Was ik weer op een werktrip en vond ik weer eens wat credits die ik nog niet had? Hoe raden jullie 't zeg.
Dit keer was ik in Grand Rapids, Michigan voor een weeklange regatta en als we op dinsdag vroeg klaar zijn met het opzetten van het evenemententerrein is het prachtig weer. Een graadje of 28, vrij zonnig en een prima pretparkdag. Michigan's Adventure, een half uurtje rijden, bleek nog even en met een stagiair in mijn kielzog vind ik mijn weg richting Muskegon.
Als we de parkeerplaats op draaien zegt mijn stagiair Matt alleen maar "holy shit". We konden tot dat moment niets van het park zien, maar eenmaal de bocht om ligt de monsterlijke Shivering Timbers voor ons. Voor deze baan ben ik hier gekomen en gelukkig loopt ie als een zonnetje. Terwijl we 15 dollar aftikken voor een parkeerplek komen de treinen voorbij gebulderd. Potdomme, nu al zin in.
Michigan's Adventure is van Cedar Fair, maar kende niet de groei die veel van hun andere parken de laatste jaren doormaakten. Dat is niet gek, want het is vooral een regionaal park en het is vele uren rijden naar concurrentie. Het is veruit het grootste park van Michigan en je bent toch al gauw 3-4 uur onderweg naar plekken als Indiana Beach, Six Flags Great America en Cedar Point. Daardoor is het park wel netjes in typische Cedar Fair-stijl, maar het kan zelfs aan Dorney Park niet tippen en veel dingen zijn nogal halfslachtig.
Wat helpt is 't grote meer in het midden van het park, dat prachtig zicht biedt op vrijwel het hele park en de meeste grote achtbanen. Zelfs een Vekoma SLC lijkt hier nogal wat, want het is veruit de hoogste grote attractie in die hoek van het park en steekt zo mooi af tegen de grotendeels blauwe hemel. (Geen verrassing, het is uiteraard verder een onding.) We stappen echter eerst in Shivering Timbers, want daar kwam ik voor en volgens de app is de rij vijf minuutjes. Dat klopt en we rijden dan ook al snel de lifthill op. Wat volgt is voor mijn gevoel twee minuten constante airtime. Hier en daar deelt ie een tik uit, maar wow, wat een beest van een coaster en wat een vliegwerk voor de inzittenden. Een van de beste woodies die ik ooit deed en het beste te omschrijven als een mix van The Beast (in Kings Island) en Colossus (in Heide Park). Ik ben fan hoor. Behalve dan dat foto's maken vanuit het park vrijwel onmogelijk is.
De hoek bij de ingang van het park is wat troosteloos, maar de oude dubbele Corkscrew rijdt prima en ook Zach's Zoomer valt mee. Het is een toffe familiebaan van hout, maar niets dat ik niet eerder deed. De autootjesattractie die hier stond is inmiddels permanent dicht en wordt volgend jaar vervangen door Camp Snoopy. Wat mij betreft een goede investering die wat levendig thema naar het park brengt. Er zal dan ook een kleine kiddiecoaster in dat gebied verschijnen, dus mijn bingo ben ik binnenkort weer kwijt.
Wolverine Wildcat is de andere grote woodie in het park. Er is maar een trein en operations zijn in dit park wel echt tergend traag. Niet alleen bij deze achtbaan, maar eigenlijk overal wel. Het is hier en daar niet druk, dus dan valt 't niet op, maar bij de Wildcat staan misschien 4-5 treintjes aan mensen in totaal te wachten en het duurt een half uur tot we in de achtbaan zitten. Die blijkt dan ook nog eens een behoorlijk nare rammelbak te zijn met een paar behoorlijk beukers van een momenten. Daardoor is ie, helaas, nogal om te vergeten, want deze baan - die losjes geïnspireerd is door de layout van de Phoenix - is niet best.
We hebben nog anderhalf uur om de laatste credits mee te pikken. Een korte rij voor de Mad Mouse duurt ook eeuwig. Er staan zes karretjes op de baan, maar er rolt er maximaal een per keer door de baan. Daarvan is er ook nog eens eentje niet voor bezoekers door een defect, dus er vertrekken pakken 'm beet vier mensen per twee minuten. Capaciteit van zo'n 120 man per uur. In een park van zo'n grote keten. Maar ja, we zitten er uiteindelijk in en de rit is wel hilarisch. De kiddiecoaster blijkt vervolgens ook voor volwassen gewoon open - niet altijd vanzelfsprekend bij Cedar Fair - en dus kan ik in een paar uur tijd zeven nieuwe credits afvinken. Dat vind ik een goeie dinsdagavond.
Als ik op zondagavond een collega naar het vliegveld breng rond etenstijd zit ik op de parkeerplaats een beetje in de Coaster-Count app te klooien. Ik druk op "nearby" en zie tot mijn schrik en hilariteit en verbazing dat er niet alleen een credit op tien minuten rijden van mij bestaat, maar die blijkt ook nog eens open. Op Coast2Coaster stond ie niet en op RCDB had ik 'm nooit gespot, maar de Cruiser Coaster in Craig's Cruisers wilde ik wel even doen. Het blijkt een arcade, kartcentrum en trampolinehal te zijn en vorig jaar is daar de ons welbekende SBF Visa spinning coaster bijgekomen. Het ziet er bij aankomst niet best uit, maar binnen is 't nog best druk en gezellig en voor $15 kan ik de achtbaan doen en twee keer karten. Ik probeer de elektrische binnenbaan en de gewone karts buiten en ze zijn allebei te traag om er echt van te genieten, maar hoe leuk is een credit en bingo halen waar je een uur eerder het bestaan niet van kende?
West Michigan is prachtig. De kustlijn van Lake Michigan is de moeite van een bezoek waard en voor ons achtbaanfans kun je vervolgens ook nog eens Shivering Timbers in deze buurt vinden. Het is een omrit vanuit Chicago, maar ik kan 'm vanwege die ene topcoaster van harte aanraden en het is ook nog eens een fijne omgeving die nog niet door toeristen wordt overspoelt. Grand Rapids is daar bovenop ook nog eens "Beer City, USA" met een brouwerij op iedere straathoek, dus ga hier heen als je kunt. Michigan is tof. 🙂
