Montmartre, de Arc de Triomphe, het Louvre, de Place de la Concorde… het zijn maar enkele bezienswaardigheden in Parijs. De Franse hoofdstad wordt door velen beschouwd als de ultieme Europese citytrip. Toeristen worden extatisch terwijl ze over de Champs-Élysées flaneren of wanneer het silhouet van de Eiffeltoren boven de Seine opdoemt. Goed voor hen, echt waar. Ikzelf lijk echter aan een milde vorm van het Parijs-Syndroom te lijden. De Lichtstad die iedereen zo ongelooflijk vindt, laat mij namelijk koud. Hoewel ik al onnoemelijk vaak naar Disneyland Paris ging, nam ik zelden de moeite om ook een rondje door de nabijgelegen metropool te wandelen. Zelfs toen ik vier maanden nabij Disneyland woonde, bleef de teller van Parijs-bezoekjes op twee staan. Op 24 juli 2021 geef ik la plus belle ville (quote van Rémy uit Ratatouille) echter nogmaals een kans. Tezamen met Bram spendeer ik een dagje in Parijs en geloof het of niet… we amuseren ons prima. Klein detail: het merendeel van de tijd bevinden we ons in een pretpark. Maar dat telt ook, toch?
Een pretpark in Parijs. Wanneer je dat leest, denk je automatisch aan Disneyland Park, Walt Disney Studios of Parc Astérix, hè? En hoewel die parken tijdens de komende dagen allemaal op onze agenda staan, brengt deze zomerse zaterdag ons elders. Parijs heeft namelijk nog een vierde pretpark, eentje dat bovendien in het stadscentrum ligt. Jardin d’Acclimatation bevindt zich in het Bois de Boulogne, op wandelafstand van de Arc de Triomphe. Noem het dus gerust een Franse versie van Tivoli Gardens of Gröna Lund. En hoewel Jardin d’Acclimatation de faam van zijn Scandinavische tegenhangers niet kan evenaren, belooft het park ons niet minder dan vier achtbaancredits. Ik ben benieuwd.
Net zoals dat bij vele stadspretparken het geval is, werkt Jardin d’Acclimatation niet met een vastgesteld toegangstarief. Er is weliswaar een all-in armband beschikbaar, maar je kan ook opteren voor aparte kaartjes per attractie. Wij kiezen voor een soort tussenoplossing met het zogenaamde Pack Grand 8. Dit kost 25 euro per persoon, inclusief parktoegang en acht attractie-coupons. Dat is, voor alle duidelijkheid, ruim voldoende om de toppers af te vinken.
Het is bijna elf uur wanneer we Jardin d’Acclimatation bereiken. In mijn ene hand draag ik het vooraf aangekochte Pack Grand 8, in de andere hand heb ik mijn Pass Sanitaire. Voor diegenen die dit verslag pas in 2025 lezen, heeft dat misschien een beetje uitleg nodig. In het begin van dit decennium was de planeet in de greep van het coronavirus. Landen gingen massaal op slot en aanvankelijk raadde men aan om vakantie in je eigen achtertuin te vieren. Toen de wereld beetje bij beetje heropende, werden er allerlei gekke regels voor reizigers uitgevonden. In Frankrijk kwam men bijvoorbeeld op de proppen met een Pass Sanitaire, die nodig was om (onder meer) restaurants, musea en pretparken te bezoeken. Je kreeg dit digitale certificaat na een tweede vaccinatie of wanneer je recent een negatieve coronatest aflegde. Dankzij m’n twee Moderna-injecties kon ik dus moeiteloos de Franse parken betreden, maar voor sommige anderen was het een hels karwei om tijdens de zomer van 2021 naar/door Frankrijk te reizen. Bestaat de Pass Sanitaire in 2025 nog steeds? Stuur me dan zeker een berichtje.
