We hebben allemaal een bucket list van attractieparken en attracties. Universal Orlando Resort stond torenhoog op de mijne en toen ik gevraagd werd voor een evenement in Florida deze zomer, besloot ik alleen ja te zeggen als ik de twee dagen erna vrij kon krijgen om dit droompark af te vinken. Als bonus kon ook Grace mee, die niet zo van inversies en teveel achtbanen houdt, maar in themaparken met liefde uren met me rondzwerft.
Hoe heet 't ook was, als je op een vroege zondag in alle rust teams te water ziet gaan voor hun WK-finale ben je toch trots op wat je in het dagelijks leven mag doen.
Na een lange week in Sarasota zetten we op zondagavond de rit richting Orlando in. Het is twee uur rijden en boven ons pakken de donkere wolken zich samen. De zomer in Florida is voorspelbaar. Snikheet en rond vier uur klapt het onweer erop. Soms stopt 't rond zes uur, soms plenst het de hele avond. De ochtend erna weer snikheet en hey, rond vier uur, of drie uur, of vijf uur, weer een storm. We hebben gelukkig een betaalbaar hotel op loopafstand van de CityWalk gevonden en voor nog geen $100 per nacht slapen we in de nette DoubleTree op tien minuutjes van het park.
Rond zeven uur slenteren we de Studios binnen. We willen gezond eten en ons meteen laten onderdompelen in de Wizard World. Net als we de Leaky Cauldron binnenstappen klinkt de eerste donderslag en nog voordat we ons hebben staat Diagon Alley werkelijk blank van de regenbui die maar niet op lijkt te houden. Onder een afdakje nemen we snel een foto om te bewijzen dat we er echt zijn en sprinten we snel onder de draak door naar de ingang van Gringotts Bank. (Om te benadrukken hoe donker de storm was, deze foto is rond 19.30 gemaakt en het zou nog gewoon dag moeten zijn.)
Wow, wat te zeggen over Escape from Gringotts. We stappen na een half uurtje wachten in - waarvan een groot deel pre-shows en prachtige locaties zijn die het wachten een plezier maken - en ik ben toch onder de indruk. Ja, er zijn veel schermen, maar wat zitten er een paar gave effecten bij en zeker de laatste ruimte is echt te gek. Het is amper een achtbaan te noemen, maar er is genoeg track om te tellen voor RCDB en ze maken creatief gebruik van een heleboel moderne tech. Had ik liever nog wat meer echte scenes gezien? Zeker, maar die zitten ook al in de rij en een hoop momenten zijn zeker weten next-level.
Het is buiten nog steeds bedrukt en het plenst. De prachtige kleuren en het echte onweer maken Diagon Alley stiekem wel extra sfeervol zo en met veel publiek op weg naar de uitgang, voelt het winkelen nog authentieker dan ik verwacht had. We kopen uiteindelijk niets, maar wat is dit themagebied goed in elkaar gezet en wat is 't knap dat je niets anders kunt spotten dat de magie verbreekt.
Door de kortere en kortere rijen besluiten we de laatste anderhalf uur die we nog hebben maar even te besteden aan attracties zonder rijen. We stappen zo in bij Men In Black, die mijn verwachtingen overtreft, en in The Simpsons, die mijn extreem lage verwachtingen ergens ook wel overtreft. Het is ook maar een paar minuten wachten bij Transformers 3D, waar ik wel veel van verwachtte. Kijk, de attractie steekt knap ik elkaar, maar het is zo klinisch en het blijkt een dag later niet opgewassen tegen de nota bene veel oudere variant in het buurpark. Ik weet niet wat ik er niet zo goed aan vond, maar ondanks alle techniek en alle wow-momenten (de slow-motion-scene is wel echt extreem cool en zeker weten het hoogtepunt van de rit voor mij) ben ik niet weggeblazen.
