekt; the Tower of Terror!
De volgende klassieker wacht op ons!
Venetië meets New York
American Waterfront ligt rechts van het inkomgebied, en loop vooral daarlangs ook naar Tower of Terror. De sfeeropbouw is dan perfect. Je loopt door het rijke New York van de roaring twenties. Jazzmuziek, authentieke railway op straat, popcornverkopers; the American Dream to the fullest. Geniet vooral van alle winkeltjes, restaurants en etalages. Je merkt haast niet dat hoe dichter je bij the Tower kon, hoe meer de sfeer verandert. De vrolijke muziek maakt plaats voor een onheilspellend geluid. Een klassieke 'whodunnit'. Iets is hier niet pluis... Door de tuin van het hotel betreden we de lobby. In de tuin wemelt het van de exotische planten, netjes voorzien van een bordje waar meneer Hightower ze vandaan heeft. In de lobby staat het vol met schatten, schilderijen en protserigheden. Deze man pronkte met zijn welvaart; hoogmoed komt hier letterlijk voor de val!
Een van mijn favoriete themagebieden,
winkeltjes..
restaurantjes...
allerhande voorzieningen...
En dit gezelschap die dat wel prima vindt!
Maar het is niet alleen goud wat er blinkt...
In de lobby begint het Disneykunstje weer. De greeter maakt ons paraat om het vervloekte hotel te betreden en we stappen de volgende ruimte in. Daar zien we hoe een van de nieuwste aanwinsten van Hightower, een Aztekenbeeldje, hem fataal werd. Dit beeld, Shiriki Utundu, zien we ook. Na de val van Hightower komt hij tot leven, vervloekt ons en verdwijnt vervolgens voor onze ogen... Tijd om dit hotel te verlaten, op naar de liften! De deuren sluiten zich en de lift rijdt naar achteren. We stijgen een verdieping. De deuren openen en we zien Shiriki Utundu nogmaals. We schieten omhoog en omlaag en omhoog. De deuren openen en we kijken uit over Disney. Maar niet voor lang! Een ijzingwekkende val naar beneden laat ons bijna te pletter slaan. Gelukkig komt het zo ver niet en openen de deuren zich. Ook dit avontuur is weer goed afgelopen 😊
Een heerlijk sinistere wachtrij vol mooie details (en ik zette alleen deze niet sinistere maar grappige waterspuwers op de foto)
De lobby zet de toon
Hier is het goed mis
Hooghmoed komt voor den val?
Het is het begin van de middag en ik mag me gelukkig prijzen 3 van de meest spectaculaire attracties ter wereld te kennen. Iemand die niet zo heel erg into pretparken is (en wel tot hier gelezen heeft, chapeau 👏) zal denken; "Ja hoor, een zogenaamde vloek, een monster, maar uiteindelijk loopt het goed af. Het zal wel." Zeker, platgeslagen lijken de verhalen op elkaar, maar wie spanning wil bieden kan daar bijna niet onderuit. Toch weet Disney ook uit een ander vaatje te tappen. Het is tijd om te gaan vliegen!
Voor wie tot nu toe netjes heeft gelezen en om de paar alinea's foto's kreeg te zien; I'm sorry! Het ging hier allemaal zó vlug en ik was zó verbluft, dat het bij een enkel plaatje is gebleven.
Zet gerust de achtergrondmuziek opnieuw aan. Die zal inmiddels wel afgelopen zijn en is sowieso het herbeluisteren waard. Het is de soundtrack van Soaring, wat gewoon 'zweven' betekent. Een attractie waar Japanners rustig 2 uur lang voor in de rij staan. Dat is hij ook absoluut waard, maar Japie is maar een keer in Japan en vindt dat zonde van de tijd. Bovendien staat het overgrote deel van deze rij buiten, in 35 graden allerminst prettig. Dus schaften we de eerder genoemde 'premier access' aan. Het klinkt fancy, maar het betekent dat je voor 8 euro op een bepaalde tijd zo, hup, naar binnen kan. Ga daar maar eens 2 uur voor werken 😋
Nou vooruit, toch een plaatje dan. Japie is er klaar voor, en hij kwam ook nog een krekel tegen!
