Tegenwoordig probeer ik als ik alleen reis het bezoeken van meerdere pretparken op een dag te vermijden. Ik combineer een pretpark liever met wat sightseeing ervoor of erna, dan dat ik meerdere parken combineer. Een uitzondering hierop zijn vrij kleine parken of parken die makkelijk te combineren zijn: je moet immers op vakantie een beetje flexibel zijn als je alles op je lijstje bezocht wil hebben, al moet je soms ook keuzes maken. Vandaag was echter zo’n makkelijke combinatie aan de beurt. Window on China Theme Park en Leofoo Village Theme Park lagen iets meer dan twee kilometer van elkaar weg. Niet ver dus, en makkelijk te combineren, ook omdat beide parken niet megagroot zijn.
Om er te komen moest ik naar een metrostation in het zuiden van Taipei, de hoofdstad van Taiwan waar ik op het moment verbleef. Vanaf daar gingen er bussen naar het park. Probleempje, aangekomen buiten bij het metrostation bleek het een smoordruk stukje stad te zijn met heel veel bushaltes, en ik kon de bushalte voor de lijn die ik wilde pakken niet zo snel vinden. Ik liep dus even te zoeken en kwam er al snel achter dat aan de straat naast het metrostation ook nog bushaltes te vinden waren, waar de bushalte die ik zocht ook bij zat. Gelukkig maar! Na even wachten kwam de bus eraan en kon de tocht zonder problemen doorgaan.
Zonder verdere problemen tijdens de busrit kwam ik aan bij Window on China. De meeste mensen bleven in de bus zitten, waarschijnlijk doorgaande naar Leofoo Village verderop, dus kwam ik aan bij een bijna verlaten parkingang. Ik vroeg me bijna af of het park überhaupt wel open was, zeker omdat alle ticket booths dicht waren. De guest service was echter wel open, vanwaar vandaag de kaartjes verkocht werden, voor mij zelfs met wat buitenlanderkorting!
De kaartcontrole bevond zich niet bij de ingang van het park. Achter de parkingang bevond zich namelijk een soort Japanse tuin, met wat eet- en winkelgelegenheden. Daarachter bevond zich dan weer de parkingang. Van het park wist ik al dat het uit een voor- en achterkant bestond, verbonden via een treintje, waarbij de achterkant een uurtje later opent dan de voorkant. De voorkant bestond puur uit een miniatuurgedeelte, met bouwsels uit Taiwan en China. Het geheel lag er verzorgd bij, had zoals ik me herinner hier en daar zelfs nog wat beweging, en ondanks dat ik weinig gebouwen kende, was het vermakelijk genoeg om een rondje doorheen te lopen.
Ongeveer 10 minuten voordat het eerste treintje richting het attractiegebied vertrok ging ik naar het treinstationnetje. De capaciteit lijkt hoog te zijn, met vier treinen voor een niet al te lang spoor. Vandaag was het echter rustig, dus stonden drie van de vier treinen op het rangeerspoor, waarbij één trein door wat medewerkers werd schoongemaakt. Rond 10 uur, een uur na parkopening en ongeveer 30 minuten nadat ik het park was binnengekomen, vertrok het eerder binnengekomen, als enige vandaag opererende treintje richting het attractiegebied, met alleen de chauffeur, een gezinnetje en ik als passagiers.
Het treinritje was kort maar ontspannend. Het was interessant om te zien dat het treintje het park letterlijk uit lijkt te rijden, door wat boerenvelden heengaat waar gewerkt werd, om door een open poort die kan worden afgesloten het attractiegebiedje binnen te rijden. Geen idee of het land waar het treinspoor op ligt eigendom is van het park of slechts geleend of gehuurd wordt om gasten tussen twee parkdelen te vervoeren, maar een creatieve oplossing om twee stukken grond met elkaar te verbinden is het zeker.
Het treintje uitgestapt kun je twee richtingen uit. Je kunt richting het kleine waterpark lopen, welke nu, in januari, dicht was ondanks de voor mij als Nederlander hoge temperatuur, of richting de grootste attractie van het park, de splash. Ik liep richting de splash, omdat je via de splash bij de andere rides kon komen. De splash zelf heb ik niet bereden omdat ik geen zin had om doorweekt te worden, maar de ride zag er door zijn hoogte wel spectaculair uit. Het Egyptische thema was voor een lokaal park ook netjes gedaan en gaf de attractie een verzorgde indruk.
