Minder dan vroeger.

Amber

Misschien klinkt het raar maar mijn extrême achtbaan hobby is aan interesse aan het dalen. Hoe ouder ik wordt en hoe meer ik gezien heb
Hoef niet meer elke achtbaan perse gezien of gedaan te hebben en heb ook steeds minder zin om heel ver voor een paar B coasters/parken te ver te reizen en daar veel geld voor neer te tellen.

Tegenwoordig als ik naar parken ga ver weg valt het vaak toch tegen welke Nieuwe achtbanen ik doe op een paar uitzonderingen na dan maar het overgrote gros is tegenwoordig het lange reizen wachten en het vele geld niet meer echt waard.

Zeker na mijn laatste ervaring in Walibi België..

*Stukje gekopieerd uit Baldige bezoekers

kan personeel ook goed je dag verzieken ipv de bezoekers

(Afgelopen zaterdag)

Als je in een 2of 3 talig park nieteens 1 woord Nederlands of Engels spreekt (Walibi België) en klanten bij je eetkraam tergend langzaam bedient terwijl er maar 3 Mensen voor je staan letterlijk langer dan 15 minuten..

Als je dan iets besteld een taco ..kijkt ze je aan alsof ze water zag branden...

revil beker verkopen wat uiteindelijk volgens hun geen revil blijkt te zijn (a4.50) terwijl er in het park wel mee wordt geadverteerd

dan nieteens weten wat je eigenlijk verkoopt .?.
De klanten service/balie je verhaal niet serieus wil nemen en dan niet je netjes je tegemoet wil komen (stuurt u maar een e-mail

dan spreek ik niet meer over bezoekers maar echt over het personeel
Mijn irritatie Niveau en woede stond echter op het punt van ontploffing op dat moment had niet veel meer nodig om die
rode knop nog iets meer in te duwen.
Ben toen daarna ook meteen vertrokken uit het park

Vind het al goed van mezelf dat ik de medewerker(s) zelf niet heb verrot gescholden.. dat zou vroeger wel anders zijn geweest bij mij
----------------------------------------------
Vroeger kwam ik stuiterend terug met een heerlijk gevoel en nu is het vaak ah mooi . daar is de uitgang en ben kapot als ik thuis kom na het douchen vroeg op mijn bed neerplof.

Ik zal heus nog weleens een pretpark opzoeken maar niet meer zoals vroeger.

Hoe kijken jullie andere park fans hiernaar?

laprikantan

Dat geldt voor meerdere hobbies. Vroeger kon ik uren gamen, nu vind ik het zonde omdat mijn tijd anders kan worden ingedeeld gezien die gering is.
Wat volgens mij helpt is de diepte in de hobbies zoeken op je eigen manier. Docus over hoe een spel tot stand is gekomen geeft soms meer voldoening. Of games spelen die kort zijn.
Qua pretpark is het vooral nu (voor mij) de geschiedenis door pluizen. Of je kan natuurlijk zelf iets maken.
Iets daabs bezoeken is leuk, maar je zal nooit meer zo ontvankelijk zijn dan toen je kind was. Vooral niet als je constant ook het forum bezoekt die precies alle 'if's voor je op een rijtje heeft.

Het zou dus kunnen zijn dat het aanwakkeren van fantasie gewoon nodig is. Een hele boel mensen hebben die ook opgepakt toen ze zelf kinderen kregen omdat die dingen zien, die je als volwassene mist.

En fantasie krijg je vooral door tsjah, nieuwe dingen te doen en niet hetzelfde paadje te bewandelen.
Of je gaan ergeren aan personeel want die zouden uiteindelijk niet je gemoedstoestand moeten kunnen beïnvloeden.

Dream_wizard

Ik geniet nog steeds met volle teugen van mijn hobby, maar ga wel steeds meer de kleine en rare parken bezoeken, ook luxe en verre bestemmingen staan steeds vaker op de planning.

Wel merk ik steeds vaker dat ik niet echt tegen extreme drukte kan en dat is wel wat minder....