Fransmannen houden van dingen die Frans klinken. Dat merk je hier in Jardin d’Acclimatation bijvoorbeeld aan de namen van attracties . Men spreekt niet over een Wave Swinger, maar over Les Chaises Volantes. Als je bootje wil varen, moet je bij Les Canots du Lac zijn. En zeg ook zeker niet ‘de paardjes’, want dat heet hier Les Chevaux Galopants. Binnen deze Franse denkwijze is het echter opvallend dat de topattractie van het park een semi-Engelse naam kreeg. Als je de belangrijkste achtbaan wil aanvinken, moet je namelijk op zoek naar Les Speed Rockets.
Les Speed Rockets, dat is een Bobsled Coaster van Gerstlauer. Een van de kleinste exemplaren uit de reeks, overigens. Met een lengte van 400 meter en een maximale hoogte van 11 meter doet de baan het namelijk minder goed dan Tiki Waka en G’Sengte Sau. Als we over het fungehalte spreken, scoort Speed Rockets echter op hetzelfde niveau. De lay-out is origineel en het snelheidsgevoel ligt verrassend hoog. Bovendien zorgde het park voor een knap decor: het stationsgebouw oogt verzorgd en de karretjes werden met een leuk Steampunk-sausje overgoten. Ik kan mezelf weinig rollercoasters inbeelden die beter in Jardin d’Acclimatation passen dan deze Speed Rockets. Heel tof apparaat.
Hoewel een chauvinistische Fransman het nooit zal toegeven, is een achtbaan van Duitse makelij beter dan een achtbaan van een Franse fabrikant. Jardin d’Acclimatation maakt dit subtiel duidelijk door middel van de toegangsprijzen. Een ritje op Les Speed Rockets kost immers twee coupons, terwijl je bij de andere rollercoasters genoeg hebt aan één bonnetje. Twee van die banen werden geleverd door het beruchte Soquet, terwijl Les Souris Mécaniques een model van Reverchon is. Dit is een draaiende wild mouse, al verschilt deze versie aanzienlijk van de modellen die je vaak op de kermis ziet. De karretjes zijn wat kleiner en de lay-out is opvallend uitgestrekt. De thrill blijft bovendien beperkt: er zitten geen diepe drops in de baan en van hoge snelheden is er geenszins sprake.
Jardin d’Acclimatation bestaat al sinds 1860. Toch was het heus niet altijd bedoeld als een pretpark waarin attracties de hoofdrol opeisen. De naam van het park verwijst immers naar de originele functie van het domein: uitheemse plant- en diersoorten laten wennen aan het Franse klimaat. Het zoo-aspect blijft ook vandaag de dag aanwezig, al is dat in beperkte proporties. We spotten een prachtige volière, er is een kinderboerderij en we ontdekken een mooi perk vol alpaca’s, maar exotischer wordt het niet.
De Parijzenaars kennen wel wat van mooie parken. De hele stad is bezaaid met prachtige tuinen en Jardin d’Acclimatation kon niet achterblijven. Het natuurschoon in dit park is dus schitterend; er werd veel aandacht geschonken aan de waterpartijen en de flora. Het meest oogstrelende stukje van het domein is wellicht Le Jardin Coréen. Het daarbij horende meertje doet me instant terugdenken aan Gyeongbokgung Palace in Seoul en da’s een heus compliment. Een totaal andere bouwstijl vinden we trouwens bij de zogenaamde Fondation Louis Vuitton. Dit kunstencentrum ligt aan de rand van het park en werd door architect Frank Gehry ontworpen. Het gebouw lijkt weggelopen uit Tomorrowland in Shanghai Disneyland, maar helaas zit er hier geen TRON-achtige rollercoaster in verborgen.
