Goeie schop, @Amber!
Laten we beginnen met een bekentenis: ik heb hoogtevrees. Elke achtbaan die ik als klein kind tegen kwam, was hoog en daardoor eng. Maar met het gezin op pad gaan waarbij je oudste broer van alles durft, helpt: dan moet er toch een element van joy in zitten.
M'n allereerste achtbaan was Tornado in Speelstad Oranje. Ik geloof dat m'n vader er nog foto's van heeft. Daarna volgde Road Runner in Walibi. Ik kan uren in dat ding blijven zitten. Maar hogere achtbanen? Nee hoor, ik bedankte.
Enkele jaren later stapte ik samen met m'n broer in de Flying Dutchman. 14 meter hoog, maar wat een lol hadden we door de harde bochten en het elke keer nét niet uit karretje vliegen. Maar Robin Hood? Nee, die was toch echt te hoog!
Weer 1-2 jaar later waren we in de Efteling en toen was ik op de leeftijd dat ik vond dat hoger én over de kop gaan geen issue meer mochten zijn. Mijn broers wilden ook, maar drie kinderen alleen de Python laten doen, lieten mijn ouders niet gebeuren. Maar met een vader met hoogtevrees en een moeder die achtbanen wel leuk vond, maar ècht niet over de kop wilde gaan, was het mijn vader die aan het kortste eind trok.
Tot de dag van vandaag weet ik niet of zijn hoogtevrees er voor zorgde of ik er banger van werd of dat het me juist hielp om daadwerkelijk in te stappen. Het feit dat een volwassene net zo bang was als ik moest toch genoeg reden zijn om veilig op de grond te blijven? Maar m'n doorzettingsvermogen won. Want mensen uit de karretjes vallen zag ik ook niet. En anders was de rit met 2 minuten weer voorbij.
Ik stapte in en oh, wat duurde het lang voordat we boven waren. De grond steeds verder van me vandaan. Waar was ik aan begonnen? En die eerste langzame bocht bovenin, kon dat niet wat sneller? Maar toen gingen we en wow, wat genoot ik er van! Helemaal hyper vertelde ik m'n moeder dat je niet eens door hebt dat je ondersteboven hangt. Dat gevoel wilde ik wel vaker ervaren!
Echter bleef de hoogtevrees het soms van me winnen. Mijn eerste rit Baron op m'n 25e? Trillende zweethandjes. Front row Monster in Zweden? Mooi uitzicht, maar bah, wat hingen we hoog boven het water!
Pas in 2019 ervaarde ik een inversie met handen los (dank u Blue Fire) en het regelmatig achtbanen doen, helpt. Ik voelde afgelopen jaar maar op twee plekken hoogtevrees: op het balkon van de 5e verdieping in het Colosseo hotel en in de droptoren in Slagharen. Dus ja, deze dertiger komt er nog wel 😅
