Hallo mede-pretpark liefhebbers!
Na onze vakantie in Oostenrijk wilden we nog een tussenstop maken in Tripsdrill. Een attractiepark in het plaatsje Cleebronn dat vooral bekend is om zijn geweldige Duitse thematisatie.
Voor we gaan beginnen heb ik 3 keuzes voor jullie:
Keuze 1 is de volledige Vlog van de dag wie niet zo van lezen houdt.
Keuze 2 is een compilatie video begeleid door muziek, voor wie niet van oeverloos geouwe… houdt.
Keuze 3 is hieronder lekker doorlezen met de losse onrides tussendoor om te kunnen bekijken.
Als je een Efteling abonnement hebt, mag je 1x per jaar gratis naar binnen, dus hier maakten wij natuurlijk dankbaar gebruik van.
We besloten om meteen de 2 nieuwste aanwinsten van het park mee te pakken, deze staan verweven door elkaar heen. Zo begonnen we met de Vekoma Family Boomerang Volldampf, Harnas om, Action-cam op de harnas en gaan! Dachten we. Het bleek dat we eerst naar de informatiebalie moesten om schriftelijke toestemming te krijgen, deze zal je dan bij iedere attractie moeten afgeven. Ach geen probleem, gaan we dadelijk gewoon weer in de rij staan, het was die dag niet heel druk in het park. Dus formulier invullen en weer terug!
Na het ritje in de boomerang , die stiekem toch wel langer was dan dat we dachten, was het tijd voor het pareltje van het park: Hals-uber-Kopf, een Suspended Thrillcoaster van onze Limburgse vrienden. We genoten van de soepelheid van deze baan en wilden daarna onze weg vervolgen naar de volgende attractie. Toen we bij de foto-verkoop waren, viel de verkoper daar op dat Supernovae JR. de Action-cam op zijn harnas had zitten. In gebrekkig Engels probeerde de man iets hierover te zeggen, al gebarend naar de Action-cam. Supernovae JR. zei dat deze uit stond en ik gaf aan dat we schriftelijke toestemming hadden gekregen. Dit bleek voor deze man niet genoeg en hij draaide de kleine camera naar beneden. We waren nogal verbaasd en flink geïrriteerd (wat geeft iemand het recht om zonder te vragen aan iemand zijn spullen te zitten?). We vroegen of het soms kwam of hij bang was dat wij een foto zouden maken van onze onride-foto op het scherm en dit bevestigde hij. Na uitgelegd te hebben dat de kwaliteit van onze eigen camera een stuk beter is dan die van de foto-verkoop zijn we al lachend weer verder gegaan.
Ondertussen begonnen we wat trek te krijgen: tijd om wat te eten. De zoektocht om wat fatsoenlijks te eten bleek nog best een opgave te zijn: we kwamen vooral horecapunten tegen met popcorn ,suikerspinnen en donuts. Gezien we geen zin hadden in Vitesse shirten (wespen) om ons heen, viel dit al snel af. Misschien lag het aan ons maar voor een simpele tussendoor snack konden we bijna niets vinden. Uiteindelijk kwamen uit bij een kraam die pizzapunten verkocht. Fijn! Konden we eindelijk wat eten en even zitten. Helaas was daar net een Vitesse shirt meeting aan de gang bij locatie vuilnisbak, dat werd hem dus niet. Ver uit de buurt van de wespen genoten we alsnog van onze pizza om vervolgens weer te doen waarvoor we gekomen waren: de attracties.
Tijd voor de 3e achtbaan en deze keer gingen we even een paar maatjes terug.. naar de Rasender Tausendfüssler, oftewel: de Rupsbaan. Niet heel veel bijzonders, een in de categorie ‘as usual’. Wat wel erg leuk was, was de interactie met de operator die de bezoekers in de trein opzweepte om te juichen zodra de trein o.a. door het station kwam voor de 2e ronde. Zo deze konden we ook afstrepen, waar zullen we nu eens heengaan?
Het werd Karacho : een Infinity Coaster van Gerstlauer. Supernovae en CoasterIris hadden deze al een een keer eerder in 2015 gedaan, maar konden ons niet meer goed herinneren of deze nu wel of niet ‘smooth’ was. Tijdens de rit kwamen we erachter dat we soepelere banen hadden gehad. De layout leuk, maar een lekkere ontspannen coaster is het niet. De humor bij de uitgang was dan wel weer heerlijk typisch Tripsdrill.
Nog 2 coasters te gaan! Gezien de Mammut de buurman was Karacho, besloten we om deze als een na laatste baan te pakken, we zijn er nu toch bij in de buurt toch?
Deze woodie van Cordes Holzbau gaat met een goede snelheid de lifthill op en is voor een houten-achtbaan best smooth.
De laatste achtbaan voor ons staat ongeduldig op ons te wachten, tijd om deze maar eens van zijn ongeduld te verlossen. G’sengte Sau is de hekkensluiter en deze Gerstlauer Bobsled Coaster blijft een leuke baan, vooral vanwege de thematisatie erbij: het kasteel van Jungbrunnen, de boomstam-attractie die toch wel een eeh ‘bijzonder’ thema heeft.
Deze log-flume pakten we gelijk mee na G’sengte Sau en we kwamen er achter dat we nog een extra passagier meehadden. Een grote groene sprinkhaan. Nu ben ik (CoasterIris) niet echt bang voor insecten, maar gezien ik een korte broek aanhad, voelde ik mij niet heel erg comfortabel toen we in het donkere gedeelte van de baan kwamen. Ik hoopte dat hij maar niet in mijn broekspijp sprong. Gelukkig is dat niet gebeurd hahaha.
Nu we alle belangrijke attracties gehad hadden, konden we voor het kleinere spul gaan.
We begonnen met de Suppenschüsselfahrt, deze spinde nog redelijk met die we daarna deden: de Weinkübelfahrt. Wat je zeker niet mag overslaan als je in dit park bent is de zeepkistenrace of te wel de Seifenkisten-Rennen een (volgens mij) unieke attractie en als je deze niet hebt gedaan dan ben je niet in Tripsdrill geweest 😉.
De Gugelhup-Gaudi-Tour is een erg leuke waltzer wisten Supernovae en CoasterIris zich nog te herinneren, helaas was deze gesloten wegens storing, dan maar die er naast pakken, de Schlappentour eentje die wel te doen is voor tussendoor.
De tijd tikt door, ook in Tripsdrill en zo kwamen we aan het einde van de dag. We liepen langs een of andere slecht toneelstuk met poppen en besloten om maar eens te kijken. We hadden geen idee waar het over ging….
Op naar het hotel! Helaas moesten we het Wildpark overslaan. Wie weet de volgende keer 😊
Het blijft een erg leuk park met toch wel unieke thematisatie, hiervan onderscheidt het zich van de andere Duitse parken. Helaas is het te ver weg om even een dagje op en neer te gaan, maar wie weet tot over een paar jaartjes?