Ah… Glenn wil een achtbaan? Dan krijgt Glenn een achtbaan. In het Aziatische gedeelte van Jardin d’Acclimatation stoten we op Le Dragon Chinois, de oudste rollercoaster van het park. Toch valt de leeftijd niet af te lezen op het gezicht van deze draak, want Jardin d’Acclimatation trakteerde hem recent op een grootschalige opknapbeurt. Sinds 2018 pronkt de baan met een leuk stationnetje, een schitterende trein en ook de beplanting rondom de baan verdient een applaus. Iets dat onveranderd bleef, is echter het typerende bochtenwerk van Soquet. Aan het einde van de lay-out zit namelijk een brute bocht die me keihard tegen m’n buurman aan doet knallen. Dus sorry voor de blauwe plekken, Bram. Maar ik leg de schuld bij die Chinese draak…
Le Dragon Chinois is niet de enige baan die een renovatie achter de rug heeft. In feite heeft bijna het hele attractiegedeelte een make-over gekregen in 2016 en 2017. Sinds dat moment beschikken de meeste rides over een Steampunk-achtig decor. Het oogt fris en bovendien creëert dit gemeenschappelijke thema een zekere coherentie tussen de verschillende attracties. Kinderen worden verwend met een heel aantal draaimolens in alle vormen en maten, maar wij komen hier vooral om onze coaster-bingo binnen te halen. Onze laatste ontbrekende credit is La Machine à Vapeur, een compacte powered coaster. Hoewel de baan op ’t eerste gezicht tam oogt, ontbreekt ook hier de Soquet-touch niet. Na enkele flauwe bochten duikt Machine à Vapeur namelijk in een tunnel en daar komt behoorlijk wat turbulentie bij kijken. Het is een hilarisch moment, maar ik kan je aanraden om je schrap te zetten. Anders wordt dit al vlug een Machine à Douleur, als je het mij vraagt.
Als coasterfan hoef je absoluut geen hele dag in Jardin d’Acclimatation door te brengen. Het aantal familiale attracties ligt hoog, maar het aantal must-do’s valt op de vingers van een hand te tellen. We slaan alle molentjes over en ook voor het interactieve schietfestijn van Kinétorium (vergelijkbaar met Desperado City in Bobbejaanland) passen we vriendelijk. Onze laatste coupons worden gespendeerd aan een extra rondje Speed Rockets en aan La Rivière Enchantée. Deze boottocht staat er sinds 1928 en alleen daardoor verdient hij al een ritje. Aangezien de attractie niet werd meegenomen in de grootschalige opknapbeurt van het park, is de kneuterigheid van Rivière Enchantée trouwens legendarisch. De bootjes zijn stokoud, het vaarkanaal dateert uit de jaren stillekes en een ouderwets waterrad zorgt voor de stroming. De later toegevoegde dinosaurus-animatronics voelen daardoor niet helemaal op hun plaats, maar ach… op die manier is er tenminste iets te zien.
Wanneer ik dit reisverslag schrijf, lijd ik nog steeds aan het Parijs-Syndroom. Briljante architectuur en wondermooie parkjes heeft de Franse hoofdstad in overvloed, maar het blijft in mijn ogen de meest overroepen citytrip van Europa. Ik geef echter graag toe dat Parijs op deze zonnige zaterdag geen slechte indruk maakt. De metropool wordt tegenwoordig net wat minder platgelopen door toeristen (een zeldzaam voordeel van corona-reisbeperkingen) en het plaatselijke stadspretpark heeft me aangenaam verrast. Jardin d’Acclimatation is een beeldschoon en betaalbaar park met een uitstekend attractieaanbod. Het is natuurlijk geen Gröna Lund of Liseberg. En ook als je het naast grootmachten als Disney en Parc Astérix plaatst, valt Jardin d’Acclimatation logischerwijs in het niets. Toch hangt hier een heel positieve vibe en dat is grotendeels te danken aan het extreem vriendelijke personeel. Ik stap hier dus met een goed gevoel buiten en ik kan een bezoek aan Jardin d’Acclimatation van harte aanbevelen. Heb je enkele uurtjes op overschot tijdens een tripje naar Parijs? Of besef je dat die vierde dag Disneyland écht niet nodig is? Neem dan zeker eens de metro naar Les Sablons en ontdek vervolgens een goed verborgen pareltje.
Meer foto's vind je, zoals gewoonlijk, op mijn website.
Glenn