We springen ook nog even snel in The Mummy. Opnieuw worden mijn verwachtingen maar nipt bereikt. Soepel, een paar goeie momenten, geen slechte achtbaan, maar ook weer niet een wow-attractie ten opzichte van andere attracties in het park. Het is inmiddels sluitingstijd en zelfs in de drie uurtjes die we hadden, hebben we een hoop dingen kunnen afvinken waar ons morgen lang wachten bespaard zal blijven.
Goeiemorgen! Het is tien later en we slenteren opnieuw de CityWalk binnen. Iets voor negenen lopen we Islands of Adventures. Langs die vuurtoren, door de Port of Entry - die inderdaad verrekt veel inspiratie voor een zeker park in Limburg is geweest zeg - en meteen naar Hulk. Grace slaat 'm even over en ik ben tien minuten wachten later blij dat ze dat deed. Poeh, voor een onlangs vernieuwde B&M loopt ie niet bijster goed en ik hoef er ondanks de ontbrekende wachtrij nu geen tweede keer in.
We stappen daarna samen wel al binnen een paar minuten in The Amazing Adventures of Spider-Man en waar ik door Transformers niet echt sprakeloos was, ben ik dat hier wel. Dat je ziet dat 't iets ouder is maakt hier niets uit. Het thema, het verhaal, de manier waarop, de uitvoering, de snelheid, de scenes. Alles klopt aan Spider-Man en we zijn allebei echt zwaar onder de indruk als we uitstappen. Ik wist wat ik kon verwachten en toch was 't geniaal en verrassend en ijzersterk. Dit is een van de beste darkrides ter wereld. Misschien wel de beste.
Dat is Skull Island: Reign of Kong trouwens niet, maar mijn lage verwachtingen stel ik bij en de grootste facade en toffe eindscene maken de vele schermen onderweg wel goed. Ik vond 't een minder zwakke attractie dan ik vooraf vreesde en zeker dankzij opnieuw een hele korte rij ben ik blij dat ik 'm mee kon pikken.
Jurassic Park heb ik dan weer wel hoge verwachtingen van en die stelt uitgerekend teleur. Begrijp me niet verkeerd, zoveel scenes en momenten zijn vreselijk goed en door die poort varen met de iconische muziek is te gek, maar jeetje, wat staan sommige animatronics er slecht bij en wat is de rij een ongekend veehok. We staan er opnieuw niet lang aan te schuiven en natuurlijk is een attractie die voor dikke vette grijnzen zorgt dankzij de geweldige indoorscene en die enorme drop, maar... hier en daar zou beetje onderhoud niet misstaan. Hoe groot schatten we de kans dat ze wachten tot de nieuwe achtbaan opent in die hoek en dat ze alles ombouwen naar Jurassic World net als in Hollywood? Als dat gebeurt, ben ik toch blij dat we 't origineel nog meepikten.
Als we daarna de hoek om lopen, zijn we aangekomen bij het andere deel dat op onze bucket list stond. De besneeuwde daken van Hogsmeade liggen voor ons en Hogwarts toornt hoog boven ons uit. Het is even schrikken, maar Hagrid's Magical Creatures Motorbike Adventure is dicht en de rij voor de Forbidden Journey is lang. De gok is de single riders line, die maar een paar minuutjes blijkt en we stappen nota bene zij aan zij in en uit. Wow, ik was al zo onder de indruk van Spider-Man en nu volgt deze ook nog eens. Ik heb niets tegen schermen in een goede darkride, maar het moet wel combineren met echte scenes en nergens de magie verbreken. Dat doen ze ook in deze attractie helemaal goed en het waanzinnige ritsysteem is natuurlijk briljant.
Voor Flight of the Hippogriff staat een veel te lange rij, dus die slaan we even over. We kunnen wel al vrij snel Poseidon's Fury meemaken en ondanks dat ook hier een paar gedateerde momenten bijzitten is dit toch wel een erg gave attractie die zonder teveel werk weer helemaal hip kan worden gemaakt.