Enfin. Als premier rider geeft Disney je natuurlijk wel de volledige ervaring mee. Ik zei al dat bij Soaring geen sprake is van een vloek, monster of slechterik, maar zomaar een grote attractie in stappen, dat laat Disney niet gebeuren! Deze keer geen tempel of hotel, maar een museum gewijd aan het leven van Camellia Falco. Zij leefde in de industriële revolutie en was geobsedeerd met vliegen, waardoor haar eigen vliegmachine uitvond, vergelijkbaar met een hangglider. Door een prachtige museum in Renaissance -stijl lopen we langs alle manieren die de mens ooit bedacht heeft om te vliegen. Icarus, de broeders Wright, ze staan er allemaal tussen, vormgegeven als prachtige schilderijen. In een volgende ruimte zien we het portret van mevrouw Falko, omgeven door prachtige artefacten. Dan, uit het niets, zwelt de muziek aan en vliegt de schaduw van de raaf naast haar weg. Het schilderij van Camellia komt tot leven en zij vertelt over haar passie voor vliegen. Overal waar de schaduw langs glijdt, komen de tekeningen tot leven. Ballonnen stijgen op en vlinders fladderen door de ruimte. Geen verhaal, alleen verwondering. Wow, wow, wow. Vliegen is wat de mens altijd heeft geboeid, en dat is wat we gaan doen.
één kiekje uit het vlieg-museum
Na wat verder door het museum te zijn gelopen, komen we bij de hangglider van Madame Falko. Ik stap hier even uit de magie; want in feite staan we voor een reusachtig, gebold filmscherm met sterren erop geprojecteerd. Niets meer, niets minder. De simulator die Disney vervolgens van de hangglider maakte, is ongekend. Je weet het. Dat het een film is. Dat je niet echt kilometers hoog zweeft. Maar het is écht! De film start, de muziek zwelt aan (druk vooral nog eens op 'play') en de banken stijgen op van de grond, zo het scherm 'in'. We zweven over bergen en dalen, hebben het koud en dan weer warm. Een orka springt op en je trekt je voeten in, bang om hem te raken. Vervolgens moedig je enkele Olympische oceaan roeiers aan,. Van heerlijk geurende Afrikaanse bossen, tot de serene rust van de Chinese muur. En natuurlijk over nachtelijk Tokyo, een sprookjesbeeld van de moderne tijd. Mount Fuji verandert in Mount Prometheus. Disneysea is in zicht, dus we zijn bijna thuis! Omgeven door vuurwerk draaien we nog een keer, en met een laatste knal, zakken de banken terug naar de grond, dimt de muziek weg en gaat het licht weer aan. Soaring is een traktatie voor je zintuigen . Nog nooit was het zo'n genot om beduveld te worden! De perfecte illusie, het raakte me oprecht. Misschien ook juist wel, omdat we even geen held hoefden uit te hangen of vrezen voor ons leven. We gingen vliegen, en dat was al gaaf genoeg. Spektakel is vaak de moeite waard, mensen weten te raken is vele malen moeilijker. Soaring lukt het, keer op keer. Oh, en stiekem toch een beetje achtergrondverhaal, ze kunnen het ook niet laten daar! We zien dat Camellia Falco lid is van de Society of Explorers and Adventurers (check die afkorting maar eens, sea what they did there?), net als Indiana Jones, meneer Hightower, Kapitein Nemo en vele andere avonturiers uit Disneyparken over de hele wereld 🙂
Een schetig fonteintje, zó opgesteld dat ouder en kind elkaar zien tijdens het water drinken
Het moge duidelijk zijn dat er inmiddels een meer dan gelukkig mens rond liep in Disneysea. En tot mijn stomme verbazing was het nog geen 2 uur 's middags! Het park zou tot 21.00 geopend zijn, dus dat gaf genoeg tijd om de rest van het park te ontdekken, sfeer te snuiven en de rest van het park te ontdekken. Vergeet daarbij vooral popcorn niet. Werkelijk op elke straathoek staat een mooi kraampje wat popcorn verkoopt. Japanners zijn er gek op. Dat is niet zo apart, de smaken zijn dat wel. Gewone smaken als karamel, maar ook peper, kaas en botersaus vinden gretig aftrek. De zoete, weeïge geur komt je al van verre tegemoet en zal mij vanaf nu voortaan aan Disney doen denken vrees ik.
