Het was weer eens tijd voor een lange reis. In Japan was ik al meerdere keren geweest. Ik heb er zelfs gewoond. Ook Taiwan was al aan de beurt geweest. Wat is een logisch vervolg op deze twee? Zuid-Korea. Land van grote steden en grote bergen. En van achtbanen zoals Atlantis Adventure en T-Express. Mijn bestemming voor 4 weken.
De heenvlucht naar Incheon International Airport, nabij hoofdstad Seoul, was pittig. Ik vloog met de vliegmaatschappij Saudia naar Riyadh, in Saudi-Arabië. Hier had ik een tussenstop van 6 uren midden in de nacht. Wanneer je een goedkoper ticket boekt denk je, dat doe ik zo even. In de praktijk was het wat zwaarder.
Gelukkig waren er een paar brutale Nederlanders die zich met het goedkoopste economy ticket de business class lounge in wisten te praten. Hier kon ik gewoon achteraan lopen. Betekende wel dat ik wat opschepperige verhalen moest aanharen. Eén van de twee heren vond het namelijk heel dom dat ik mijn vrije dagen aan een lange vakantie spendeerde. Hoe deed hij dit? Deze Medelander deed een traineeship bij De Nederlandsche Bank waarbij hij wisselde tussen afdelingen. Hij had beide afdeling een andere wisseldatum doorgegeven, wat betekende dat hij naar Zuid-Korea kon terwijl hij op papier gewoon aan het werk was. Interessante constructie.
In ieder geval, na een lange overstap en een nog langere vlucht, waarbij ik gelukkig voor het grootste deel kon slapen, kwam ik rond 21:00 uur lokale tijd aan in Incheon. Ik had een gasthuis vlakbij de luchthaven geboekt voor de eerste nacht, zodat ik gauw mijn bed in kon duiken. Eerst had ik echter nog wel wat contant geld nodig, gezien een werkende debit of credit card nooit een garantie is in het buitenland. Dit was een uitdaging. Bij meerdere pinautomaten werkten mijn kaarten niet. Vragend bij de infobalie stuurden ze me naar de derde verdieping waar hetzelfde gebeurde. Terug op de eerste verdieping was de infobalie dicht, net zoals bij elke shop, gezien de klok 22:00 uur had aangeslagen. Uiteindelijk was er één automaat op het vliegveld wat wel werkte. Hoe heb ik deze gevonden? Door een grote groep buitenlanders te volgen die hetzelfde probleem had. De lokale simkaart voor lokaal internet ophalen ging overigens wel soepeltjes.
Goed, na een voor de rest voorspoedige avond en nacht was de volgende dag het eerste pretpark aan de beurt. Mijn eerste dag in Seoul en Zuid-Korea bracht me naar Seoul Land. Met een tussenstop, want ik bracht eerst mijn bagage even naar het hostel in Seoul waar ik ongeveer een week zou verblijven. De uiteindelijk bestemming was metrostation Seoul Grand Park, waar Seoul Land zich bevindt.
Metrostation Seoul Grand Park ligt zoals de naam al doet vermoeden aan een groot park, met in het midden een meer. Rond dit meer ligt Seoul Land, een attractiepark dus, en een dierentuin. Op deze weekenddag was het tevens een ontmoetplek voor jong en oud voor allerlei activiteiten, van sport tot cosplay. Om bij Seoul Land te komen heb je twee opties. Je loopt om het meer heen, of je neemt het zogenaamde olifantentreintje, vernoemd naar de voorkant van het treintje, wat de kop van een olifant is. Ik koos voor die laatste optie. Iets duurder dan lopen, ook iets comfortabeler.
Bij Seoul Land was de eerste halte het gebouwtje waar je jaarkaart kunt kopen. Echter niet omdat ik een jaarkaart wilde. Voor veel attracties in Zuid-Korea kun je via kortingssite zoals Klook en Trazy goedkopere tickets boeken. Ook Seoul Land had een speciaal prijsje voor buitenlanders, maar dan moet je je ticket dus wel ophalen bij het jaarpasgebouwtje. Dit duurde even, want er stond één medewerker in dit gebouw en een gezinnetje wat jaarpassen aan het kopen was. Na geduldig te hebben gewacht was ik aan de beurt en had ik mijn ticket al snel in mijn hand.
Meteen toen ik binnenkwam viel op dat het druk was. Even door het park heengelopen bleek dit vooral het geval te zijn bij de familiale attracties. Goede reden dus om bij de extremer attracties te beginnen. Dit deed ik achteraan in het park, waar Black Hole 2000 staat. Deze al wat oudere achtbaan van het Japanse merk Meisho had een rij van slechts enkele rondjes, dus dat viel zeker mee.
De baan gaat met twee kurketrekkers twee keer over de kop, en gedraagt zich verder als een soort Japanse jet coaster: heuveltjes en enkele bochten met weinig banken, wat samen toch wel een aardig lange rit geeft. Een voor de toplijstjes is deze baan zeker niet, met hier en daar een flinke tik maar dit soort oudere achtbanen hebben zeker hun charme. Ondanks hier en daar wat gerammel, ben ik fan!