Goed, we zijn ruim 600 woorden verder en er is nog geen attractie gedaan, het treintje niet meegerekend. Tijd voor wat attracties! Nadat ik door het Europese miniatuurgedeelte was gelopen, wat er opnieuw verzorgd uitzag, maar natuurlijk niet mijn reden voor bezoek was, liep ik de indoorhal in. Hier bevond zich de eerste van de twee achtbanen van dit park.
Laser Blaster is een Vekoma Junior geplaatst in een verhoogd en afgesloten gedeelte van de indoorhal. De operator stond voor de attractie te wachten op mensen, dus ik liep achter haar aan en kon zo het treintje instappen, wat bij alle andere attracties overigens niet anders was. Verrassend genoeg bleek deze achtbaan twee lift hills te hebben, gescheiden door een enkele bocht van 90 graden. Alhoewel iets minder spectaculair dan de indoor Vekoma in Formosan Aboriginal Culture Village, was Laser Blaster één van de betere Vekoma Juniors die ik gedaan heb. Samenvattend een vrij lange familieachtbaan met fijn bochtenwerk en, als ik het me goed herinner, volledig in het duister afgezien van enkele lichteffecten. Alhoewel zeker geen thrillrides vind ik Vekoma Juniors altijd leuk om te doen, zeker dit soort speciale custom modellen. Goedgekeurd dus!
De bingo maakte ik gelijk compleet door de indoorhal vanaf de andere ingang te verlaten, waar ik tegen de andere achtbaan van het park aanliep. Mini Mine Train doet zijn naam eer aan, aangezien deze Vekoma met een mijntrein als treintje en slechts een ovaaltje als lay-out zowel vrij Mine Train als vrij Mini is. Leuk voor de jongere bezoekers, maar voor mij slechts een meepakker.
Misschien was het al duidelijk, maar dit park en het attractieaanbod was vooral gefocust op families met jonge kinderen. Buiten de twee achtbanen had ik hier dus weinig te zoeken. Ik liep langs het Amerikaanse miniatuurgebiedje, waar ik alleen een snelle blik over worp omdat ik niet teveel tijd aan het bekijken van miniatuur kwijt wilde zijn, om een rondje te doen in het reuzenrad, wat altijd fijn is voor de uitzichten. Daarna liep ik langs wat rides, zoals een spinning raft ride, welke ik oversloeg omdat ik niet al te nat wilde worden, om terug te gaan naar de indoorhal.
In de indoorhal deed ik eerst nog een bisnummertje op Laser Blaster, wat gewoon een fijne familieachtbaan bleef. Ik deed ook nog een rondje in een boottochtje, welke startte in de indoorhal, door het Europese miniatuurgedeelte ging en uitmondde in een soort Carnaval Festival-achtig tafereel, met enkele scenes uit verschillende landen. Het niveau van zelfs Carnaval Festival wordt zeker niet gehaald, maar voor een kleiner parkje als dit is het goed gedaan! De laatste attractie die ik deed in de indoorhal was een Hully Gully, met voor een pretpark best een goed en voor mijn gevoel lang programma. Of wordt mijn maag misschien langzaam zwakker?
Geholpen door de rust was ik hierna wel klaar in dit parkje. Zeker prima, want Leofoo Village verderop leek toch wel het superieure park te zijn. Ik ging terug met het treintje, op welke ik nog even moest wachten omdat ik het net gemist had. Dit was niet erg, wat ik kon zo mooi een snel rondje maken door het Japanse miniatuurgebiedje om daarna te wachten in het treinstation, genietend van de rust. Vervolgens ging via een gift shop, waar de uitgang van het treinstation in uitmondde, weer langs het miniatuurgedeelte naar de uitgang van het park.
Mijn korte bezoek aan Window on China Theme Park was positief. Natuurlijk, zeker met een leeg park, zoals vandaag het geval was, was ik snel uitgekeken, maar er stonden toch een aantal leuke attracties, met Laser Blaster als zeer goede familieachtbaan. Neem daarbij dat alles, van thema tot groen, er zeer verzorgd bijlag en het thema, ondanks misschien wat kleinere budgetten, toch best aardig gedaan was, en ik kan zeggen dat ik over dit park niks slechts te melden heb. Soms zijn de grootste, hoogste en spectaculairste attracties niet nodig om plezier te hebben! Ik hoop dan ook van harte dat dit parkje ondanks de concurrentie enkele kilometers verderop genoeg bezoekers krijgt, want het ongelofelijk lage aantal vandaag – ik denk dat ik nog geen 30 andere bezoekers heb gezien – is te laag voor een gezond voortbestaan van dit schattige parkje.