Popcorn on every street corner
De volgende stop is de Arabian Coast. Een mooi Oosters havenstadje in de stijl van Aladdin. In Disneysea vind je geen rijen attracties naast elkaar. Men stampt er een volledig themagebied uit de grond om er een show en kleine darkrides (bootritje) te huisvesten. Én natuurlijk de nodige souvenirshops en restaurants 😉 In Arabian Coast is het niet anders. Over een mooie brug betreed je de Arabische poort met daarachter een mooi stadsplein. Hier vinden we een theater waar de magiër Shaban een grote show zal geven, zij het niet dat de Geest van Aladdin zich hiermee gaat bemoeien. Ondanks het Japans is de show goed te volgen. Met knappe 3D effecten zijn de acteurs op het podium ingespeeld op de Geest op het scherm. Een fijn stukje vermaak. Even verderop gooit Sinbad de trossen los! We gaan mee met hem op zijn Zeven Zeereizen. De bekendste ervan is waarschijnlijk die waar hij het aan de stok krijgt met de Vogel Rok... Dit alles overgoten met een kindvriendelijk sausje, een lekker rustpunt op de Disneydag. En zeker een knappe darkride, maar toch niet die topper die het soms wordt genoemd. Al zou mijn bezoek aan Disneyland ook onderstrepen dat ik gewoon niet zoveel heb met sfeerdarkrides waar dan vervolgens continue een vrolijk melodietje wordt gezongen.
Serieus stukje thema!
Disneysea heeft goed nagedacht over de plaatsing van de themagebieden. Arabian Coast ligt namelijk in het verlengde van het even 'stedelijke' Medeteranian Harbour, maar is natuurlijk wat kleurrijker. Tussen de kleurrijke Arabische kust en de grauwe rotsen van Mysterious Island, vinden we de thuishaven van Disney's bekendste onderwater bewoner; Ariël de Kleine Zeemeermin. Dit is een als onderzeese grot vormgegeven kindergebied. Diverse attracties voor de allerkleinsten bepalen hier het beeld. Wij zijn niet echt de doelgroep, dus gaan we door.
Van buiten valt het allemaal prachtig in elkaar
De rechterkant van het park hebben we nu zo'n beetje gedekt. Het is als een heerlijke maaltijd, terwijl het toetje nog moet komen 😋 We keren terug naar American Waterfront, ook al voor een knappe show. Ik zei al dat jazzmuziek hier voor die typische sfeer zorgt, in het theater breekt een spetterende Big Band met Mickey and Friends de boel af. Shows zijn in Disney (niet alleen in Disneysea) altijd de moeite waard. Denk niet dat ze een verspilling van tijd zijn. De meesten zijn uiterst knap en vermakelijk. Een prima manier om je voeten even wat rust te gunnen 😊
Aan het einde van the American Waterfront ligt de SS Columbia. Een authentieke ocenaanstomer die bovenal lekker sfeervol en mooi ligt te wezen. Hier vind je natuurlijk enkele exclusieve restaurants en lounges, zoals we kennen van Titanic. De attractie Submarine View hebben we overgeslagen. In dit showtje ga je zogenaamd via een raam in het ruim het zeeleven bekijken, en komt Crush uit Finding Nemo voorbij die een gesprek met de bezoekers begint. Deze vorm van interactie gaat gepaard met een hoop grappen en kwinkslagen, die in dit geval in het Japans niet echt tot zijn recht. De Columbia is verder wel vrij te bezoeken en er valt genoeg te ontdekken! Al is het maar een fantastisch uitzicht over zee, want Disneysea ligt, jawel jawel, aan zee. Er werd speciaal een stuk land voor opgespoten. Was het al duidelijk hoe in dit park kosten noch moeite zijn gespaard? 😁 Naast de Columbia vinden we nog Cape Cod. Een schattig Amerikaans haventje met niet meer dan een oud stoombootje en een knusse vuurtoren. Disney wil sfeer oproepen, en we krijgen het!
De veelomvattendheid van dit park in een afbeelding
Deze foto's doen niet écht recht aan de sfeer van dit bijzondere stukje park
Hier komen we voor!
Zeldzame kijkjes buiten de parkgrens...
... en toch in thema!
Het andere uiterste is Toy Story Midway Mania, gelegen aan het andere uiterste van American Waterfront. Hier treffen we een echte Boardwalk kermis. Witte, houten constructies en veeel lampjes. En een gigantische Woody-kop waar we door naar binnen gaan. In Toy Story Midway Mania rijdt je in een karretje langs diverse kermiskramen. Met een pistool in je karretje kun je vervolgens virtueel schieten, ring werpen en noem maar op. Een hoog fungehalte, maar niet mijn ding. Toy Story lijkt voor Disney een excuus om simpele en platte decors te gebruiken, en da's toch zonde van zo'n mooi park (en gebied!). Zo'n twisted fun ride is natuurlijk wel iets waar Japanners verzot op zijn, dus verwacht ook hier gerust wachttijdden tot wel 2 uur lang. Gezegend met een ruime planning (en budget 🙈) konden wij nog een Premier Access bon halen en konden we in de avond zo binnen lopen.