Vervang de twee kurketrekkers door twee loopings, en je kunt hetzelfde opschrijven vor de volgende achtbaan. Columbia Double Loop Coaster is een nog net iets oudere achtbaan dan Black Hole 2000, maar geeft een vergelijkbaar ritje weg. Hier en daar een rammel, twee loopings die overigens best krachtig zijn, en voor de rest vooral vrij makke bochten. Net iets beter dan Black Hole 2000, maar ook weer geen baan voor de toplijstjes. Wel genieten!
Is de volgende baan weer een lange Japanse baan met twee inversies? Nee! Crazy Mouse is een vreemd bouwsel, met losse vierpersoonskarretjes, maar wel een vrij forse track vergelijkbaar met een oude Arrow, en toch een compacte lay-out. Een aparte combinatie van elementen dus. Veel deed deze achtbaan niet. Wat makke heuveltjes, wat makke bochtjes, en als de bochtjes wat intenser beginnen te worden knal je de remmen in. Een hele aparte achtbaan, en daarom eigenlijk wel hilarisch. Overigens was het hier wel even geduld hebben. De wachtrij was namelijk bijna vol, en met maximaal 4 man per karretje ging de wachtrij niet heel snel. De 45 minuten werden dan ook snel aangetikt!
Om de bingo binnen te halen moest ik nog twee keer aanschuiven bij kleinere achtbanen. Eenmaal meer dan een halfuur, en eenmaal ongeveer twintig minuutjes. Eén keer bij een Big Apple, maar dan met een schattige hondentrein en een speciale lay-out, met twee heuvels, en één keer bij een powered achtbaan met een dubbele helix, gethematiseerd naar robots wat leek op een franchise. Aftikmateriaal!
Overigens heeft dit park niet alleen maar achtbanen in het park staan. De meeste rides hadden vandaag een lange rij, en attracties als de log flume en enkele flatrides sloeg ik lekker over. De dark ride ook, maar dat kwam meer omdat ik vergeten was dat die bestond. Oeps!
Wel heb ik de Top Spin meegepakt, welke een prima rit weggaf, en de shot- en droptoren, welke een lang programma weggaf met meerdere shots en drops. Geen wonder overigens, want deze stond in op een heuveltje aan de rand van het park weggedrukt, waardoor er geen ziel te bekennen was. Alle tijd dus voor een lang ritprogramma Daarnaast ben ik nog kort door een walkthrough heengelopen met wat dino’s erin, en beklom ik nog een megagroot klimkasteel om wat foto’s en filmpjes te schieten.
Overigens heeft het park ook een leuk entertainmentaanbod. Ik heb niet alles kunnen zien qua entertainment, maar wel een hoop. De eerste show die ik bezocht was een soort Jungle Book-achtig verhaal met karakters die eruit zien zoals de Lion King-show in Disneyland Parijs. Wel in een kleinere setting en met minder grootste effecten natuurlijk. Een zeer geslaagd gehaald voor een dergelijk lokaal park!
Daarnaast speelde er in een klein openluchttheater vlakbij de ingang een bandje. Ik kende de nummers helaas niet – vooral omdat mijn kennis van Koreaanse nummers niet groot is – maar het was zeker vrolijk en opzwepend, vooral toen het publiek begon mee te zingen en dansen.
Naast deze twee shows bezocht ik ook de grote eindshow, welke ’s avonds speelde op het ingangsplein. Het verhaal is me nog steeds niet helemaal duidelijk – iets met een figuur in de ruimte wiens krachten door een slechterik ontnomen worden, waarna hij via verschillende soorten werelden weer aan zijn krachten komt om de slechterik te verslaan, of iets in die zin? Wel zag het er groots uit, en de vuurwerkshow waarmee het eindigde was een kers op de taart die deze dag was. Na de show werd er overigens een megagrote discobol het plein op gerold, en veranderde het plein in een soort club. Leuke manier om wat extra sfeer te creëren.
Na een laatste rondje door het park, vooral om alle verlichting te zien, welke in sommige gebieden zeer mooi was, en waarbij ik gelijk een bisnummertje op Columbia Double Loop Coaster meepakte, kwam mijn bezoekje ten einde. Ik ging met het olifantentreintje terug naar de ingang van Seoul Grand Park, stapte de metro op, en checkte in bij mijn hostel.
Een goed begin van de vakantie! Want ondanks dat Seoul Land een vrij oud en ook niet heel bijzonder attractieaanbod heeft, heeft het wel sfeer. Het voelde goed om in het park te zijn, de attracties waren leuk, en de shows nog leuker. De attracties zijn misschien oud, maar het park ligt er keurig bij en het old school-gevoel doet het park ten goede. Aanrader dus! En op naar nog meer plezier!
