Afgelopen zaterdagmiddag waren we van harte welkom in Hellendoorn Avonturenpark. Waar dat voor de een om de hoek is (ik woon er een kwartiertje vandaag) is het voor de ander een wereldreis (@Tonnie heeft er 2 uur voor gereden). De weersvooruitzichten waren goed en Hellendoorn was vanaf zaterdag 18 oktober Heksendoorn met ’s avonds Screams; kortom: genoeg reden om in te gaan op de persuitnodiging en te ontdekken wat ik al die jaren heb gemist.
Vanaf 16.00 uur zijn we welkom in het park, dus na me bij de ingang gemeld te hebben voeg ik me bij @Dennis die daar vanuit Scare Network aanwezig is met @Loekiloeki en @Brigitte. We verkennen de locaties van de spookhuizen in het entreegebied en pakken eerst een goeie bak vers gezette bonenkoffie. We lopen alvast een klein rondje richting het piratengebied en schieten vast wat foto’s bij Piraat Enterhaak en het Galjoen.
Een gezellig gebied
In de verte zien we de oranje track van Torna…eh Balagos al opdoemen, en aangezien we alle vier het park al goed kennen, is de keuze snel gemaakt. Langs de WildWaterVal (die we overslaan) en Drakennest (die we voor later bewaren) besluiten we naar Balagos (is het Ba-la-gos of Ba-laa-gos?) te gaan en de nieuwe trein uit te proberen. De baan is in 2021 uitgerust met een nieuw knallend oranje kleurtje en een trein van Sunkid. Ik was in de veronderstelling dat dit dezelfde trein als op de Boomerang in Wiener prater was, maar die bleek van Schäfer. Een klein googletochtje leert ons dat SunKid Amusement Technology voorheen bekend was als Schäfer Amusement Technology. Dat betekent dat ik dus tóch eenzelfde trein eerder heb uitgeprobeerd, namelijk in Oostenrijk. En daar was ik heel tevreden over.
Ik keur hem goed hoor!
Traag de bult op, maar plezierig de baan door
In zowel Wenen als in Hellendoorn heeft de trein een oncomfortabel ogende beugel, die verrassend comfortabel zit. In het station wordt de trein handmatig aan het luchtdruksysteem gekoppeld, waarmee de beugels ontgrendeld worden. Een automatisch systeem was mooier geweest, maar dit is ongetwijfeld een financieel aantrekkelijkere optie.
Nerdshot! Je ziet hier ook de luchtdrukverbinding voor de beugels
Na het uitstappen zijn we het unaniem eens: een betere beslissing had Hellendoorn niet kunnen nemen. De treinen zorgen voor een heerlijke ervaring, zelfs de lompe tik boven het station is quasi-onvoelbaar geworden. Onze eerste ronde doen we backseat, en daar merken we dat dit oude beestje met een nieuw jasje een goeie rit weggeeft. Soepel, geen irriterende schouderbeugels, en gedurende de looping nog best wat leuke positieve G-krachten.
Zo klein als de baan is, zo fotogeniek is 'ie ook
Als Dennis even later een gepland interview met de directeur Marketing heeft staan, besluit ik de voor mij nog nieuwe attractie Drakennest te doen. Ik heb met Disk’O Coasters weinig binding, tenminste: in mijn hoofd. Een draaiende schijf die een achtbaan wil zijn, maar het niet is (ongeacht een eventueel huisje). Maar na elk ritje vind ik ze toch weer verrassend leuk. En hier in Hellendoorn is het niet anders: wat een lekker apparaat is dit! Zeker als ‘ie eenmaal op snelheid is en je draait de juiste kant op, is het gevoel van snelheid en de wind door je haar genieten. Tel daar bij op dat Hellendoorn ook nog eens haar best heeft gedaan op de aankleding, en ik ben tevreden. Enig puntje: wat meer rook had het thema (en Halloween) veel goeds gedaan.
Meer pit dan verwacht
Inmiddels is het een uurtje of half 6 en pik ik Tonnie op bij de ingang. Samen lopen we naar het House Of Witches: ons eerste spookhuis (van de drie). We weten nog niet zo goed wat we moeten verwachten, en wat het niveau van Hellendoorns experiences gaat zijn. Het eerste spookhuis blijkt vooral een ‘toegankelijk’ iets te zijn, het is niet bloedstollend eng en van veel bloed of gore is geen sprake. Het is vooral een walkthrough van kamer naar kamer waarbij je verschillende heksen tegenkomt. Er zijn wat props, maar niet uitbundig. Af en toe worden de paadjes erg smal en/of onduidelijk doorheen het huis, maar het blijft een prima ervaring.