Als we met onze buikjes vol terug Hogsmeade binnenlopen op weg naar de Hogwarts Express lopen we toch voor de zekerheid nog maar even langs Hagrid. Er staat, vreemd genoeg, een hoop volk bij de gesloten ingang en ik snap al snel waarom. De totale stilte van vanochtend is inmiddels veranderd in een situatie waar iedere halve minuut een trein langszoeft. Hmm, dat is toch hoopvoller dan we dachten. We pakken een boterbiertje en sluiten aan bij de kleine maar hoopvolle menigte en oh mijn god, na vijftien minuten volgt het verlossende woord en opent de rij!
Binnen een kwartier zitten we in Hagrid's en wat een gave achtbaan is 't. De mix van subtiele en snelle lanceringen, de leuke scenes en goede onboardaudio, de lange ritduur, het slim verborgen spike-deel, de droptrack en de mooi aangeklede wachtrij. Ik wist zeker dat ze voor een darkride zou kiezen, maar Grace was er zeker van: dit was de attractie in het resort en een van de leukste achtbanen ooit. Natuurlijk deed ik wel eens betere coasters, maar Hagrid's is helemaal af en misschien qua rit wel de ultieme familiecoaster. Ik zit twee dagen later nog te lachen dat we deze baan gewoon konden doen zonder lang te wachten, want als we een half uur later langs de ingang lopen is de wachtrij inmiddels opgelopen naar vier uur. Vier uur, ja. Wat een mazzel hadden we.
We pakken snel de Hogwarts Express, wat ik in beide richtingen een toffe attractie vindt en een briljante manier van transporteren en vinken in de Studios nog wat attracties af. Rip Ride Rockit is een beetje een ruw onding, Fast & Furious Supercharged is op het gênante af, maar ik ben positief verrast door ET Adventure en eindelijk een darkride die als een echte darkride voelt. Die fietskarren, de vintage look, de geluidseffecten. Het is niet tijdloos, maar ergens ook weer wel en ik vind 't echt een toffe attractie.
Voor de Minion-attractie staat een rij van anderhalf uur en de Jimmy Fallon attractie is even dicht met storing. Ik pik de kiddiecoaster nog even mee en we gaan snel terug naar de airco in Kings Cross Station en terug naar Hogsmeade, waar ik Flight of the Hippogriff vlug kan afvinken.
Minuten later begint de dagelijks onweersbui en alle buitenattracties sluiten. Het zorgt voor ellendig lange rijen in het park en we sloffen daarom rustig terug richting de uitgang na een fijne hap te hebben gegeten in Three Broomsticks. Wat zijn de Harry Potter-restaurants goed aangekleed en wat is 't eten netjes qua prijs ten opzichte van de porties. Ik eet voor $14 een goeie portie fish and chips en zit echt vol. Beetje duurder dan buiten 't park, maar ook weer niet schofterig hoor.
Eenmaal buiten en een beetje nat geregend denken we terug aan alles dat we zagen en hoewel het lastig is om een echte favoriet te kiezen uit de goeie dingen die we zagen, zaten er ook wel een paar teleurstellingen bij. In een ander park misschien relatief een pure topper, maar hier zijn toch - het is gewoon zo - teveel schermen neergezet die de tand des tijds niet gaan doorstaan. Ik had dit park misschien nog wel hoger op mijn bucket list staan dan Disneyland in Anaheim, maar ze staken het niet voorbij. Je kunt er gerust twee dagen vullen, misschien ook wel drie of vier, maar de herhalingswaarde is niet overal even hoog. Zeker de coasters - behalve Hagrid's dan, wat een topper - missen voor mij iets en Hulk was gewoon te heftig voor een snelle tweede rit op deze snikhete dag.
En toch, dit is een van de ultieme pretparkresorts ter wereld en wat ben ik blij dat ik 't gezien heb en eigenlijk nergens lang heb aan hoeven schuiven om mijn prioriteitenlijstje van pak 'm beet twaalf attracties (en in totaal acht nieuwe coastercredits) te doen. Ik heb genoten.
Vragen, commentaren, klachten? Reacties zijn altijd welkom. 🙂