Herbergier

Ach, de bevleugeldheid van jeugdig enthousiasme is sowieso iets wat met de jaren (bij de meeste mensen) verdwijnt. Ik heb zelf vooral gemerkt dat ik in de loop der jaren meer naar bouwtechnische aspecten en showtechniek ben gaan kijken en kan daar eigenlijk steeds meer en meer in mezelf van genieten. Het 'pretparkmoe' zijn kent iedereen denk ik wel, maar laat het dan even rusten en de rest komt vanzelf wel weer.

Pascal-Manu

Vroeger was ik helemaal op de hoogte van alle hitlijsten in Europa en Amerika. Ik wist precies wat er in de top 40 stond en wie op nummer 1. Maar tegenwoordig weet ik niet eens meer welke muziek er op de radio gedraaid wordt. Ik zoek op Spotify enkel de muziek die ik zelf leuk vind. Soms kijk ik weleens bij nieuwe releases, maar al snel denk ik: "Hmm, die ken ik niet", en dan doe ik ook geen moeite om het te luisteren. Uiteraard ken ik de artiesten van nu, maar ik verdiep me er niet in. Ik kijk eerlijk gezegd meer uit naar een release van een zanger/zangeres waar ik al jaren fan van ben. De generatie van nu heeft weleens bijvoorbeeld van Whitney Houston gehoord, anderen weten niet eens wie zij is. Dan leg ik uit dat zij echt een wereldartiest was. Dan zitten kinderen mij echt aan te kijken van: "Waar heb jij het over!?". En dan merk ik: "Oeh, ik word oud!".

Vroeger wilde ik altijd in de toeristische sector werken. Daar heb ik ook een opleiding voor gedaan. Ik heb er jaren in gewerkt. Nu, anno 2022 werk ik in de uitvaart en wil ik predikant worden. Nou, deze twee dingen had ik vroeger echt niet kunnen bedenken. Ik vind het in mijn vak heel mooi om deel uit te maken van het laatste stukje dat bij het leven hoort. Iets goeds en moois organiseren voor de nabestaanden, zodat zij kunnen terugkijken op een mooi afscheid. Tot een aantal jaren geleden was dit alles echt een 'ver van mijn bed show'. Ik had nooit wat met de dood en al helemaal niets met het geloof. Op mijn 43ste ben ik Hem pas gaan 'volgen' en dat veranderde mijn leven maar ook kreeg ik een andere kijk op het leven.

Vroeger werkte ik in de Efteling. Zelfs op mijn vrije dagen ging ik er heen. Soms met vrienden erbij. Dan was je een hele dag aan het rennen om zoveel mogelijk attracties te kunnen doen. Nu heb ik een abonnement op de Efteling. Vaak ga ik er in mijn eentje heen. Niet meer om attracties te doen. Maar gewoon om er rond te lopen, om mijn hoofd leeg te maken en ik doe het voor het gevoel om even helemaal ergens anders te zijn. Wanneer ik neefjes en nichtjes mee neem, dan ga ik soms nog weleens ergens in. Maar laat mij maar lekker bij de tassen blijven. Dan kijk ik op afstand wel hoe mijn neefjes en nichtjes aan het genieten zijn.

Interesses veranderen inderdaad. En het mooiste is... We hebben er ook geen last van. Het gaat zo geleidelijk, dat je het zelf amper in de gaten hebt.

Jozz

Ik denk dat iedereen wel herkent dat de beleving anders wordt naarmate je ouder word. Maar dat wil niet zeggen dat de hobby verdwijnt.

Ik voel het ook niet meer zoals in mijn tiener/twintiger jaren toen ik voor het eerst in de grote Europese parken kwam, en in de buurt soms wel wekelijks in een pretpark. Maar... ik reis nog steeds graag voor pretparken en het is altijd 'als vanouds' gezellig om dat met gelijkgestemden te doen.

Verder hebben we opgroeiende kids die in steeds meer attracties mogen, het is ontzettend leuk om die mee te nemen naar al die gave pretparken 🙂.

Bas

In elke post hier in dit topic herken ik mezelf 😄

Waar ik vroeger bijna wekelijks ergens in een park te vinden was is dat nu nog maar een keer of 3 per jaar. Ik ga nu vooral om óf iets nieuws te ontdekken; een park wat ik nog niet gedaan hebt, of een nieuwe attractie, óf met familie/vrienden een leuk dagje uit, waarbij het samenzijn belangrijker is dan het doen van alle attracties.