Het welkomstcomité is in stijl
Je tocht wordt ingeleid door een van de heksen
Voldoende scare-actors onderweg
Om 5 over half 7 ging officieel de zon onder, maar dat betekent helaas nog geen geheel donkere lucht om kwart voor 7. Om die tijd stond echter wel al het vuurwerk gepland, en dat is eigenlijk net een kwartiertje te vroeg. De show begon wat slap, maar had gelukkig een leuke finale waar door omstanders voor werd geklapt. Prima entertainment voor zo’n klein parkje!
Dit was aan het einde van de show, nog steeds wat te licht
Bij de VIP-uitnodiging hoorde ook een hamburgermenu, dat een welkome versterking was. Lekkere verse hete patat en een evenzo prima burger op een kouwe avond: daar word ik blij van. Wel wat jammer dat we 15 cent moesten afrekenen voor het statiegeld dat op het flesje zat, dat bij het menu zat. Niet dat ik er probleem mee had, maar het voelde wat knullig dat je dan 15 cent moet gaan pinnen.
Inmiddels was het lekker donker en konden we de rest van het park gaan verkennen. We pakken de krappe experience Death Lab mee waar we door heel smalle gangetjes schuifelen. Zo smal dat we op een gegeven moment zelfs licht zijwaarts moeten om m’n jas niet overal langs te schuren. Met wat goeie scares is dit een leuke ervaring, met een niet al te ingewikkelde backstory: een infectie/virus/ziekte doet z’n ding.
De entree wekt alvast het juiste gevoel
Ook 's avonds ligt 'ie er mooi bij
We steken door naar de andere kant van het park en slaan met een gerust hart Sungai Kalimantan over (het is immers een graad of 7) en gaan via Zombie Escape naar de Rioolrat. Zombie Escape is een Prima ervaring: de walkthrough in de buitenlucht voert ons onderlangs de glijbanen van het slidepark, van waaruit de zombies ons proberen aan te vallen vanuit auto’s, caravans, en achter hekken. Leuke ervaring, maar niet al te eng en goed te doen voor alle leeftijden lijkt me.
De entree van de relatief lange wandeltocht door het slidepark
Zoals gezegd waren we onderweg naar de Rioolrat. Niet onder stoelen of banken te schuiven: dit blijft een favoriete attractie bij mij. Niet alleen in Hellendoorn, maar gek genoeg zelfs voor Nederlandse begrippen. Voor de gelegenheid is de Rioolrat omgedoopt tot Underground: voor de afdaling het riool in wordt je voorbereid door een scare-actor (“Ze bijten, ze bijten!!”) en beneden kom je natuurlijk de rat-mensen tegen. Eenmaal door de gangen stap je in het custom Vekoma baantje en maak je twee plezierige rondes, voorzien van licht en geluidseffecten. Ik geniet!
Een nieuwe naam voor een gevestigde naam
Ze bijten, ze bijten!
Na de attractie te hebben verlaten komen we in aanraking met de Brides van het park, waar we plezierig blijven genieten van de interactie tussen de veelal jonge gasten en de mooie maar sinistere bruiden.
Aantrekkelijk... of toch niet?
Het blijkt dat we het beste voor het laatste hebben bewaard: het Horror Hotel heeft voor ons een kamer klaar. Maar geen enkele gast checkt ooit uit…
Als we de trap zijn afgedaald blijkt dat de acteurs goed in hun rol zitten, en de bellboy goed in zijn verhaal! De kamers zijn leuk en intrigerend, waarbij ook ik af en toe wel schrik. Dit haunted house is overduidelijk het beste aangekleed en kent goeie kamers. De waskamer is zoooo cliché, maar deed natuurlijk goed z’n werk want ik sprong een halve meter naar achter.
Onderweg loop je ook delen over houten paadjes van pallets
Na ook de beste experience te hebben meegemaakt doen we Drakennest nog eens in het donker (die ook nu een prima rit weggeeft!) en voor de leuk nog een derde rondje op Balagos (die simpel maar doeltreffend is aangelicht). Daarna is het avondje voorbij, en hebben we genoten van een kleinschalig maar leuk Halloween event. Hellendoorn is het type park dat mij altijd blijft charmeren: de sfeer is goed, er is ontzettend veel groen, en nu doen de scare actors goed hun werk, zowel binnen als buiten de spookhuizen. Je zult altijd blijven merken dat het een klein parkje is met een familiaal karakter, maar in Avonturenpark Hellendoorn zul je dat alleen maar waarderen!
Tot een volgende keer!