Komt dat zien!
Wederom een top sfeer
Maar van buiten toch iets mooier dan van binnen
Het laatste themagebied wat niet onbenoemd mag worden is Port Discovery. Een beetje een vreemde eend in de bijt, maar wel een toffe 😎 Hier vinden we namelijk een futuristisch aandoende haven, die de link is tussen American Waterfront en Mysterious Island. Een beetje groovy aandoend, kan het overdag wat kil aanvoelen. Toch vinden we hier een attractie die pure fun is! Aquatopia is een variant op Autopia, wat in veel Disneyparken te vinden is. Hier ga je in een mini-hoovercraft zitten die je vervolgens een willekeurig parcours tussen de andere bootjes laat afleggen. Waterpret gegarandeerd! Dit gebied transformeert in de avond compleet als het donker wordt (en da's al rond een uur of 7 in Tokyo) van een kille boel in een hip and happening gebeuren met een topsfeer!
Maar dat geldt voor meer plekken in Disneysea. Als de avond valt, en de lichtjes gaan branden... De avond is sowieso weer even plannen, want de lagoonshow is een absolute must-see. Zeker voor Japanners, die wederom gerust een uur fan tevoren al in Mediterranean Harbour gaan zitten om een goed plekje te hebben. Dat betekent fors kortere wachtrijen bij de attracties. Het plan is snel duidelijk. We gaan vlug nog een keer met Captain Nemo naar het midden van de aarde en daarna naar Vulcania voor een verse (Japanse) maaltijd. Vulcania is namelijk het restaurant in Mysterious Island. Lekker eten, midden in die mystieke sfeer van klotsend water, imposante lavarotsen en indrukwekkende machines, met een lekker cocktail erbij; we hebben onszelf even geknepen om te kijken of het echt was. Geluk was toen even heel bijzonder.
We. Zijn. Er. Echt. !.
Bwoaahhh
Na het eten nemen we de cocktail nog even mee. Het is tijd voor Believe! Sea of Dreams! Een spetterende lagoonshow waarin Disney alles uit de kast trekt om je met een blij gevoel naar huis te laten gaan. In een grootse botenparade komen alle Disneyhelden nog even voorbij. Voorzien van enorme ledschermen, die stijgen en dalen en verschijnen en verdwijnen. Aaneengeregen door de beste oorwurmen, op de juiste momenten voorzien van extra elan door fonteinenshooters of vuurwerk. En natuurlijk 3D-mapping, waarbij beelden op de gebouwen rond ons heen geprojecteerd worden. Zo duiken we met zijn allen 'diep in de zee' en zijn overal feeërieke lantaarns waarin we 'the light' zien. Elsa vormt de Grande Finale en na een laatste uithaal is de show voorbij. Gaan we dan naar huis? Natuurlijk niet! Het gros van de bezoekers wel, maar wij gaan nog eens naar het museum van Madame Falco, om onze zintuigen te laten beroeren. En met de oude pretparktruc om met de grootst mogelijke omweg naar de uitgang te lopen, zijn we iets na 21.00 in een nagenoeg verlaten Mysterious Island. We laten de sfeer doorvloeien tot in onze diepste vezels en slenteren langs American Waterfront en het verborgen Venetiaanse straatje naar de uitgang.
Hier gaat het (ongeveer) allemaal gebeuren..!
Een klein om(wegg)etje op de weg 'richting de uitgang'
Well hello beauty
Een van mijn favorietje plekjes, en geen attractie te bekennen
King of the world!
Spooky..
Ik werd er even emotioneel van
Terug door American Waterfront, naar huis met een goede odeur..
Langs de kris-kras straatjes van Mediterrenean Harbour...
Met schitterende details!
Disneysea biedt veel, heel veel, en dat merk je. Volledig verzadigd keren we terug. De perfecte pretparkdag, hij bestaat. En daarvoor bedank ik Mr. Jones, Mevrouw Falco, Meneer Hightower, Meneer Nemo en vele anderen 😊
Dank je wel Disney Sea, tot gauw!
